Boczne drogi A5.pdf

(2296 KB) Pobierz
Tawni O’Dell
Boczne drogi
Przekład: Wiesław Marcysiak
Tytuł oryginału: Back Roads
Wydanie oryginalne 2000
Wydanie polskie 2008
Harley Altmyer powinien być teraz w college'u i mieć panienek
na kopy, a nie siedzieć na tym zadupiu w Pensylwanii i harować
na dwóch etatach w lokalnych sklepach. Mogłoby to tak
wyglądać, gdyby matka nie zabiła ojca i nie wylądowała w
więzieniu. A Harley za kilka tygodni skończy dwadzieścia lat i już
tyle odpowiedzialności życiowej spadło na jego głowę. Musi
pracować, bo ma pod opieką prawną trzy siostry. Sam się na to
zgodził...
-2-
Mojej siostrze, Bean
-3-
1.
Kiedy razem ze Skipem, niezliczoną ilość razy, próbowaliśmy
zamordować jego młodszego brata, Donny'ego, to było tylko dla
zabawy.
Powtarzam to zastępcom szeryfa, a oni tylko biorą do ręki
styropianowe kubki z kawą i odchodzą jedynie po to, aby wrócić
po kilku sekundach; dźwigają tłuste dupska i sadowią się na
metalowym blacie biurka przede mną, rzucają mi smutne,
zmęczone spojrzenia, które w zasadzie uszłyby za czułe, gdyby
nie było w nich tyle nienawiści. Mówią mi, że nie interesuje ich
Skip i Donny. Nie interesuje ich to, co robiłem w dzieciństwie.
Teraz mam dwadzieścia lat. Będę SĄDZONY JAK DOROSŁY.
Słowa padają z ich ust wielkimi literami z posmakiem przeżutego
tytoniu i zawisają w jarzeniowym świetle w pokoju. Sięgam po
nie, ale zanim uda mi się ich dotknąć, rozpływają się, a jeden z
szeryfów bije mnie po poplamionych dłoniach w kolorze zdechłej
róży. Nie pozwalają mi ich umyć.
Pytają o tę kobietę. Śmieję się. którą kobietę? Życie z kobietami
układa mi się paskudnie. Bez względu na wiek, kształty, rozmiary
i poziom czystości.
- Tę martwą kobietę w biurze starej kopalni za torowiskiem -
wyjaśnia jeden z nich, robiąc minę, jakby zaraz miał się porzygać.
Zamykam oczy i wyobrażam sobie to miejsce. Dach z dziurami
na wylot. Gnijące deski podłogi zasypane szkłem z rozbitej szyby,
przerdzewiałe śruby i bolce, kawałki pogiętego żelastwa, które
przed wielu laty były częścią większej całości. Kiedy w końcu
tam ją zabrałem, nie prosiła mnie, abym to wszystko posprzątał.
Powiedziała, że nie chce tu niczego zmieniać, bo wie, że to
miejsce ma dla mnie specjalne znaczenie.
-4-
Powiedziała, że uwielbia ten spokój zepsucia i porzucenia, które
przejęły tu rządy. Lubiła sztukę, a czasami już sam sposób, w jaki
opowiadała, stawał się niczym malowidło.
W środku we mnie wzbiera wściekłość; powstaje starannie i
zgrabnie, niczym idealna piramida z patyków. Ręce zaczynają mi
się trząść, więc siadam na nich, żeby policjanci tego nie widzieli.
- To biuro kopalni, to była nasza tajna kryjówka, moja i Skipa -
odpowiadam z uśmiechem, kiedy we mnie z rykiem budzi się do
życia ogień. Niedługo zostanie ze mnie czarny, spopielały
szkielet, który rozsypie się przy najdelikatniejszym dotknięciu.
Lecz nikt z zewnątrz nie będzie o tym wiedział.
Szeryfowie potrząsają głowami, pojękują i parskają na
wspomnienie o Skipie. Jeden z nich kopie składane krzesło, które
przelatuje przez pokój. Inny odzywa się:
- Chłopak jest w szoku. - Drugi dodaje: - Dzisiaj nie
wydobędziemy z niego nic ISTOTNEGO ani SENSOWNEGO. -
Sięgam do tych słów, a tym razem dostaję cios w bok głowy
zamiast w lepkie ręce.
- Lepiej zacznij gadać - mówi szeryf, zatrzymując się przy
pustej puszce po kawie, aby wypluć przeżutą, brązową bryłę, a
potem do tej sugestii dodaje słowo: - synek.
Tylko jego znam spośród nich wszystkich. Pamiętam go z
procesu mamy sprzed dwóch lat. Zeznał, że poddała się bez
oporów, gdy zastrzeliła mojego tatę. Śmierdzi teraz jak mokra
kanapa.
Zaczynam mówić, ale znowu są to te same rzeczy o mnie i o
Skipie; to, jak godzinami przesiadywaliśmy w starym biurze,
jedliśmy kanapki z mielonką i snuliśmy plany przeciw
Donny'emu. Kryjówkę nazywaliśmy tajną, chociaż Donny dobrze
wiedział, gdzie jesteśmy. To była tajemnica, ponieważ on nie
mógł się tam dostać. Był za mały, żeby wejść na wzgórze i
-5-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin