Szanghajska kochanka A5.pdf

(1604 KB) Pobierz
Zhou Wei Hui
Szanghajska kochanka
Przełożyła: Hanna Szajowska
Tytuł oryginału: Shaghai Baby
Wydanie oryginalne 2001
Wydanie polskie 2002
Na wpół autobiograficzna powieść młodej chińskiej pisarki,
wyklęta i zakazana z powodu swojej zmysłowości i poruszania
tematów typowych dla kultury Zachodu, a w Chinach
uznawanych za tabu. Porównywana do „Buszującego w zbożu”
Salingera i „Na drodze” Kerouaca, po części inspirowana
twórczością Henry'ego Millera, stanowi głos młodego pokolenia
współczesnych Chińczyków, ukazując ich kraj u progu rewolucji
społecznej i seksualnej.
Główną postacią książki jest Coco, kelnerka w szanghajskiej
restauracji, niecierpliwa życia, pragnąca lepiej poznać samą
siebie. Rozdarta między dwóch kochanków - Marka, żonatego
mężczyznę z Zachodu i Tiantiana, samotnika i narkomana,
którego darzy miłością - pisze powieść, w której stara się opisać
targające nią uczucia i emocje.
-2-
Dla moich rodziców, mojej miłości
i Uniwersytetu Fudan
-3-
1. Spotkanie z kochankiem.
Cóż, szeroki świat żyje w tempie wzniosłych spraw
Cudownych krajobrazów do odkrycia
Ale teraz chcę jednego od życia
Znaleźć sobie nowego kochanka!
Joni Mitchell
Na imię mam Nikki, ale przyjaciele mówią do mnie Coco, na
cześć Coco Chanel, francuskiej damy, która dożyła
dziewięćdziesiątki. Na liście moich idoli jest druga, zaraz po
Henrym Millerze. Codziennie rano, kiedy otwieram oczy,
zastanawiam się, co mogę zrobić, żeby zyskać sławę. Moją
ambicją, prawie raison d'être, stało się zabłysnąć nad miastem
niczym fajerwerk.
Ma to wiele wspólnego z życiem w miejscu takim jak Szanghaj.
Nad miastem wisi szara mgła, zmieszana z ustawicznymi
plotkami i atmosferą przekonania o własnej wyższości,
pozostałością z czasów shili yangchang, zagranicznych koncesji.
Ten klimat przekonania o własnym pierwszorzędnym znaczeniu
działa też na mnie: jednocześnie kocham go i nienawidzę.
W każdym razie mam dwadzieścia pięć lat i w zeszłym roku
opublikowałam zbiór opowiadań, które nie przyniosły żadnych
pieniędzy, ale zwróciły na mnie uwagę (czytelnicy przysyłają mi
listy, do których dołączają erotyczne zdjęcia). Trzy miesiące temu
rzuciłam pracę dziennikarki w czasopiśmie i teraz jestem kelnerką
w minispódniczce, odsłaniającą nogi w knajpie, która nazywa się
Zielony Badyl.
-4-
Był taki wysoki, przystojny chłopak, stały bywalec Zielonego
Badyla, który przesiadywał tu godzinami, pijąc kawę i czytając
książkę. Lubiłam obserwować zmiany wyrazu jego twarzy,
śledzić każdy jego ruch. Chyba wiedział, że mu się przyglądam,
ale nigdy nie powiedział ani słowa.
To znaczy do dnia, w którym dał mi karteczkę z napisem
„Kocham cię” oraz swoim nazwiskiem i adresem.
Urodzony w Roku Zająca i rok ode mnie młodszy, po prostu
mnie oczarował. Trudno powiedzieć, co sprawiło, że wydał mi się
tak pociągający, lecz jakoś wiązało się to z jego zmęczeniem
życiem i pragnieniem miłości.
Zewnętrznie stanowimy dwa kompletnie różne typy. Ja, pełna
energii i ambicji, widzę świat jako pachnący owoc, który tylko
czeka, żeby go zjeść. On, zamknięty w sobie i romantyczny, ma
świat za ciastko przybrane arszenikiem; powoli zatruwa się
każdym kolejnym kęsem. A jednak te odmienności tylko
wzmogły nasze wzajemne przyciąganie, na podobieństwo
przyciągania nierozdzielnych, choć przeciwnych, biegunów
magnesu. Błyskawicznie się w sobie zakochaliśmy.
Niedługo po tym, jak się poznaliśmy, opowiedział mi o
rodzinnej tajemnicy. Jego matka mieszkała w małym miasteczku
w Hiszpanii z mężczyzną stamtąd; prowadzili chińską restaurację.
Wygląda na to, że w Hiszpanii można zrobić niezłe pieniądze,
sprzedając homary i pierożki wonton.
Ojciec zaś umarł młodo i niespodziewanie właśnie w Hiszpanii,
niespełna miesiąc po przyjeździe; chciał odwiedzić żonę.
Świadectwo zgonu informowało: „zawał mięśnia sercowego”,
prochy ojca zostały przesłane do domu odrzutowcem firmy
McDonnell Douglas. Tiantian wciąż pamiętał ten słoneczny dzień
-5-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin