Hary_Poter_i_prync.pdf

(2407 KB) Pobierz
Гары Потэр і Пры�½ц-
Паўкроўка
Маке�½зі, маёй прыгажу�½і-
дачцы, прысвячаю яе сястрычку-
двай�½ятку з паперы і чар�½ілаў
РАЗДЗЕЛ 1.
ІНШЫ МІНІСТР
Было каля поў�½ачы, і прэ-
м'ер-мі�½істр сядзеў адзі�½ у сваім
кабі�½еце, чытаючы доўгі мема-
ра�½дум, сэ�½с якога праходзіў
паблізу яго, �½е пакідаючы ў
галаве �½і следу ад таго, што ё�½
чытаў.
Прэм’ер-мі�½істр
чакаў
зва�½ка ад прэзідэ�½та ад�½ой
далёкай краі�½ы, і паміж жада�½�½ем ведаць, калі патэлефа�½уе
гэты г�½юс�½ы чалавек, і спробамі падушыць прыкрыя
ўспамі�½ы аб тым, што адбылося за гэты �½еверагод�½а доўгі,
стом�½ы і цяжкі тыдзе�½ь, у яго галаве было �½е за�½адта шмат
месца дзеля чаго-�½ебудзь яшчэ. Чым больш ё�½ спрабаваў
засяродзіцца �½а тым, што было �½адрукава�½а ў лісце, што
ляжаў перад ім, тым больш яс�½а першы мі�½істр бачыў
зларад�½ы твар ад�½аго з яго палітыч�½ых сапер�½ікаў. Гэты
асаблівы сапер�½ік з'явіўся ў �½аві�½ах у той самы дзе�½ь, �½е
толькі дзеля таго, каб пералічыць усе жудас�½ыя рэчы, якія
здарыліся �½а мі�½улым тыд�½і (як быццам хтосьці патрабаваў
�½апамі�½у), але таксама дзеля таго, каб растлумачыць, што
ўсё гэта было памылкамі ўрада.
Пульс прэм'ер-мі�½істра пачашчаўся ме�½авіта �½а думках
аб гэтых абві�½авачва�½�½ях, хоць праўды ў іх было столькі ж,
колькі і хлус�½і. Як мог яго ўрад спы�½іць то крушэ�½�½е моста?
Абураль�½а лічыць, што я�½ы выдзялялі �½едастаткова сродкаў
�½а падтрымку мастоў. Таму мосту было ме�½ш за дзесяць
гадоў, і самыя лепшыя эксперты �½е маглі растлумачыць,
чаму ё�½ разламаўся �½а дзве часткі, і тузі�½ машы�½ звалілася ў
раку. І як мож�½а лічыць, што з-за �½едахопу паліцыя�½таў
адбыліся тыя два жудас�½ых, раскруча�½ых рэпарцёрамі
забойствы? Або як урад мог прадбачыць звар'яцелы ўрага�½
�½ад часткай краі�½ы, які �½а�½ёс так шмат шкоды і людзям, і
буды�½кам? І ці была яго ві�½а ў тым, што адзі�½ з яго
малодшых памагатых, Герберт Чорлі, вылучыў ме�½авіта гэты
тыдзе�½ь, каб аб’явіць, што ё�½ зараз збіраецца праводзіць
больш часу са сваёй сям'ёй?
"У краі�½е �½аступілі змроч�½ыя часі�½ы," - ско�½чыў яго
апа�½е�½т, ледзь хаваючы ўсмешку.
І, �½а вялікі жаль, гэта была чыстая праўда. Прэм'ер-
мі�½істр адчуваў гэта сам, людзі сапраўды падаваліся больш
бездапамож�½ымі, чым звычай�½а. Нават �½адвор'е было
прыг�½яталь�½ым,
гэтая
халод�½ая
смуга
ў
сярэдзі�½е
ліпе�½я…Гэта было �½яправіль�½а, �½е�½армаль�½а.
Ё�½ адкрыў другую старо�½ку мемара�½дума і, ўбачыўшы,
�½аколькі я�½а даўжэйшая, кі�½уў чытаць. Пацяг�½уўшыся, ё�½
па�½ура агледзеў свой кабі�½ет. Гэта быў прыгожы пакой з
цудоў�½ым мармуровым камі�½ам, размешча�½ым �½асупраць
вок�½аў, шчыль�½а зачы�½е�½ымі з-за холаду. Прэм’ер-мі�½істр
сцепа�½уўся, пад�½яўся і падышоў да вак�½а, узіраючыся ў
смугу, якая спрабавала пракрасціся ў пакой. І ме�½авіта ў той
мома�½т, калі ё�½ павяр�½уўся спі�½ой да дзвярэй, ё�½ раптам
пачуў ззаду мяккае пакашліва�½�½е.
Ё�½ замёр, �½ос да �½осу са сваім спалоха�½ым
адлюстрава�½�½ем у цём�½ым шкле. Ё�½ паз�½аў гэты кашаль. Ё�½
чуў яго ра�½ей. Мі�½істр вельмі паволь�½а павяр�½уўся, каб
агледзець пусты пакой…
- Так? - сказаў ё�½, імк�½учыся гаварыць адваж�½ей, чым
ё�½ сябе адчуваў.
