Baldwin Heartsong Ukraińska szachownica.pdf

(1702 KB) Pobierz
N
ATYLIE
B
ALDWIN
, K
ERMIT
H
EARTSONG
K
TO I PO CO WYWOŁAŁ WOJNĘ NA
U
KRAINIE
?
Przełożył Jerzy Morka
Wrocław 2018
WSTĘP
Po zakończeniu zimnej wojny Rosjanie w swojej postawie i nastawieniu
względem Amerykanów okazywali wiele dobrej woli. Uwielbiali amerykańską
muzykę oraz amerykańskie filmy i żywili nadzieję, że na równych i sprawiedliwych
warunkach zostaną przyjęci do wspólnoty zachodniego świata. Była to doskonała
okazja, aby dzięki temu znacząco zintensyfikować i poszerzyć międzynarodową
współpracę.
9 lutego 1990 roku James Baker, sekretarz stanu w administracji prezydenta
Gergea H.W. Busha, zawarł dżentelmeńska umowę z Michaiłem Gorbaczowem.
Uzgodnił, że w zamian za zgodę na członkostwo zjednoczonych Niemiec w NATO,
sojusz nie będzie już dalej rozszerzany na wschód. W ten sposób stworzono podstawy
ogólnoświatowej współpracy, a także zręby
re- alpolitik,
mające stanowić kanon
geostrategicznych i geopolitycznych relacji. Wielu oczekiwało, że owocem takich
stosunków będzie tzw. pokojowa dywidenda, czyli konkretne korzyści wynikające z
ograniczenia wyścigu zbrojeń.
Niestety, szansę tę zmarnowano, głównie za sprawą triumfalistycznej postawy
amerykańskiej klasy politycznej oraz jej dążenia do zachowania dotychczasowej potęgi
i bogactwa, których źródłem był dotychczasowy stan rzeczy, oparty na całkowicie
przeciwnych przesłankach i założeniach politycznych. Dlatego, po kilku zaledwie
latach od chwili złożenia przez Ba- kera wspomnianej obietnicy Gorbaczowowi,
rozpoczął się marsz na wschód i przyłączanie byłych państw satelickich ZSRR do
NATO.
17 września 1997 ukazała się książka Zbigniewa Brzezińskiego zatytułowana
The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives
[tytuł
polski:
Wielka szachownica].
Autor stwierdza w niej jednoznacznie, że „najważniejsze
zadanie polega na tym, aby w Europie i Azji nie pojawił się żaden współzawodnik
zdolny zdominować ten kontynent i rzucić wyzwanie Ameryce”’ Od chwili rozpadu
Związku Radzieckiego, strategia opisana w
Wielkiej szachownicy jest
konsekwentnie
wcielana w życie, a Waszyngton gorączkowo stara się ją zrealizować do końca, czyli
nie dopuścić do urzeczywistnienia się rosyjskich oraz rzekomych chińskich dążeń
zmierzających do podporządkowania sobie Euroazji.
Zapoczątkowany z inicjatywy Waszyngtonu proces poszerzania NATO
doprowadził do tego, że do roku 2009 Sojusz powiększył się o dwanaście nowych
państw członkowskich ze środkowej i wschodniej części Europy.
Wszystkie cytaty z książki Zbigniewa Brzezińskiego pochodzą z jej polskiego wydania w tłu-
maczeniu T. Wyżyńskiego, Politeja, Warszawa 1997 (wszystkie przypisy oznaczone gwiazdką
pochodzą od tłumacza).
NATO stoi teraz u granic Federacji Rosyjskiej, podejmując wobec niej wrogie i
10
prowokacyjne działania: na Ukrainie w 2004 roku, w Gruzji w 2008 roku, i ponownie
na Ukrainie w roku 2014. Geostrategiczne cele Waszyngtonu, czyli niedopuszczenie
do integracji Rosji z Europą, odebrania jej zdolności do działań zbrojnych poza
własnymi granicami oraz ograniczanie jej potencjału ekonomicznego, składają się na
ostateczny gambit, którego celem jest zaszachowanie Rosji i na stałe uczynienie z niej
państwa wasalnego.
Wygląda jednak na to, że starania USA i NATO zmierzające do dania mata Rosji
nie powiodą się, ponieważ zręczne ekonomiczne, polityczne i taktyczne posunięcia
rosyjskiego prezydenta Władimira Putina zmieniły obraz gry. Ich skutek jest taki oto,
że Rosja, wykorzystując gambit Zachodu, czyli strategię Wielkiej Szachownicy,
gotowa jest do dania mata Zachodowi.
Potencjalnymi tego konsekwencjami jest rezygnacja z rozliczeń w pe-
trodolarach, rychły upadek amerykańskiego imperium, perspektywa rozpadu NATO
oraz głęboka recesja i kryzysy ekonomiczne, które w nadchodzących dziesięcioleciach
mogą stać się udziałem Zachodu.
Ukraińska szachownica
opowiada o historycznych i geostrategicznych
posunięciach USA oraz NATO podejmowanych od czasu rozpadu Związku
Radzieckiego, a zmierzających do uzyskania hegemonii w Euroazji. Analizujemy w
niej szczegółowo niedotrzymane obietnice USA oraz NATO, ich geostrategię i
popełnione błędy. Mówimy także o tym, w jaki sposób, poprzez ekspansję na wschód,
USA wspólnie z NATO zamieniły własne zwycięstwo w klęskę i zapoczątkowały
proces rychłego odzyskania przez Rosję statusu światowego mocarstwa.
U opoki nie jesteś postrzegany jako zwolennik interwencji, w
Waszyngtonie nie traktują cię serio.
Mikę Lofgren, wieloletni pracownik obu izb
Kongresu, ekspert ds. obronności
Zgłoś jeśli naruszono regulamin