Zajęcia 2. Zapoznanie z niektórymi elementami pogody – temperaturą i opadami –
na podstawie rozmowy.
• Przypomnienie nazw poznanych pór roku.
− Ile jest pór roku? Nazwijcie je.
− Jaka teraz jest pora roku?
− Jaka pora roku była przed nią, a jaka będzie po niej?
• POGODA Tablica demonstracyjna nr 45.
• Przypomnienie znaczenia pojęć:
śnieg, szron, grad, zamieć, odwilż.
Wyjaśnienia N. są poparte zdjęciami umieszczonymi na tablicy.
• Zabawa ruchowo-naśladowcza Drzewa poruszane wiatrem.
Bębenek.
Dzieci stają w rozsypce, w sali, w lekkim rozkroku, z ramionami uniesionymi w górę. Gdy N. rytmicznie uderza palcami w bębenek, dzieci poruszają ramionami szybciej lub wolniej, w zależności od tempa uderzania.
• Omawianie budowy termometru.
Termometr zaokienny, napis termometr.
Dzieci oglądają termometr zaokienny, opisują jego budowę. N. objaśnia zasadę działania
termometru. Zwraca uwagę na cyfrę zero umieszczoną na skali, która jest jakby graniczna
– poniżej niej zaczyna się mróz (ujemna temperatura), a powyżej – ciepło (dodatnia temperatura).
• Wyjaśnianie, że rodzaj opadów atmosferycznych zależy od temperatury – gdy spada ona
poniżej zera – pada śnieg, a gdy jest powyżej zera – pada deszcz.
• Oglądanie wskazań termometru za oknem.
• Czytanie całościowe wyrazu termometr.
• Ćwiczenia oddechowe – dmuchanie na kulki waty leżące na podłodze. Kulki z waty.
• Tablica demonstracyjna nr 46.
− Co robią dzieci?
− Czy bawią się bezpiecznie?
− Posłuchajcie zdań na temat sytuacji
przedstawionych na zdjęciach.
Policzcie w nich słowa.
Dziecko zjeżdża na nartach z górki.
Dzieci zjeżdżają na sankach. Na lodowisku
dzieci jeżdżą na łyżwach.
Dzieci lepią bałwana.
• Zabawa Układamy zdania. Zestawy obrazków (po trzy).
N. przygotowuje kilka zestawów obrazków. Każdy zestaw składa się z trzech obrazków. Dzieci samodzielnie lub przy pomocy N. układają zdania z nazwami obrazków.
Przykładowe zestawy obrazków:
• dziewczynka, bałwanek, miotła
• chłopiec, sanki, górka
• chłopiec, dziewczynka, śniegowe kule
• narty, chłopiec, nartostrada.
• Tablica demonstracyjna nr 47. Ćwiczenia prawidłowej artykulacji głosek: sz, cz, ż, oraz kształtowanie umiejętności logicznego Myślenia.
− Nazwijcie zdjęcia.
− Wskażcie te, które w nazwach zawierają głoskę
ż (sz, cz).
Pięciolatki wskazują tylko te zdjęcia, w których nazwach
głoski ż (sz, cz) występują na początku słowa.
• Ilustracja ruchowa wiersza Ireny Suchorzewskiej Zimowa piosenka.
Dzieci:
Lubię śnieżek, klaszczą w dłonie,
lubię śnieg,
chociaż w oczy robią z dłoni daszek nad oczami,
prószy. kiwają głowami na boki,
Lubię mrozik, klaszczą w dłonie,
lubię mróz,
chociaż marzną pocierają uszy otwartymi dłońmi,
uszy.
Lubię wicher, klaszczą w dłonie,
lubię wiatr,
chociaż mnie krzyżują ręce na piersiach,
przewiewa. kołyszą się na boki,
Lubię zimę! klaszczą w dłonie,
Idę w świat. maszerują w miejscu,
I wesoło powoli obracają się wokół własnej osi.
śpiewam.
• Zabawa Bałwanek.
Dzieci wraz z N. podają sobie ręce – tworzą koło. Jedno chętne dziecko staje w środku, w lekkim
rozkroku, z rękami opartymi na biodrach – naśladuje ulepionego ze śniegu bałwanka.
Dzieci chodzą podskokami wokół bałwanka, mówiąc wierszyk:
Stoi bałwan, stoi,
nikogo się nie boi!
Zatrzymują się i zataczają rękami duże koło, mówiąc:
Gdy słonko zaświeciło,
bałwanka już nie było.
W tym czasie bałwanek ucieka ze środka koła. Dzieci wybierają innego i zabawa toczy się dalej.
• Historyjka obrazkowa W lesie biało.
Tablica demonstracyjna nr 48.
− Dokąd wracał zajączek?
− Co leciało z chmury?
− Dlaczego zajączek nie znał śniegu?
− Kogo pytał zajączek?
− Dlaczego nie chciał pytać lisa?
− Kto mu wyjaśnił, że to śnieg?
Zajęcia 1. Zabawy matematyczne Liczymy śniegowe kule. Wprowadzenie dodawania
jako przybywania.
• N. umieszcza na tablicy wycięte z kartonu sylwety pięciu (przygotował sześć) śniegowych
kul różnej wielkości. Wycięte z kartonu sylwety kul śniegowych, kartonik z liczbą 5 (lub kartonik z 5 krążkami).
• Rozmowa wprowadzająca.
− Co przypominają wam te sylwety?
− Do czego można użyć śniegowych kul?
− Czy zawsze śnieg daje się zlepić w kulki?
• Liczenie śniegowych kul umieszczonych na tablicy.
• Ułożenie ich od najmniejszej do największej.
• Umieszczenie obok nich kartonika z liczbą 5 lub pięcioma krążkami.
• Umieszczenie na tablicy jeszcze jednej kuli.
• Podpisanie kul – 5 i 1.
• Zapoznanie z zapisem cyfrowym liczby 6.
Kartonik z liczbą 6.
• Dokończenie zapisu: 5 i 1 to 6.
• Dodawanie w zakresie 6. Wprowadzenie zapisu dodawania.
Kartoniki z liczbami od 0 do 6, znaki: +, =, patyczki.
− Ułóżcie z patyczków dwa trójkąty.
− Połóżcie pod pierwszym trókątem kartonik z liczbą 3 i pod drugim trójkątem kartonik z liczbą 3.
− Policzcie, ile razem patyczków użyliście do ułożenia trójkątów.
3 i 3 to 6
− Ułóżcie pod figurami odpowiedni zapis i go przeczytajcie.
• Przedstawienie przez N. tego, co ułożyły dzieci, za pomocą liczb i znaków.
N. układa z kartoników z liczbami i znaków zapis:
3 + 3 = 6
i odczytuje: trzy dodać trzy równa się sześć. Następnie dzieci układają taki sam zapis ze swoich
liczb i znaków i głośno odczytują z N.
− Który znak w zapisie jest dla was nowy?
− Jak przeczytaliśmy ten znak?
− Połóżcie po lewej stronie dwa patyczki, a po prawej stronie cztery patyczki. Ułóżcie odpowiedni
zapis i go przeczytajcie.
2 + 4 = 6
• N. układa zapis: 5 + 1 = ...
• Oglądanie dużej, sześciennej kostki do gry. Liczenie ścianek i oczek na kolejnych ściankach.
• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 23-25.
• Odszukanie na końcu kart kartoników z odpowiednimi liczbami. Wycięcie ich, a potem
przyklejenie w odpowiednich miejscach.
• Wykonanie działań. Odszukanie na końcu kart kartoników z odpowiednimi liczbami.
• Wycięcie ich, a potem przyklejenie w okienkach.
• Pokaz prawidłowego kreślenia cyfry 6 przez N.
− Kreślenie cyfry 6 w powietrzu, na podłodze, na plecach kolegi lub koleżanki.
• Pisanie cyfry 6 po śladach, a potem – samodzielnie.
PUSIA108