У �½ейкі мома�½т яму здалося �½ерэаль�½ым, што хто-
�½ебудзь адкажа яму. Ад�½ак голас �½арэшце адказаў. Ё�½ гучаў
так, як быццам чытаў загадзя падрыхтава�½ы тэкст. Ё�½
да�½осіўся - прэм'ер-мі�½істр паз�½аў яго па кашлі - ад
мале�½ькага, падоб�½ага �½а жабу, чалавека ў доўгім
серабрыстым парыку, які быў �½амалява�½ы �½а мале�½ькай,
бруд�½ай, піса�½ай алеем карці�½е, якая вісела ў далёкім куце
пакоя.
- Прэм'ер-мі�½істру маглаў. Тэрмі�½ова �½еабход�½а
сустрэцца. Прашу вас адказаць �½еадклад�½а. З павагай,
Фадж.
Чалавек у карці�½е чакаль�½а глядзеў �½а прэм'ер-
мі�½істра.
- Э-э, - сказаў прэм'ер-мі�½істр,- паслухайце… Зараз �½е
вельмі прыдат�½ы час… Ці бачыце, я чакаю тэлефо�½�½ы
зва�½ок… ад прэзідэ�½та з…
- Гэта можа пачакаць, - тут жа адказаў партрэт. У
прэм'ер-мі�½істра звалілася сэрца. Ме�½авіта гэтага ё�½ і
баяўся.
- Але я сапраўды вельмі спадзяваўся пагаварыць…
- Мы паклапоцімся, каб прэзідэ�½т забыўся патэлефа-
�½аваць. Замест гэтага ё�½ патэлефа�½уе заўтра ў�½ачы, - сказаў
мале�½ькі чалавечак. - Прашу вас �½еадклад�½а адказаць
містэру Фаджу.
"Я… Ох… Добра, - слаба сказаў прэм'ер-мі�½істр.- Так, я
ўбачуся з Фаджам.
Ё�½
паспяшаўся
�½азад
да
стала,
па
шляху
выпростваючы гальштук. Ледзь ё�½ за�½яў сваё месца і �½адаў
свайму твару, як ё�½ спадзяваўся, расслабле�½ы і безуваж�½ы
выраз, як ярка зялё�½ыя языкі полымя ўспых�½улі ў пустым
камі�½е. Ё�½ глядзеў, імк�½учыся �½е паказваць здзіўле�½�½я і
трывогі, як сярод полымя, шалё�½а круцячыся, з'явіўся
чалавек шчыль�½ага целаскладу. Праз імг�½е�½�½е ё�½ выбраўся
�½а даволі сімпатыч�½ы старажыт�½ы дыва�½, стрэсваючы
прысак з рукавоў свайго доўгага ў то�½кую палоску плашча,
трымаючы ў руках светла-зялё�½ы капялюш-кацялок.
- А…Прэм'ер-мі�½істр, - сказаў Кар�½эліўс Фадж,
працягваючы руку, - Рады з�½оў бачыць вас.
Прэм'ер-мі�½істр �½аўрад ці мог бы адказаць тым жа,
таму вырашыў прамаўчаць. Ё�½ зусім �½е быў рады бачыць
Фаджа, чые раптоў�½ыя з'яўле�½�½і, вывадзіўшыя яго з
раў�½авагі, звычай�½а з�½ачылі, што ё�½ хутка пачуе дрэ�½�½ыя
�½аві�½ы. Да таго ж Фадж выглядаў устрывожа�½ым. Ё�½
схуд�½еў, палысеў, пасівеў, і яго твар быў стомле�½ы. Прэм'ер-
мі�½істр ра�½ей бачыў палітыкаў у такім ста�½е, і гэта �½е
гаварыла �½і аб чым добрым.
- Чым магу дапамагчы? - спытаў ё�½, хутка паціс�½уўшы
руку Фаджа і паказаўшы госцю �½а самае цвёрдае крэсла за
сталом.
- Нават �½е ведаю, з чаго пачаць, - прамармытаў Фадж,
выдві�½уў крэсла, сеў і размясціў свой зялё�½ы кацялок �½а
кале�½ах. - Ну і тыдзе�½ь, �½у і тыдзе�½ь…
- У вас таксама цяжкі? - суха спытаў прэм'ер-мі�½істр,
спадзеючыся, што гэтым ё�½ дасць зразумець, што ў яго і без
візіту Фаджа спраў безліч.
- Зразумела, - сказаў Фадж, стомле�½а паціраючы вочы і
па�½ура гледзячы �½е прэм'ер-мі�½істра, - У мя�½е быў такі жа
тыдзе�½ь, як і ў вас, прэм'ер-мі�½істр. Бракдэйлскі мост…
Забойствы Боў�½са і Ва�½са… Не гаворачы ўжо пра тое, што
робіцца �½а захадзе…
- Вы…эээ…вашы…Я хачу сказаць, �½екаторыя з вашых
людзей былі…былі замеша�½ыя ў гэтых…гэтых падзеях?
