Kasprzak D., Duszpasterze V wieku. Studium porównawcze myśli pasterskiej św. Piotra Chryzologa i Salwiana z Marsylii.pdf

(4777 KB) Pobierz
Dariusz Kasprzak
Duszpasterze V wieku
Studium porównawcze
myśli pasterskiej
św.
Piotra Chryzologa
i
Salwiana z Marsylii
.
Dariusz Kasprzak
Duszpasterze
V wieku
Studium porównawcze
myśli pasterskiej
św.
Piotra Chryzologa
i
Salwiana z Marsylii
Wydawnictwo UNUM
Kraków 2008
Copyright © 2008 by Dariusz Kasprzak
ISBN 978-83-89256-81-2
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Sekcja Wydawnicza
Wydawnictwo UNUM
31-002 Kraków · ul. Kanonicza 3
tel. (12) 422 56 90 · e-mail: unum@ptt.net.pl
http://unum.ptt.net.pl
Wstęp
„Działalność misyjna Kościoła polega jedynie i wyłącznie na okazaniu planu Boże-
go, czyli Epifanii i całkowitym jego wypełnieniu w
świecie
oraz w jego historii, w któ-
rej Bóg przez misje jawnie realizuje historię zbawienia”
1
. Wszyscy katolicy winni dą-
żyć
do chrześcijańskiej doskonałości
2
przez nawrócenie i rozwój
życia
duchowego
według wskazań Ewangelii
3
, aby podążając na spotkanie z Bogiem, doszli do pełne-
go udziału w zbawczym misterium Chrystusa, aby „byli
święci
i nieskalani przed Jego
obliczem”
4
. Przepowiadanie ewangeliczne i pomoc w utrzymywaniu
życia
duchowego
wiernych dokonują się jednak w konkretnych okolicznościach historycznych. Duszpa-
sterze i odpowiedzialni wierni stawiają sobie podwójne pytanie: jak skutecznie prze-
powiadać słowo Boże innym i jak rozwijać
życie
duchowe w sobie? Odpowiedź na to
podwójne pytanie jest oczywiście bardzo indywidualna. Zależy od osobistego przeży-
wania wiary, ale jest także uzależniona okolicznościami czasu historycznego, w któ-
rym wierzącym przyszło przeżywać swoją doczesność.
Pierwsza połowa piątego wieku była dla Kościoła na Zachodzie okresem charaktery-
stycznej próby wiary. Z jednej strony Kościół osiągnął w cesarstwie rzymskim stabilność
organizacyjną, obok miejskich biskupstw zaczęły się rozwijać wiejskie struktury parafial-
ne, a przepowiadanie Ewangelii dokonywało się podczas niedzielnej Eucharystii. Kościół
niejako zadomowił się w cesarstwie zachodniorzymskim
5
. Z drugiej strony ponad poło-
wa obywateli
Imperium Romanum
pozostawała pogańską, część wiernych przeżywała
swą wiarę bardzo powierzchownie, a wiele konwersji na chrześcijaństwo dokonało się
koniunkturalnie, dlatego przeżywana wiara była często powierzchowna i słaba.
Sobór Watykański II, Dekret o działalności misyjnej Kościoła
Ad gentes divinus
I, 9: Sobór Watykański II,
Konstytucje, Dekrety, Deklaracje.
Tekst polski, J. Groblicki, E. Florkowski (red. naukowa), Poznań 1986
3
, 445.
2
Sobór Watykański II,
Dekret o ekumenizmie
I, 4: „Wobec tego wszyscy katolicy powinni dążyć do
chrześcijańskiej doskonałości, a każdy – zależnie od swego stanu – ma dokładać starań, by Kościół nosząc
w swym ciele Jezusowe uniżenie i umartwienie oczyszczał się z dnia na dzień i odnawiał, aż stanie się dla
Chrystusa pełen chwały, bez skazy i bez zmarszczki”, tamże, 208.
3
Katechizm Kościoła katolickiego
1427-1433, Warszawa 1994, 342-343.
4
Ef 1, 4; por.
Katechizm Kościoła katolickiego
2807-2815, Warszawa 1994, 629-631.
5
Nie bez wymowy pozostaje zwyczajowe i prawne określenie Kościoła katolickiego obrządku
łaciń-
skiego: Kościół rzymskokatolicki, choć dzisiaj określenie ‘rzymski’ odnosi się nie tyle do obrządku, ale do
jedności doktrynalnej i organizacyjnej z papieżem jako biskupem Rzymu. Nazwa ‘Kościół rzymskokatoli-
cki’ jest też przyjęta w języku prawnym, kiedy w relacjach wewnątrzkościelnych określa się nią sam Koś-
ciół zachodni,
łaciński,
ze stolicą w Rzymie, w odróżnieniu od uznających zwierzchnictwo Rzymu Kościo-
łów
wschodnich. Por. M. Wojciechowski,
katolicki Kościół,
właśc.
Kościół rzymskokatolicki,
[w:] T. Gadacz,
B. Milerski (red.),
Religia. Encyklopedia
PWN, t. 5, Warszawa 2002, 408.
1
Zgłoś jeśli naruszono regulamin