Jerzy Jarowiecki - Studia nad prasą polską XIX i XX wieku. Tom II.pdf

(14611 KB) Pobierz
Jerzy Jarowiecki
Jerzy Jarowiecki
Studia
polską
XIX i XX wieku
łom II
nad prasą
Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej • Kraków 2006
Recenzenci
dr hab. Danuta Adamczyk
prof, dr hab. Irena Socha
© Copyright by Jerzy Jarowiecki & Wydawnictwo Naukowe AP,
Kraków 2006
redaktor Marta Łukaszczyk
projekt okładki Marek Sajduk
ISSN 0239-6025
ISBN 83-7271-337-5
Redakcja/Dział Promocji
Wydawnictwo Naukowe AP
30-084 Kraków, ul. Podchorążych 2
tel ./fax (012) 662-63-83,
tel. 662-67-56
e-mail: wydawnictwo@ap.krakow.pl
Zapraszamy na stronę internetową:
http://www.wydawnictwoap.pl
łamanie druk i oprawa
Wydawnictwo Naukowe AP, zam. 7/06
OD AUTORA
Przed laty już trafnie zauważono, że historia prasy stwarza „historycz­
ną podbudowę teoretycznym twierdzeniom dotyczącym prasy współczesnej”
(M. Kafel,
Prasoznawstwo: wstęp do problematyki,
1996). Pogląd ten nabiera
niejako nowego znaczenia w sytuacji dynamicznych zmian, jakie dokonały
się po roku 1989 na rynku mediów, w tym na rynku prasowym. Tym zmia­
nom towarzyszą intensywne badania nad jego rozwojem i przekształceniami,
stale rozbudowującą się ofertą tytułową, treściową, zmianami jakościowo-
ilościowymi, zagadnieniem niezależności mediów i wolności słowa.
Historyk prasy może z pełnym przekonaniem zauważyć, że badania nad
prasą i jej funkcjami oraz rolą społeczną, systematyczne analizy zawartości
i jej czytelnictwa, a także uważne śledzenie zachodzących przemian na ryn­
ku prasowym nie są dzisiaj niczym nowym, bowiem komunikowanie się ludzi
zawsze było i jest podstawą istnienia oraz funkcjonowania społeczeństwa,
a prasa od zarania stanowiła i nadal stanowi istotny czynnik tego komuniko­
wania. W tym stanie rzeczy historyk prasy ma obowiązek gromadzić, opisy­
wać, analizować i oceniać fakty z dziejów prasy, sytuować je na określonym
tle społecznym i przemian politycznych kraju oraz świata, ujawniając - jak
to swego czasu napisał Marian Tyrowicz - „związki między rozwojem prasy
a życiem politycznym, społecznym, kulturalnym danego regionu, kraju, pań­
stwa czy kontynentu” (Historia
prasy - jej zadania, źródła i metody badań,
1969). Wiedza o prasie i dziennikarstwie lat minionych - choć nie zawsze
tak się dzieje - może dobrze służyć też dzisiejszym wydawcom oraz dzienni­
karzom, i to nie tylko tym debiutującym. Twórczość wybitnych publicystów,
dziennikarzy i znakomitych wydawców, typy, a także charakter dzienników
i czasopism, sposób ich redagowania, wpływ na opinię publiczną - to zagad­
nienia, których znajomość może stać się niezwykle przydatna.
Po 1989 roku, w okresie transformacji ustrojowej, a co za tym idzie -
przemian na rynku prasowym, powstały liczne nowe ośrodki akademickie
kształcące dziennikarzy. W związku z tym stale rośnie liczba osób badają­
cych prasę i jej dzieje poza tradycyjnymi centrami naukowymi, skupionych
w wielu regionalnych i lokalnych towarzystwach naukowych. Powołano do
życia nowe czasopisma naukowe, a mediami, prasą interesują się przedsta­
wiciele różnych dyscyplin: historycy i literaturoznawcy, politolodzy i socjolo­
gowie, pedagodzy i bibliotekoznawcy, przede wszystkim jednak prasoznawcy.
Wyniki tych badań stają się przedmiotem wystąpień i dyskusji na różnych
konferencjach naukowych, a także są prezentowane w licznych publikacjach.
