Doyle, Arthur Conan - Historya kosztownego dyademu (1912).pdf

(3460 KB) Pobierz
HISTORYA
KOSZTOWNEGO
DYADEMU
Napisał
Conan
Doyle
T
NAKŁADEM
I
DRUKIEM
POLISH
AMERICAN
PUBLISHING
COMPANY
1163
MILWAUKEE
AVE:,
CHICAGO,
ILL.
CONAN
DOYLE.
QS2>"
H
istorya
K
osztownego
D
yademu
.
NAKŁADEM I
DRUKIEM
POLISH
AMERICAN
PUBLISHING
CO.
1163
MILWAUKEE
AVENUE
CHiCAGO,
ILL.
Wiesz
co,
Holmesie
—
rzekłem
pewne­
go
rana,
wyglądając
przez
okno
na
ulicę
—
oto
idzie
jakiś
waryat;
nie
powinni
byli
pu­
szczać
go
tak
samego.
Holmes
podniósł
się
leniwo
z
fotelu;
i
trzymając
ręce
w
kieszeniach
szlafroku,
przystąpił
do
okna
i
przez
moje
ramiona
wyjrzał
na
ulicę.
Był
to
jasny,
mroźny
dzień
lutowy.
Po­
przedniego
dnia spadł
obfity
śnieg
i
pokrył
grubą
warstwą
ziemię,
lśniąc
brylantowymi
blaskami
w
słońcu
zimowem.
Skutkiem
o-
żywionego
ruchu
tworzył
on
już
w
środku
ulicy
brunatną
masę,
po
bokach
jednak
i
na
podwyższonych
brzegach
trotuarów
leżał
tak
czysty
i
biały,
jak
upadł.
Bruk
zamie­
ciony
i
zeskrobany
był
jeszcze
tak
gładki
i
ślizki,
że
niebezpiecznie
było
chodzić
po
nim;
to
też
ruch
był
tu
dziś
mniejszy,
niż
za-
—
5
—
-
4
—
zwyczaj.
Właściwie
jedynym
przechodniem
w
tej
chwili
był
ów
mężczyzna,
którego
oso­
bliwe
zachowanie
się
zwróciło
moją
uwagę.
Nadchodził
on
od
strony
dworca
Metropoli-
tan.
Był
to
człowieka
może
pięćdziesięcio­
letni,
wysoki
i
okazały,
o
szerokiej,
surowej
twarzy.
Ubranie
miał
ciemne,
wykwintne:
czarny
surdut,
lśniący,
jedwabny
kapelusz,
eleganckie
szare
kamasze
i
spodnie
koloru
perłowego
o
wytwornym
kroju.
Ogromne
przeciwieństwo
do
tego
zewnętrznego
wy­
glądu
stanowiło
jego
zachowanie się;
biegł
on
bowiem
z
największym
pośpiechem,
pod­
skakując
od
czasu
do
czasu
tak,
jak
to
czy­
nią
zwykle
ludzie,
nieprzyzwyczajeni
do
czę­
stego
chodzenia.
Wywijał
przytem
rękami,
kiwał
głową
i
najdziwaczniej
wykrzywiał
swą
twarz.
—
Cóż
mu
się
stało?
—
zapytałem.
Spogląda
na
numery
domów.
—
Sądzę,
że
idzie
on
do
nas
—
odparł
Holmes,
zacierając
ręce.
—
Do
nas?
—
Tak;
jestem
prawie
pewny,
że
ma
za­
miar
zasiągnąć
mojej
rady;
wygląda
na
to
zupełnie.
Otóż
czy
nie
mówiłem?
Istotnie
człowiek
ów,
sapiący
i
dyszący,
rzucił
się
ku
drzwiom
naszego
mieszkania
i
tak
mocno
pociągnął
za
dzwonek,
że
dźwięk
jego rozległ
się
w
całym
domu.
Za
chwilę
był
już
w
pokoju
i,
ciągle
je­
szcze
sapiąc
i
dysząc,
wywijał
rękami.
W
twarzy
jego
spostrzegliśmy
jednak
wyraz
takiej
rozpaczy
i
zmartwienia,
że
nasza
nie­
pohamowana
wesołość
zmieniła
się
wnet
w
uczucie
przerażenia
i
współczucia.
Przez
ja­
kiś
czas
nie
mógł
on
wymówić
ani
słowa;
chwiał
się
tylko
na
wszystkie
strony,
rwał
włosy,
słowem
—
wyglądał
tak,
jak
gdyby
był
blizkim
utraty
zmysłów.
Holmes
posa­
dził
go na fotelu,
sam
usiadł
obok
i,
wziąw­
szy
go
za
rękę,
począł
przemawiać
spokojnie
i
wesoło,
jak
to
tylko
on
potrafił.
—
Szukał
mnie
pan,
aby
mi
opowiedzieć
swoje
zmartwienie,
nieprawdaż?
—
zaczął.
Szybki
chód
zmęczył
pana.
Proszę,
niech
j.pan
trochę
wypocznie,
a
potem
sprawi
mi
;jjlpan
wielką
przyjemność,
opowiadając
mi
wypadek,
o
który
chodzi.
Jednę
lub.
dwie
minuty
siedział
jeszcze
J
5w
nieznajomy,
dysząc
ciężko
i
walcząc
ze
fe'
swojem
wzruszeniem.
Wreszcie
otarł
chust-
I
w
-
6
-
ką
czoło
i,
przestawszy
już
sapać,
zwrócił
się
do
nas.
—
Zapewne uważacie
mnie
panowie
za
waryata?
zaczął.
—
O
ile
widzę,
spotkało
pana
wielkie
zmartwienie
—
odparł
Holmes.
—
Jeden
Bóg
tylko
wie,
jak
straszne!—
Wszystko
to
jest
tak
okropne
i
stało
się
tak
nagle,
że
chyba
rozum
stracę.
Hańbę
publi­
czną
mógłbym
może
znieść,
chociaż
dotąd
nazwisko
moje
było bez
plamy;
troski
w
prywatnem
życiu
mają
wszyscy;
ale
żeby
to
i
tamto
spadło
na mnie
równocześnie
w
tak
straszny
sposób,
tego spokojnie
znieść
nie
mogę.
Nadto
sprawa
ta
dotyczy
nietylko
mnie
samego.
Jeżeli
nie
znajdzie
się
jaka
droga
ratunku
w tej
okropnej
historyi,
może
przez
to
ucierpieć
także
jedna
z
najwyżej
po­
stawionych
osobistości
naszego
państwa.
—
Proszę
—
niech
się
pan
uspokoi.—
odrzekł
Holmes,
i
opowie
mi,
kto
pan
jest
i
co
pana“spotkało.
—
Nazwisko
moje
—
rzekł
przybyły
—
słyszał
już
pan
może.
Jestem
Aleksander
Holder,
współwłaściciel
firmy
bankierskiej
Holder
et
Stevenson
na
ulicy
Threadneedle.
Nazwisko
to
było
nam
istotnie
znane.
Nosił
je
starszy
wspólnik
prywatnego
ban­
ku
.na
City;
instytucya
ta
zajmowała
drugie
miejsce
wśród
innych
banków
londyńskich.
Cóż
to
takiego
się
stało,
że
jeden
z
najznako­
mitszych
obywateli
Londynu
znalazł
się
w
tak
opłakanem
położeniu?
W
najwyższem
naprężeniu
ciekawości
oczekiwaliśmy
opo­
wiadania
naszego
gościa,
który
tymczasem
przyszedł
do
siebie.
—
Czuję
—
zaczął
—
że
w
tej
sprawie
czas
jest
drogi.
Dlatego
też
wybrałem
się
tutaj
natychmiast,
gdy
tylko
inspektor
po-
licyi
dał
mi
do
zrozumienia,
że
będzie
bardzo
korzystną
rzeczą,
zapewnić
sobie
pańskie
współdziałanie
w tej
sprawie.
Przyjecha­
łem
koleją
podziemną,
ale
przez
Bakerstreet
musiałem
iść
pieszo,
gdy
dorożki
po
tym
śniegu
tak
się
wloką!
Z
tego
powodu
byłem
prawie
bez
tchu.
Mało
ruchu
używam
za­
zwyczaj.
Teraz
już
mi
lepiej,
opowiem
więc
możliwie
najkrócej
i
najjaśniej
wszystkie
fakta.
Z
pewnością
panu
wiadomo,
że
przy
tak
zmiennym
interesie
jak
bank,
chodzi
nie
tylko
o
przynoszące
dochód
kapitały,
lecz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin