Adrian Bednarek - Stella 2. Oblicza zemsty.pdf

(2103 KB) Pobierz

A D R I AN B EDN AR EK

Stella

Oblicza zemsty

Dla Darii

Dziękuję za każdą wspólną chwilę

Mroczne myśli to jak narkotyk –

trudno się z nich uwolnić.

Sylvia Plath

Klient stresował się, jakby pierwszy raz zobaczył półnagą kobietę,

choć z pewnością tak nie było. Świadczyła o tym mocno

porysowana obrączka. Po jego czole spływały gęste krople potu,

bynajmniej nie przez czerwcowy upał. W mieszkaniu klimatyzacja

chodziła na pełnych obrotach, więc to stres wyciskał go jak gąbkę.

Zamykając drzwi, omal nie upuścił butelki prosecco. Stella znała

ten typ klienta, nazywała go Debiutantem.

Facet po czterdziestce, przyzwyczajony do wypełniania

domowych obowiązków. Wierny, usłużny, zmęczony życiem

rodzinnym. Przykładny mąż i wzorowy tatuś, który idąc przez

miasto, gapi się na młode panny niczym zboczeniec w parku.

Zapisuje w pamięci ich ciała, a gdy domownicy zasną, sprawia

sobie ulgę na kiblu. Typowy pantofel, który od wielu lat nie

dotykał innej niż żona i wreszcie pękł.

– Podobam ci się? – spytała flirciarskim tonem, chcąc

zresetować zawieszonego klienta.

Metoda przyniosła efekt. Debiutant przestał lustrować panele

podłogowe i powiódł wzrokiem wzdłuż jej ciała. W jego oczach

widać było narastający apetyt. Nic dziwnego. Stella traktowała

swoje ciało jak produkt, który w wieku dwudziestu sześciu lat

osiągnął szczyt jakości. Szczupłe nogi, lekko zaokrąglone uda,

minimalnie odstający tyłek, powabne piersi i włosy koloru zimny

blond. Przy metrze osiemdziesięciu wzrostu przypominała