Przykładowo zauważamy, iż autorzy
Polskiej bibliografii prasoznawczej
za­
rejestrowali 6840 pozycji poświęconych prasie w latach 1996-2001. Poddając
analizie zgromadzony materiał, można zauważyć, iż w bibliografii tej zare­
jestrowano 1207 książek oraz 5111 artykułów i 490 recenzji zamieszczonych
na łamach 836 czasopism (W.M. Kolasa, J. Jarowiecki,
Polska bibliografia
prasoznawcza: 1996-2001,
2005). Do tych ostatnich docierają najczęściej
specjaliści, gdyż drukowane w niskonakładowych czasopismach czy mate­
7
riałach pokonferencyjnych nie trafiają do szerszego kręgu czytelników. Ta
okoliczność skłoniła mnie do przygotowania kolejnego tomu studiów zawie­
rającego wybrane rozprawy mojego autorstwa poświęcone dziejom prasy od
mniej więcej połowy XIX wieku po czasy współczesne w Polsce, wcześniej
publikowane w takich właśnie specjalistycznych periodykach czy materia­
łach pokonferencyjnych. Zostały one zweryfikowane i miejscami wzbogaco­
ne. Prowadzone badania stale przynoszą nowe ustalenia, poszerzając naszą
wiedzę, stąd konieczność modyfikacji niektórych faktów czy opinii, m.in. ko­
rekta wyliczeń ilościowych, danych o składach zespołów redakcyjnych czy
współpracownikach niektórych tytułów prasowych. Niedawno zakończono
pracę nad bibliografią prasy lwowskiej w latach 1864-1918, uzyskując bar­
dziej wiarygodny obraz ówczesnego rynku prasowego (J. Jarowiecki,
Prasa
lwowska w latach 1864-1918,
Kraków 2002), stąd w artykułach dotyczących
tej prasy niektóre zmiany wydawały się konieczne.
W niniejszym tomie zamieszczono rozprawy historycznoprasowe, których
tematyka dotyczy wielorakich aspektów historii głównie prasy krakowskiej
i lwowskiej. Kraków i Lwów w omawianym okresie to dwa ośrodki, spośród
centralnych środowisk wydawniczo-prasowych, najobfitsze ze względu na
liczbę tytułów i najważniejsze ze względu na ich funkcje oraz znaczenie dla
rozwoju polskiej myśli politycznej i kultury. W tekstach tych opisano roz­
poznane obszary spraw dotąd budzących stosunkowo małe zainteresowanie
innych badaczy oraz takie, które świadomie pomijano.
Tom otwiera obszerna rozprawa stanowiąca syntetyczny zarys dziejów
prasy krakowskiej od jej początków do roku 1918, którą można potraktować
jako obszerny konspekt przyszłego tomu o krakowskim środowisku praso­
wym. Jej podstawą stały się materiały zgromadzone w czasie przygotowywa­
nia haseł do
Encyklopedii Krakowa
(pod red. A.H. Stachowskiego). Z natury
rzeczy informacje w niej zawarte mają charakter bardziej „roboczy” i być może
wymagać będą dalszej weryfikacji oraz niezbędnych uzupełnień. Ale po raz
pierwszy w takim historycznym ujęciu przybliżają dzieje krakowskiej prasy,
której początki i rozwój nierozdzielnie związane są z podwawelskim grodem.
Dość powiedzieć, że do roku 1830 powstało tu 25 tytułów prasowych, w okre­
sie międzypowstaniowym - 76, zaś w latach autonomii galicyjskiej łącznie
wydano 1091 tytułów prasowych. W syntetycznym obrazie ukazana została
historyczna ciągłość oraz zmienność zjawisk w kontekście przeobrażeń poli­
tycznych, kulturalnych i społecznych, uwarunkowania rozwoju rynku praso­
wego, ludzi znaczących w dziennikarstwie. Publikuje się ten artykuł w nie­
zmienionej postaci, mimo że z datą „2004” ukazała się książka Mariusza
Jakubka pt.
Prasa krakowska 1795-1918. Bibliografia,
który we wstępie na­
pisał, że zgromadzono w niej „ponad 1000 tytułów i opisów bibliograficznych
czasopism, gazet i kalendarzy”, ukazujących się w Krakowie od trzeciego
rozbioru aż po odzyskanie niepodległości (s.v.). Różnimy się zatem wiedzą
o prasie krakowskiej ukazującej się w wymienionych latach.
Z kolei pięć rozpraw poświęcono prasie lwowskiej, o której wiedza dotąd
była więcej niż skromna. W pierwszej rozprawie scharakteryzowano rozwój
prasy ugrupowań, opcji i środowisk politycznych w latach autonomii galicyj­
skiej, zajmującej ważne miejsce wśród ukazujących się w latach 1864-1918
8
Zgłoś jeśli naruszono regulamin