Sullivan Michael James_Odkrycia Riyrii_06_Pradawna stolica (2011).rtf

Michael J. Sullivan

PRADAWNA
STOLICA

Odkrycia Riyrii

tom 6

Przełożył Edward Szmigiel

Spis treści:

1. Dziecko

2. Koszmary

3. Więzienie

4. Mur przewrócono

5. Markiz Glouston

6. Ochotnicy

7. Roześmiany Gnom

8. Amberton Lee

9. Wieści o wojnie

10. Pod wzgórzem

11. Patriarcha

12. Ślepy zaułek

13. Rejs Zwiastuna

14. Chłód

15. Percepliquis

16. Biała rzeka

17. Wielka Para

18. Pył i kamień

19. Zamknięcie bramy

20. Krypta Dni

21. Poświęcenie

22. Novron Wielki

23. Zawirowanie nieba

24. Podarunek

25. Przybycie

26. Powrót

27. Wyzwanie

28. Zamknięte koło

29. Z jasnego nieba

Słowniczek terminów, nazw i imion

Książkę dedykuję mojej żonie Robin Sullivan.

Niektórzy pytają mnie, jak to jest, że tworzę takie silne postacie kobiece, nie każąc im dzierżyć miecza w ręku.

To dzięki niej.

Jest Aristą.

Jest Thrace.

Jest Modiną.

Jest Amilią.

I jest moją Gwen.

Niniejszy cykl to mój hołd dla niej.

To Twoja książka Robin.

I hope you don’t mind that I put down in words

How wonderful life is while you’re in the world.

Elton John, Bernie Taupin

1.

DZIECKO

Miranda była pewna, że tak właśnie zacznie się koniec świata – nie będzie ostrzeżenia, ale wybuchnie pożar. Nocne niebo za nimi jarzyło się czerwienią, gdy płomienie i snopy iskier buchały w jego stronę. Płonął uniwersytet w Sheridanie. Miranda, która dźwigała ciężki tobołek i trzymała Mercy za rączkę, bała się, że zgubi dziewczynkę w ciemności. Uciekali od wielu godzin, biegnąc na oślep przez sosnowy las, przedzierając się między niewidocznymi gałęziami, pod którymi leżała gruba warstwa śniegu. Miranda brnęła przez zaspy sięgające jej powyżej kolan, torując drogę dziewczynce i staremu profesorowi.

– Idź dalej! Nie czekaj na mnie! – krzyknął Arcadius, nie mogąc za nimi nadążyć.

Miranda poruszała się najszybciej, jak potrafiła. Za każdym razem, gdy słyszała jakiś dźwięk lub zdawało się jej, że widzi czyjś cień, siłą woli powstrzymywała się, żeby nie krzyknąć. Niewiele brakowało, a wpadłaby w panikę. Śmierć deptała im po piętach, a ona miała wrażenie, że stopy ma ciężkie jak z ołowiu. Żałowała dziecka i...