Legendy A5.pdf

(2997 KB) Pobierz
Robert Littel
Legendy
czyli maski szpiega
Przełożył Marek Fedyszak
Tytuł oryginału: Legends. A Novel of Dissimulation
Rok pierwszego wydania: 2005
Rok pierwszego wydania polskiego: 2006
W swej najnowszej powieści Robert Littell nie ukazuje
szerokiego obrazu zimnej wojny, lecz losy agenta CIA, Martina
Oduma, zagubionego „w gąszczu luster”. W każdym z nich
widzimy inną twarz Martina: raz jest on prywatnym detektywem,
tropiącym międzynarodowego gangstera, raz jako Irlandczyk
Dante Pippen, specjalista od materiałów wybuchowych, szkoli
arabskich terrorystów, kiedy indziej staje się Lincolnem
Dittmannem, ekspertem od wojny secesyjnej, tak obsesyjnie
przywiązanym do tego tematu, że zdarza mu się sądzić, iż brał
udział w jednej z bitew. Zmienia nazwiska i tożsamości, zwane w
języku CIA „legendami”. Wydaje się to fascynującą grą, jednak w
pewnej chwili Odum z przerażeniem stwierdza, że nie wie, czy
któraś z używanych latami masek jest jego prawdziwą twarzą.
Cierpi na rozszczepienie jaźni, czy też jest po prostu wyczerpany?
A może jest tylko doskonałym tworem Komisji ds. Legend?
Powieść ta jest fikcją literacką. Została oparta na faktach, z tym
że osoby istniejące naprawdę wykorzystano w sytuacjach
fikcyjnych, a niektóre zdarzenia, rozmowy i postacie zmyślono.
-2-
Spis treści:
1993: Skazaniec dostrzega w przelocie słonia................................................................................................................5
1997: Martin Odum słucha głosu serca........................................................................................................................14
1994: Martin Odum wraca do życia w różnych wcieleniach........................................................................................46
1997: Martin Odum odkrywa, że mało co jest święte..................................................................................................56
1997: Lunatyczna wędrówka Minh po krainie przelotnych przygód...........................................................................76
1997: Oskar Aleksandrowicz Kastner odkrywa, jak ciężki jest papieros.....................................................................81
1987: Dante Pippen zostaje terrorystą z IRA................................................................................................................84
1989: Dante Pippen widzi Drogę Mleczną w nowym świetle......................................................................................92
1997: Martin Odum odkrywa, że shamus to słowo pochodzące z jidysz...................................................................131
1997: Martin Odum poznaje nowo nawróconego oportunistę....................................................................................162
1997: Martin Odum zgrywa się na niewiniątko..........................................................................................................194
1994: Jedyną strawą było mięso armatnie..................................................................................................................226
1990: Lincoln Dittmann zaczyna żyć własnym życiem.............................................................................................236
1991: Lincoln Dittmann penetruje wierzchołki trójkąta.............................................................................................246
1997: Martin Odum jest oczarowany do łez...............................................................................................................301
1997: Martin Odum zostaje oskarżony o zdradę stanu i inne niecne czyny...............................................................347
1997: Martin Odum trafia tam, dokąd kobiety nie mają wstępu................................................................................369
1994: Lincoln Dittmann wyjaśnia pewne sprawy.......................................................................................................384
1994: Bernice Treffler traci pacjenta..........................................................................................................................400
1997: Martin Odum odkrywa gambit Katowskiego...................................................................................................407
1992: Jak Lincoln Dittmann trafił do szkoły językowej.............................................................................................440
1997: Martin Odum zabiera się do oglądania ćmy syberyjskiej.................................................................................444
1997: Martin Odum uzyskuje get...............................................................................................................................455
1997: Lincoln Dittmann wypełnia luki.......................................................................................................................492
1997: Lincoln Dittmann czuje odrzut broni palnej.....................................................................................................498
1997: Crystal Quest zaczyna wierzyć w troistość Dantego........................................................................................507
-3-
Moim muzom: Marie-Dominique oraz Victorii
Wszystkie nazwiska są pseudonimami.
Romain Gary
(piszący pod
pseudonimem literackim Émile Ajar)
...jednym z ludzi o wielu twarzach - podobnie jak
tylu wielkich szpiegów z zimnowojennej mitologii -
którzy niezmiennie jawią się kimś innym, niż się
wydają, a gdy sądzimy, że stanowią oś jakiejś
wielkiej zagadki, okazują się częścią kolejnej,
jeszcze większej łamigłówki...
Bernard-Henri Lévy
Who Killed Daniel Pearl?
-4-
1993: Skazaniec dostrzega w przelocie
słonia.
W końcu zabrali się do utwardzania siedmiokilometrowej drogi
gruntowej łączącej wioskę Prigorodnaja z czteropasmową szosą
Moskwa-Petersburg. Miejscowy pop, zwlókłszy się z łóżka po
tygodniowej libacji, zapalił woskowe świeczki Innocentemu z
Irkucka, świętemu, który w latach dwudziestych XVIII wieku
naprawił drogę do Chin i właśnie miał sprowadzić do wsi
cywilizację w postaci wstęgi asfaltu ze świeżo namalowanym
białym pasem pośrodku. Wieśniacy, którzy mieli trafniejsze
wyobrażenie o tym, jak funkcjonuje Matka Rosja, uważali, że owo
świadectwo postępu, o ile było to prawidłowe określenie,
najprawdopodobniej jest jakoś związane z nabyciem przed
kilkoma miesiącami rozległej drewnianej daczy niesławnej
pamięci Ławrientija Pawłowicza Berii przez człowieka
nazywanego Oligarchą. Nie wiedziano o nim prawie nic. Od czasu
do czasu przyjeżdżał i odjeżdżał lśniącym czarnym mercedesem
S-600, a gęsta czupryna jego srebrzystych włosów oraz ciemne
okulary ukazywały się w przelocie za przyciemnionymi szybami
auta. Miejscowa kobieta, zatrudniona do prania, widziała ponoć,
jak gniewnym ruchem strzepuje popiół z cygara na bocianim
gnieździe wyrastającym z daczy niczym wieżyczka, po czym
odwraca się, aby wydać komuś rozkazy. Praczka, którą przerażała
nowomodna pralka elektryczna i która szorowała pranie w płytkiej
wodzie pobliskiej rzeki, była zbyt daleko, by dosłyszeć coś więcej
niż kilka słów: „Pogrzebać go, tego właśnie chcę, ale żywcem...”,
lecz one oraz grobowy ton Oligarchy przyprawiły ją o dreszcze;
trzęsła się, ilekroć opowiadała tę historię. Dwaj wieśniacy tnący
drewno na opał na drugim brzegu rzeki dostrzegli Oligarchę z
daleka, jak z trudem szedł o aluminiowych kulach po ścieżce za
daczą do rozpadającej się fabryki papieru, która (przez czternaście
-5-
Zgłoś jeśli naruszono regulamin