Фадж сурова паглядзеў �½а прэм'ер-мі�½істра.
- Вядома былі, - адказаў ё�½. - Напэў�½а вы ўжо і самі
зразумелі, што адбываецца?
- Я… - зап�½уўся прэм'ер-мі�½істр.
Гэта было ме�½авіта тое, што так раздраж�½яла яго ў
візітах Фаджа. Ё�½, урэшце рэшт, быў прэм'ер-мі�½істрам і �½е
цярпеў, каб да яго ставіліся, як да �½якемлівага школь�½іка.
Але, зразумела, гэта паўтаралася з той першай сустрэчы з
Фаджам у першую �½оч, як ё�½ стаў прэм'ер-мі�½істрам. Ё�½
памятаў гэта так, як быццам гэта здарылася ўчора і ведаў,
што гэта будзе працягвацца да ка�½ца яго дзё�½.
Ё�½ стаяў адзі�½ у гэтым самім кабі�½еце, атрымліваючы
асалоду ад сваёй перамогі, да якой ішоў столькі гадоў, аб
якой так марыў. Раптам ё�½ пачуў кашаль ззаду сябе, такі жа,
як і сё�½�½я ў�½ачы, і звяр�½уўся, каб убачыць, як мале�½ькі
пачвар�½ы партрэт гаворыць з ім, папярэджваючы, што
мі�½істр магіі зараз прыбудзе і прадставіцца.
Натураль�½а, ё�½ падумаў, што гэта доўгая кампа�½ія і
пера�½апружа�½�½е, звяза�½ае з выбарамі, пашкодзілі яго розум.
Ё�½ быў жудас�½а �½апалоха�½ы, пачуўшы, што партрэт
гаворыць з ім, хоць гэта яшчэ было дробяззю ў параў�½а�½�½і з
тым, што ё�½ адчуў, калі толькі што прадстаўле�½ы чараў�½ік
выскачыў з камі�½а і паціс�½уў яму руку. Ё�½ страціў дару�½ак
прамовы, у той час як Фадж спакой�½а тлумачыў, што ёсць
чараў�½ікі і чараў�½іцы, якія дагэтуль жывуць па ўсім свеце ў
таям�½іцы ад астат�½іх, і запэў�½іў, што аб гэтым �½е варта
турбавацца, таму што Мі�½істэрства магіі бярэ �½а сябе
адказ�½асць за ўсё тое, што адбываецца ў грамадстве
чараў�½ікоў, і сочыць за тым, каб �½ечараў�½іцкае �½асель�½іцтва
�½іколі �½е паз�½ала аб іх іс�½ава�½�½і. Як сказаў Фадж, гэтая
�½япростая справа - ахапіць усё, пачы�½аючы ад ка�½тролю
�½ад выкарыста�½�½ем мёцел і ка�½чаючы рэгулява�½�½ем
папуляцыі драко�½аў (тут, памятаецца, прэм'ер-мі�½істр
схапіўся за стол, каб �½е зваліцца). Затым Фадж па-
бацькоўску папляскаў па плячу ўсё яшчэ з�½ямелага прэм'ер-
мі�½істра.
- Не варта турбавацца, - сказаў ё�½, - хутчэй за ўсё, вы
�½іколі больш мя�½е �½е ўбачыце. Я патурбую вас, толькі калі з
�½ашага боку здарыцца што-�½ебудзь сапраўды сур'ёз�½ае,
�½ешта, што можа паўплываць �½а маглаў - �½ечараў�½іцкае
�½асель�½іцтва. І�½шымі словамі, жывіце як жывеце. І я паві�½е�½
сказаць, вы трымаецеся з�½ач�½а лепш, чым ваш папярэд�½ік.
Ё�½ паспрабаваў выштурх�½уць мя�½е ў ак�½о, вырашыўшы,
што мя�½е падаслалі яго сапер�½ікі, каб разыграць.
І тут �½арэшце прэм'ер-мі�½істр змог вымавіць:
- Вы… З�½ачыць вы �½е разыгрываеце мя�½е?
Гэта была яго апош�½яя адчай�½ая �½адзея.
- Не, - мякка адказаў Фадж. - Не, я баюся, што �½е.
Паглядзіце.
І ё�½ ператварыў шалю прэм'ер-мі�½істра ў пацука.
- Але, - ледзь чут�½а сказаў прэм'ер-мі�½істр, гледзячы, як
яго шаля жуе куток яго �½аступ�½ай прамовы, - Але чаму…
Чаму �½іхто �½е сказаў м�½е?
- Мі�½істр магіі расчы�½яецца толькі дзеючаму прэм'ер-
мі�½істру маглаў, - адказаў Фадж, хаваючы чароў�½ую палачку
зварот�½а ў пі�½жак, - Мы лічым, што гэта лепшы спосаб
захава�½�½я сакрэт�½асці.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin