Krzysztof Boruń - Spór o duchy.pdf

(1914 KB) Pobierz
Krzysztof Boruń
Spór o duchy
Iskry
Saga
Spór o duchy
Zdjęcia na okładce: Shutterstock
Copyright © 1992, 2021 Krzysztof Boruń i SAGA Egmont
Wszystkie prawa zastrzeżone
ISBN: 9788726938708
1. Wydanie w formie e-booka
Format: EPUB 3.0
Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż
do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą Wydawcy oraz autora.
www.sagaegmont.com
SAGA Egmont, spółka wydawnictwa Egmont
Uwagi wstępne
Marzenia o życiu wiecznym, o przetrwaniu ducha wbrew \mierci, o
odrodzeniu się w nowym ciele lub swobodnym bytowaniu w za\wiatach,
bez cierpienia i trosk, o spotkaniu z bliskimi nam zmarłymi ludźmi w
innym, może lepszym \wiecie — marzenia te zdają się przeżywać kolejny
renesans. Na przekór zapowiedziom heroldów rychłego zwycięstwa
„naukowego \wiatopoglądu” ostatnie lata dwudziestego stulecia nie
\wiadczą bynajmniej o dominującej roli rozumu, empirycznego poznania,
realizmu, a zwłaszcza materialistycznego scjentyzmu w kształtowaniu
osobowo\ci „nowego człowieka”.
Ów „nowy człowiek” — a siłą rzeczy musi nim być dzisiejszy młody
człowiek — je\li nie hołduje maksymie
carpe diem,
skłonny jest coraz
czę\ciej szukać odpowiedzi na dręczące go pytania o siły rządzące \wiatem
i sens życia nie w przedstawianym przez naukę obrazie przyrody i
człowieka, lecz w tajemniczej sferze ducha i nadzmysłowych, nadrealnych,
intuicyjnych drogach zgłębiania „istoty rzeczy”. I oto na tej młodej glebie
odżywa w różnych formach wiara nie tylko w istnienie \wiata
nadnaturalnego i niematerialnego, ale także w możliwo\ć manifestowania
się tego \wiata w sposób dostępny poznaniu zmysłowemu.
Zwrot ku spirytualizmowi \wiatopoglądowemu dużych grup
społecznych jest zjawiskiem niemal powszechnym, przejawiającym się
zazwyczaj w powstawaniu nowych ruchów religijnych i wzro\cie
aktywno\ci wielkich ko\ciołów chrze\cijańskich oraz islamu, judaizmu,
hinduizmu i buddyzmu, a także w ponownej fali zainteresowania
okultyzmem i spirytyzmem. Nawet tam, gdzie do niedawna wojujący
ateizm pełnił rolę oficjalnej państwowej doktryny \wiatopoglądowej,
wierzenia i praktyki religijne za\ traktowano jako zjawisko szczątkowe i
marginalne, coraz \mielej wychodzą z ukrycia i odradzają się ruchy o
charakterze spirytualistycznym.
Co prawda w wielu krajach, zwłaszcza Europy Zachodniej i Ameryki,
już od dłuższego czasu zmniejsza się liczba kapłanów i zakonników
ko\cioła katolickiego i duchownych wielkich ko\ciołów protestanckich oraz
występuje indyferentyzm w\ród wiernych, lecz jednocze\nie mnożą się i
rozwijają ekspansywną działalno\ć coraz to nowe grupy religijne i quasi-
religijne, opierające swe koncepcje na własnej interpretacji Biblii i
starożytnych filozofii wschodnich, co z kolei wpływa mobilizująco na
wielkie ko\cioły chrze\cijańskie i poszukiwanie przez nie nowych dróg
umacniania wiary.
Powrót do Biblii i szukanie w niej przez przywódców nowych ruchów
religijnych potwierdzenia głoszonych tez lub inspiracji do ich
formułowania — to tylko jeden ze współczesnych nurtów ożywienia
spirytualizmu, nienowy zresztą i — mimo dużej aktywno\ci — o do\ć
ograniczonym zasięgu społecznym. Fenomenem naszych czasów —
chociaż można doszukać się tu prekursorów w stowarzyszeniach
teofizycznych i spirytystycznych — są wspólnoty religijne opierające swe
założenia ideowe i filozoficzne na hinduizmie i buddyzmie, nierzadko
łączące i dopasowujące do nich wybrane elementy \wiatopoglądu
chrze\cijańskiego. We wspólnotach tych szczególnego znaczenia nabiera
mistyczne pojmowanie rzeczywisto\ci jako rzeczywisto\ci duchowej i
możliwo\ć bezpo\redniego, pozazmysłowego kontaktu duszy z Bogiem,
pojmowanym najczę\ciej bezosobowo, panteistycznie jako kosmiczny
umysł i energia. Temu też celowi ma służyć stopniowe osiąganie drogą
medytacji coraz wyższych poziomów \wiadomo\ci. Opanowanie
wschodnich technik medytacyjnych i całkowite podporządkowanie się
poleceniom przywódcy grupy (guru) stanowi zasadniczy warunek
uwolnienia się od wewnętrznych napięć i duchowego zespolenia z
Najwyższą Mądro\cią
1
. Owym zmienionym stanom \wiadomo\ci
przypisuje się też osiąganie zdolno\ci paranormalnych, i to nie tylko
telepatycznych i jasnowidczych, ale i psychokinetycznych.
Stąd już tylko krok do adaptacji elementów parapsychologii, najczę\ciej
w jej okultystycznym i spirytystycznym wydaniu, przez niektóre grupy
religijne i quasi-religijne. Tego rodzaju praktyki spotykają się, co prawda, z
niechęcią i potępieniem ze strony niemal wszystkich ko\ciołów i religijnych
Zgłoś jeśli naruszono regulamin