Karin Slaughter
FATUM
Hrabstwo Grant
tom 4
Przełożył Andrzej Leszczyński
Dla D.A.
jak morza głębokie, a góry wysokie
1.
8:55
– No, proszę! Kogo tu przyniosło?! – huknęła Marla Simms, mierząc Sarę czujnym spojrzeniem znad krawędzi dwuogniskowych okularów w srebrnej drucianej oprawce. Sekretarka komisariatu policji trzymała w powykręcanych artretyzmem palcach jakieś kolorowe czasopismo, ale natychmiast je odłożyła, dając tym samym znać, że ma dużo czasu na rozmowę.
– Cześć, Marlo. Co słychać? – wycedziła Sara, siląc się na odrobinę słodyczy w głosie, chociaż celowo przyszła do komisariatu w czasie przerwy na kawę.
Starsza pani popatrzyła na nią z lekką dezaprobatą, co prawda słabo zauważalną, bo kąciki ust miała stale wygięte ku dołowi, lecz Sara ledwie się pohamowała przed grymasem niechęci. Marla nauczała w niedzielnej szkółce dla dzieci przy kościele pierwotnych baptystów już od dnia założenia parafii i wciąż potrafiła wzbudzać strach w każdym, kto przyszedł na świat w miasteczku po roku 1952.
– Dość długo się tu nie pokazywałaś – odparła, świdrując ją wzrokiem.
– No cóż – mruknęła Sara, próbując ponad ramieniem sekretarki zajrzeć w głąb gabinetu Jeffreya.
Drzwi były otwarte, ale za biurkiem nikt nie siedział. W sali ogólnej także nikogo nie było, co oznaczało, że Jeffrey prawdopodobnie znajdował się gdzieś na tyłach. Zdawała sobie sprawę, że może po prostu obejść stanowisko Marli i bez wyjaśnienia ruszyć w głąb budynku, jak czyniła to wcześniej setki razy, ale instynkt samozachowawczy podpowiadał jej, że wyjątkowo nie powinna przekraczać tego mostu bez opłacenia myta.
Marla odchyliła się na krześle i skrzyżowała ręce na piersiach.
– Piękną mamy pogodę – oznajmiła.
Sara obejrzała się na przeszklone drzwi wejściowe i widoczną za nimi Main Street. Powietrze falowało nad rozgrzanym asfaltem. Panowała taka duchota, że odnosiła wrażenie, jakby siedziała w parówce w salonie kosmetycznym.
– To prawda.
– Ale się wystroiłaś z samego rana. – Marla zmierzyła taksującym spojrzeniem lnianą garsonkę, którą Sara wybrała dopiero po wyrzuceniu niemal wszystkich ubrań z szafy. – Cóż to za okazja?
– Nic specjalnego – skłamała. Uświadomiła sobie nagle, że nerwowo przestępuje ...
renfri73