Rachwalska M., Apostołka Ducha Świętego – św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego (Mała Arabka).pdf

(215 KB) Pobierz
Apostołka Ducha Świętego – św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego
91
Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne
Rok XXI 2022 nr 1 (40) s. 91-109
PERSPEC
†
IVA
Marzena Rachwalska*
APOSTOŁKA DUCHA ŚWIĘTEGO –
ŚW. MIRIAM OD JEZUSA UKRZYŻOWANEGO
(MAŁA ARABKA)
APOSTLE OF THE HOLY SPIRIT –
ST. MIRIAM OF JESUS CRUCIFIED (LITTLE ARAB WOMAN)
Abstract:
St. Miriam of Jesus Crucified is the fruit of the Holy Land. Her short 33-year
life shows that you can devote yourself completely to the Holy Trinity and be united with
God through difficult experiences. Her intimacy with the Holy Spirit, Mary and the saints
shows us a truly mystical school of life. Passing through the three periods of spiritual life,
she achieved the highest degree of union in love. Martyrdom, numerous wanderings, repe-
ated persecutions and humiliations represent the reality and the abundance of the mystical
gifts that have been given to her as an exceptional saint, as the Betrothed of Jesus Christ.
The mystical experience of the Holy Spirit was especially characteristic throughout Miriam
Baouard’s life. She wrote a beautiful prayer to the Holy Spirit that is known all over the
world.
Keywords:
Holy Spirit, Little Arab, mystical experience, charisms, martyrdom of blood,
Carmel.
Kanonizowana 17 maja 2015 r. przez papieża Franciszka św. Miriam od Jezusa
Ukrzyżowanego (1846-1878), nazywana również Małą Arabką, osiągnęła szczyty
mistyki karmelitańskiej w bardzo krótkim czasie. Swoim życiem udowodniła ist-
nienie rzeczywistości nadprzyrodzonej. Szczególnie charakterystyczne w ziemskiej
* Marzena Rachwalska – studia doktoranckie na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wroc-
ławiu, e-mail: m.rachwalska33@gmail.com.
92
Marzena Rachwalska
wędrówce Miriam Baouardy, stało się mistyczne doświadczenie Ducha Świętego.
Została wybrana przez Niego do ważnej misji szerzenia nabożeństwa do Ducha
Świętego. Ta autentyczna i nadprzyrodzona więź z Trzecią Osobą Trójcy Świętej
doprowadziła ją do świętości.
Artykuł jest analizą życia św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego. Posługując
się metodą pozytywną, wskażemy na konkretne aspekty, ukazujące apostolski wy-
miar świętej.
Dlaczego możemy nazwać św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego apostołką
Ducha Świętego? Śledząc jej życiorys, na pierwszy plan wysuwa się jej szczegól-
na więź z Duchem Świętym, wybranie, obdarowanie i prowadzenie przez Niego.
Przekazuje nam ona swoim świadectwem umiłowanie i szerzenie nabożeństwa do
Ducha Świętego, wypełnianie Jego posłannictwa, a także totalne zawierzenie Mu.
W swoim życiu doświadczyła bardzo wielu trudnych i bolesnych momentów.
Przy współpracy z Duchem Świętym każde takie doświadczenie potrafiła ofiaro-
wać i wykorzystać jako szansę wzrostu duchowego. Śledząc życie świętej, przyjrzy-
my się działaniu Ducha Świętego oraz owocom, jakie udzielały się w niej dla dobra
Kościoła powszechnego i wszystkich jego członków.
Jednym z przeżyć św. Miriam stała się męczeńska ofiara krwi, kiedy stała się
ona ofiarą napaści sługi – muzułmanina. Analiza tego doświadczenia ukazuje in-
terwencję miłosiernego Ducha Świętego, Jego opiekę i wierne towarzyszenie, ze
względu na wzniosłą wartość posłannictwa św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego.
Przez 33 lata życia była prowadzona ręką Boga. Otrzymała powołanie i pod-
jęła realizację misji danej jej przez Ducha Świętego. Będąc na tym etapie, doświad-
czyła udręk diabelskich, które stały się szczególną zasługą ofiarowaną za grzechy
całego świata. Św. Miriam pozostawiła wyjątkową modlitwę do Ducha Świętego,
która dziś jest znana na całym świecie. Zachęcała do jej pobożnego odmawiania
i praktykowania słów w niej zawartych.
Szczególnie charakterystyczne dla duchowości św. Miriam stały się cnoty
pokory i posłuszeństwa, które praktykowała w stopniu heroicznym. Obdarzona
została wieloma nadprzyrodzonymi darami Ducha Świętego: ekstazy (gr.
ekstasis,
rozumianej jako mistyczne wyjście duszy z ciała w doświadczeniu zjednoczenia
z Bogiem w miłości; por. 2 Kor 12,1-4), lewitacji (unoszenie się ciała ponad zie-
mią), stygmatów (łaska udziału w cierpieniach Chrystusa, w Jego męce, objawia-
jąca się ranami na ciele: dłoniach, stopach, w miejscu korony cierniowej, sercem
przebitym włócznią), bilokacji (łaska bycia jednocześnie w dwóch miejscach), wi-
zji, proroctwa, objawień, walki duchowej i transwerberacji (przebite serce).
Całe życie mistyczne św. Miriam było łaską, darmowym darem Boga
i świadectwem dla nas. Jej całkowite zaangażowanie w apostolstwo i propago-
wanie nabożeństwa do Ducha Świętego wyrażało poddanie się woli Bożej. Jest
ona znakomitym świadectwem współpracy z łaską, a zatem dążenia do osiągnię-
cia zjednoczenia z Bogiem w miejscu, w którym człowiek się znajduje. Postawa
Apostołka Ducha Świętego – św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego
93
wewnętrznej wolności i całkowitego zawierzenia Bogu jest właściwym kierunkiem
ku szczęściu, które jest wpisane w naturę człowieka.
1. ŻYCIE MIRIAM BAOUARDY
Urodziła się 5 stycznia 1846 r. w miejscowości Abellin
1
w Galilei jako 13. dziecko.
Jej rodzice stracili kolejno 12 synów. Postanowili więc w gorliwej modlitwie, piel-
grzymując do Betlejem, wyprosić zdrowe potomstwo. Życie Miriam było nazna-
czone trudnymi doświadczeniami. Kiedy miała niespełna trzy lata oboje rodzice
zmarli. Miriam została oddana na wychowanie do stryja, a jej młodszy brat Paweł
do ciotki. Rodzeństwo już nigdy więcej się nie spotkało, mimo iż Miriam kilka-
krotnie próbowała skontaktować się z młodszym bratem.
Kiedy Maria rozpoczęła trzynasty rok życia, stryj zaręczył ją z jednym z jej
krewnych, ale młoda dziewczyna oświadczyła stanowczo, że chce pozostać
dziewicą. Leżąc krzyżem na ziemi całą noc i wylewając potoki łez, błagała swoją
mamę z nieba, by jej pomogła. Nagle słyszy głos: «Mario, jestem zawsze z tobą,
idź za natchnieniem, które ci daję, pomogę ci». Wstaje pełna odwagi i ucina
swoje długie włosy
2
.
Miriam odmówiła ślubu, ponosząc bardzo przykre konsekwencje tej decyzji.
Zapłaciła wysoką cenę za miłość do Jezusa. Jak sama napisała:
Byłam traktowana jak ostania niewolnica. […] Byłam pozbawiona Mszy i sa-
kramentów, […] byłam opuszczona przez wszystkich
3
.
Ten bardzo trudny okres upokorzenia wywołał w Miriam silną potrzebę
skontaktowania się z młodszym bratem. Potrzebowała wsparcia, przeżywając od-
rzucenie ze strony swojego opiekuna. Mieszkanie u stryja stało się udręką, gdyż
sprzeciwienie się jego planom było nie do przyjęcia w ówczesnej kulturze. Szukając
kontaktu z bratem, Miriam postanowiła poprosić o pomoc służącego stryja – mu-
zułmanina. W domu tego człowieka doszło jednak do tragedii
4
. Miała tam bowiem
miejsce nieudana próba mordercza. Miriam przeżyła to wydarzenie tylko dzięki
interwencji Bożej. Postanowiła, że nie wróci już do domu stryja. Wyruszyła do
Jerozolimy, następnie do Bejrutu, a potem do Francji, gdzie wstąpiła do Zgroma-
dzenia Sióstr św. Józefa w Capelette. W tym miejscu objawiło się nadprzyrodzone
życie Miriam, więc siostry zdecydowały o jej przeniesieniu do innego zakonu.
W 1867 r. św. Miriam wstąpiła do klasztoru Karmelitanek Bosych w Pau
(1867-1870). Z Francji wyruszyła do Mangalore w Indiach (1870-1872), by założyć
1
2
3
4
Abellin – mała miejscowość położona między Hajfą a Nazaretem.
P. Estrate.
Miriam Święta Palestynka.
Kraków 2008 s. 17.
Tamże
s. 17-18.
Por.
tamże
s. 19.
94
Marzena Rachwalska
tam nowy klasztor. Tam też złożyła śluby wieczyste. W latach 1872-1875 prze-
bywała w Pau, a następnie w Ziemi Świętej (1875-1878). W Betlejem, w miejscu,
gdzie Dawid został namaszczony przez Samuela na króla, założyła klasztor Sióstr
Karmelitanek. Zmarła 26 sierpnia 1878 r. Papież Jan Paweł II ogłosił ją błogo-
sławioną 13 listopada 1983 r. Świętą została ogłoszona przez papieża Franciszka
15 maja 2015 r.
Teologia duchowości jest szczególną dyscypliną teologiczną. Posiada swój
odrębny status, a także określony przedmiot badań: materialny i formalny. Posłu-
guje się prostym językiem przeżyć. Sięga bezpośrednio do życia człowieka i opisuje
jego doświadczenie w odniesieniu do Boga. Hans Urs von Balthasar nazwał du-
chowość „subiektywną stroną dogmatyki”
5
. Źródłem badań są najczęściej dzien-
niki duchowe, listy, poezje, pisma.
Życie św. Miriam w dużej mierze zawiera się w świadectwach sióstr, w kore-
spondencji
6
, którą dyktowała współsiostrom, a także w biografii napisanej przez jej
kierownika duchowego
7
.
Powyższy krótki zarys jej życia miał na celu wprowadzić nas bliżej w jej za-
żyłość z Duchem Świętym, który przygotowywał ją do szczególnego obdarowania.
W Kościele katolickim życiorysy świętych odznaczają się przede wszystkim tym,
że każdy człowiek jest tajemnicą Boga, jest prowadzony indywidualnie, ponieważ
jest niepowtarzalną istotą. Dokumenty życia św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowane-
go w subtelny sposób osłaniają nam rzeczywistość jej apostolskiego posłannictwa.
2 APOSTOŁKA DUCHA ŚWIĘTEGO
Życie św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego scentralizowane było na niezwy-
kłej miłości oblubieńczej. W dziełach, które zostały zebrane i zredagowane po jej
śmierci, można odnaleźć zjawiska nietypowe dla przeciętnego wierzącego. Odda-
nie Jezusowi i Maryi oraz dialogi, jakie od wczesnego dzieciństwa z Nimi pro-
wadziła, świadczyły o głębokiej świadomości przemijającego świata i zanurzeniu
w rzeczywistość ponadnaturalną. Rozwój życia duchowego Miriam doprowadził
ją do poznania i przyjęcia mocy Ducha Świętego. On sam objawił jej swój ścisły
związek z Kościołem
8
. Dał jej poznać istotę praktykowania nabożeństwa do Ducha
Świętego. Modliła się do Niego i zachęcała do tego innych.
O roli Ducha Świętego przypomniała najpierw Piusowi IX (1792-1798).
Pisała:
Por. M. Chmielewski.
Zagadnienia języka i metody we współczesnej teologii duchowości.
„Ateneum Kapłańskie” 2006 nr 147 s. 437-438.
6
Por.
Mała Arabka. Listy.
Kraków 2015.
7
Por. P. Estrate.
Miriam Święta Palestynka.
8
Por.
Mała Arabka. Listy
l. 154.
5
Apostołka Ducha Świętego – św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego
95
Świat i zgromadzenia zakonne gonią za nowościami, zapominając o prawdzi-
wym nabożeństwie do Ducha Świętego. Dlatego tyle jest błędu, rozbicia, nie ma
pokoju i światła na świecie. Nie wzywa się światła tak, jak należy, a to światło
pozwala nam poznać prawdę. Nawet w seminariach się to lekceważy…
9
Św. Miriam napisała do patriarchy Jerozolimy, a później do papieża Piusa IX,
prosząc, aby wszyscy kapłani co miesiąc odprawili Mszę św. ku czci Ducha Świę-
tego:
Gorąco pragnę, by powiedziała, że wszyscy kapłani, którzy raz w miesiącu
odprawią Mszę św. do Ducha Świętego, uczczą Go. A ktokolwiek Go uczci
i wysłucha tej Mszy św., zostanie uczczony przez samego Ducha Świętego, gdyż
będzie miął w sobie światło; pokój będzie w głębi jego duszy
10
.
Św. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego trwała w zażyłej relacji z Trzecią Oso-
bą Trójcy Świętej i dzięki temu otrzymała światło dla Kościoła, którego stała się
córką, jak jej matka św. Teresa od Jezusa. Możemy powiedzieć: analfabetka, której
zażyłość z Bogiem pokazuje, jak wielkich czynów dokonuje Duch Święty z tymi,
którzy Go miłują
11
.
Leon XIII (1810-1903) w encyklice
Divinum illud munus
(9 maja 1897) od-
powiedział na tę prośbę i nakazał sprawować nowennę do Ducha Świętego, bę-
dącą przygotowaniem do uroczystości Zesłania Ducha Świętego
12
. Dzisiaj bez tej
W.M. Merchat.
15 spotkań
z Małą Arabką. Poznań 2016 s. 112.
Tamże
s. 112.
11
„Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra,
z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych
też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu
braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił,
a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą” (Rz 8,28-30).
12
„Macie więc, Czcigodni Bracia, przyczyniać się przez upominanie i zachęcanie do więk-
szego kultu Ducha Świętego i bynajmniej nie wątpimy, że dzięki Waszemu narodzeniu i staraniom,
wspaniałe przypadną owoce dla ludu chrześcijańskiego. My ze swej strony nigdy nie przestaniemy
dokładać wysiłków dla realizacji tak wielkiego dzieła i jest Naszym postanowieniem, by popierać
i wspomagać tymi sposobami, które okażą się odpowiednie, tak chwalebne dążenie pobożności. Tak
więc w Naszej encyklice sprzed dwóch lat
Provida matris
zalecaliśmy katolikom specjalne modli-
twy na uroczystość Zesłania Ducha Świętego dla przybliżania dobra chrześcijańskiej jedności, tu zaś
pragniemy rozszerzyć tę praktykę. Postanawiamy więc i polecamy, by w całym katolickim świecie
w tym roku a także po wszystkie czasy, we wszystkich kościołach parafialnych oraz, jeśli ordynariusze
miejscowi uznają to za stosowne, także w innych świątyniach i kaplicach, była odprawiana nowenna
przed Zesłaniem Ducha Świętego. Wszystkich zaś, którzy wezmą udział w tej nowennie i pomodlą
się w Naszej intencji, udzielamy na każdy dzień 7 lat i 7 razy po 40 dni odpustu, a także odpustu
zupełnego w jednym z tych dni lub w samo święto Zesłania Ducha Świętego, czy w których z 8 dni
po tej uroczystości, jeśli przystąpią do sakramentu pokuty i Komunii św. oraz pobożnie pomodlą się
w Naszej intencji. Pragniemy też, by z dobrodziejstw tych mogli skorzystać także ci, którzy ze słusz-
nych przyczyn nie mogli wziąć udziału w tych publicznych modłach lub, jeśli zdaniem ordynariusza
miejscowego, nie można tego uczynić tak dobrze w świątyni. Przy prywatnym odprawianiu nowenny
winny być spełnione pozostałe warunki. Pragniemy także, aby ze skarbca Kościoła na wieczne czasy
9
10

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin