Krótki przewodnik po Mszy świętej - Tomasz Kwiecień.pdf

(2779 KB) Pobierz
TOMASZ KWIECIEŃ OP
ICtótki ptzęwebnik
pe /HszyŚwiętej
Kairos
1
Drogi Czytelniku,
książka, którą trzymasz w ręku została wydana przez Stowarzy­
szenie Kairos z Krakowa,
Seria „Żywa wiara”, w skład której wchodzi ta książka, pragnie
przedstawić polskim Czytelnikom zarówno tłumaczenia najciekaw­
szych pozycji z wydawanej od 30 lat przez francuskie wydawnic­
two Cerf kolekcji „Foi Vivante”, jak i pozycje polskich autorów.
Książki te są przeznaczone dla szerokiego kręgu odbiorców, a sta­
wiają sobie za cel popularyzację duchowości i teologii chrześcijań­
skiej oraz formowanie chrześcijan do dojrzałej wiary.
Oprócz motywów o charakterze merytorycznym, o powstaniu se­
rii zadecydowały względy ekonomiczne. Dochód uzyskany ze sprze­
daży tych książek zostanie przekazany Wydawnictwu Kairos w Ki­
jowie. Kupując książki naszej serii, wspierasz jednocześnie, Drogi
Czytelniku, działalność wydawnictwa religijnego na Ukrainie.
Mamy nadzieję, że lektura książek wydawanych w serii „Żywa
Wiara” pomoże wielu polskim czytelnikom w sposób dojrzały prze­
żywać swoją wiarę w realiach codzienności.
Wydawcy
PRZEDMOWA
Stawiając sobie pytanie o to, czym
jest Eucharystia, stajemy w centrum
wiary chrześcijańskiej
Po raz kolejny w serii „Żywa Wiara” poruszamy ten
centralny temat życia człowieka wierzącego. Dotychczas
tematowi Eucharystii poświęcona była w naszej serii
książka Pierre-Andre Liege,
Zrozumieć Eucharystię,
z któ­
rej zaczerpnęliśmy motto do naszej przedmowy, zaś rów­
nocześnie z niniejszą pozycją ukazuje się
Ofiara liturgicz­
na
Mnicha Kościoła Wschodniego — dziełko inspirowane
najistotniejszymi elementami wschodniej liturgii świętego
Jana Chryzostoma.
Tym razem próby poprowadzenia nas przez głębie owej
Tajemnicy podjął się ojciec Tomasz Kwiecień OP (ur.
1965). Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych
w krakowskim Kolegium Ojców Dominikanów, w latach
1992-1995 odbywał dodatkowe studia w Papieskim Insty­
tucie Liturgicznym w Rzymie. Znany polskiemu Czytel­
nikowi z publikacji w „Liście”, „W drodze”, „Biuletynie
KAI”, a przede wszystkim na łamach „Tygodnika Po­
wszechnego”, ojciec Kwiecień dzieli się z nami nie tylko
swą wiedzą na tematy liturgiczne, ale przede wszystkim
żywym doświadczeniem liturgii jako spotkania z Oblubień-
cem-Chrystusem.
Prezentowana Czytelnikowi książeczka składa się w więk­
szości z tekstów publikowanych w roku 1999 w „Tygod-
1 Pierre-Andrć Liógć,
Zrozumieć Eucharystię
, tłum. Anna Sieprawska,
Cerf — Znak — Kairos, Kraków 1996, s. 10.
8
Przedmowa
niku Powszechnym”. Felietony te zostały przez Autora
przejrzane i uzupełnione dla potrzeb wydania w formie
książkowej. Należy jednak pamiętać, iż w swej pierwotnej
postaci były to homilie, a zatem — jak pisze sam ojciec
Kwiecień — forma „realizacji obecności Chrystusa nau­
czającego w zgromadzeniu”. Taki jest też zamysł wydania
tych tekstów drukiem: poprzez komentarz do słów i gestów
Mszy świętej dopomóc współczesnemu człowiekowi od­
naleźć swoje miejsce w zgromadzeniu liturgicznym pod­
czas celebracji centralnego misterium Eucharystii, pomóc
mu zrozumieć składające się na nią ryty i w pełni w nich
uczestniczyć.
Z głębokim przekonaniem, iż
Krótki przewodnik po
Mszy świętej
pomoże niejednej duszy pewniej poruszać się
po być może dotąd nieznanych terenach liturgii eucharys­
tycznej, oddajemy go w ręce tych, którzy usłyszeli we­
zwanie na ucztę Baranka.
Redakcja
I
RYTUAŁ MIŁOŚCI
Na codzienną Mszę świętą naszej klasztornej wspólnoty
przychodziła przez wiele lat para staruszków. Przygarbieni,
z laseczką. Zawsze siadali na rozkładanych krzesłach.
Ustawiali je przed pierwszym rzędem ławek, żeby było
dobrze widać i słychać. Starszy pan brał jedno krzesło,
rozkładał je i pomagał swej żonie usiąść na nim. Pod­
trzymywał ją, czekał, aż wygodnie się na nim rozsiądzie,
oprze na lasce, poprawi okulary. Wtedy szedł po drugie
krzesło, dla siebie. Przysuwał je do starszej pani tak, żeby
być blisko, ramię w ramię. Siadał powoli. Przez wiele lat,
codziennie, trwał niezmienny - w tych samych powtarzają­
cych się gestach - rytuał ustawiania krzeseł. To był uroczy
widok. Ci ludzie mieli właściwie całe życie za sobą.
Namiętności dawno musiały minąć, a przecież się kochali
każdym pełnym wysiłku ruchem ciała, spojrzeniem zza
grubych szkieł, przysuniętym blisko krzesełkiem. Rytuał
miłości starej, dojrzałej, a wciąż zachwycającej. Widok
tych ludzi przywracał nadzieję.
Liturgia Kościoła jest jak ryty miłości dwojga starusz­
ków. Za patyną dwudziestu wieków kryje się zbiorowa
pamięć Kościoła-Oblubienicy i Chrystusa-Oblubieńca. Ta
para wciąż rozpamiętuje początek miłości, zaślubiny za­
warte na Krzyżu (nieprzypadkowo tradycja wschodnia
otwarty włócznią bok Chrystusa nazywa „Oblubieniec”).
To pamiętanie dokonuje się poprzez słowo i poprzez gest,
rytuał. Czasami trudno w nim ujrzeć żarliwość pierwszych
Zgłoś jeśli naruszono regulamin