Anna H. Niemczynow - Bluszcz(1).pdf

(1694 KB) Pobierz

Redakcja

Anna Seweryn

Projekt okładki

Pracownia WV

Fotografia na okładce

Redakcja techniczna, skład i łamanie

Damian Walasek

Opracowanie wersji elektronicznej

Grzegorz Bociek

Korekta

Urszula Bańcerek

Wydanie I, Chorzów 2018

Wydawca: Wydawnictwa Videograf SA

41-500 Chorzów, Aleja Harcerska 3c

tel. 600 472 609

office@videograf.pl

www.videograf.pl

Dystrybucja wersji drukowanej: DICTUM Sp. z o.o.

01-942 Warszawa, ul. Kabaretowa 21

tel. 22-663-98-13, fax 22-663-98-12

dystrybucja@dictum.pl

www.dictum.pl

tekst © Anna Harłukowicz-Niemczynow

ISBN 978-83-7835-687-5

Że nie dałaś mi, mamo, zielonookich snów – nie żałuję.

Że nie znałam klejnotów ni koronkowych słów – nie żałuję.

Że nie mówiłaś mi jak szczęście kraść spod lady

i nie uczyłaś mnie życiowej maskarady,

pieszczoty szarej tych umęczonych dni

nie żal mi, nie żal mi.

Nie, nie żałuję, przeciwnie – bardzo ci dziękuję, kochana,

żeś mi odejść pozwoliła po to, bym żyła tak, jak żyłam…

Agnieszka Osiecka

Mamo, dziękuję, dziękuję, dziękuję za dar życia.

Codziennie staram się czynić je lepszym

Ania

Prolog

Odkąd pamiętam, zawsze czegoś pragnęłam, zawsze o czymś

marzyłam. Chciałam zrobić coś lepiej, dokładniej, mądrzej, bardziej…

Rozwijałam się na wszelkich możliwych płaszczyznach. Grałam na

pianinie, śpiewałam, trenowałam karate, tańczyłam (a raczej wyginałam się

w jakiś niezidentyfikowany przez nikogo sposób), malowałam na szkle,

haftowałam, hodowałam kwiaty doniczkowe i robiłam wiele innych,

nikomu do niczego niepotrzebnych rzeczy. Nie byłam pewna, czym tak

naprawdę powinnam się zająć, dlatego często sugerowałam się opiniami

innych. Czerpałam pełnymi garściami z ich „nieograniczonych” pokładów

posiadanej „wiedzy”, święcie wierząc, że udzielane przez nich rady są dla

mnie jedynymi i słusznymi. Nie podejrzewałam, że byłam w błędzie.

Zrozumiałam to dopiero później, znacznie później…

Moja mama zawsze mi powtarzała, że powinnam nauczyć się jakiegoś

obcego języka. Zaprowadziła mnie na lekcje angielskiego oraz

niemieckiego. Nie wiem dlaczego, ale angielski od początku mi nie leżał.

Owszem, lubiłam słuchać piosenek w tym języku, ale żeby od razu się go

uczyć? To nie było dla mnie, ale nie chciałam rozczarować mamy. Kto wie,

może gdyby nauczał go jakiś przystojny anglista, miałabym większą

motywację. Lektorce Wandzie daleko było jednak do jakiegokolwiek

piękna. Zgorzkniała, zmęczona życiem kobieta, nie przejmowała się wcale,

iż z każdym tygodniem na jej lekcje przychodzi coraz to mniej osób.

Wreszcie i ja zrezygnowałam. Mama nie miała pretensji i nieco obniżyła

swoje oczekiwania względem mnie, mówiąc, że wystarczy, abym ten cały

angielski poznała chociaż w stopniu komunikatywnym. Dziś umiem

poprosić o herbatę, kawę, na poczcie i w banku również sobie poradzę, lecz

kochać tego języka nie będę nigdy. Natomiast niemiecki… hm…

Z pierwszej lekcji pamiętam tylko tyle, że on był wysoki i pachniał

mieszanką piżma oraz wanilii. Zdecydowanie wywoływał we mnie

pożądanie. Może dlatego nie potrafiłam się skupić na tych wszystkich

der,

die, das?

Nie wiem… To nie było wcale istotne. Istotne było to, że

spotykaliśmy się co tydzień. Tak więc to niemiecki najpierw polubił mnie,

a potem ja niemiecki.

Miałam wtedy czternaście lat. Michał miał lat dziewiętnaście.

Pięcioletnia różnica wieku jest żadną różnicą, jeśli mamy przed sobą

Plik z chomika:

teaw123

Anna H. Niemczynow - Bluszcz(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: