O Polsce różności religijne i historyczne

- 0 -

Wielki cud Matki Bożej Częstochowskiej

A Great Miracle of Our Lady of Czestochowa

Hugh O'Reilly

Sanktuarium Matki Bożej w Częstochowie jest jednym z największych sanktuariów Maryjnych w Polsce i największym skarbem miasta Jasna Góra. Tradycja mówi, że św. Łukasz Ewangelista namalował ikonę na odwrocie blatu stołu używanego przez Świętą Rodzinę w Nazarecie. Na przestrzeni wieków Panna Częstochowska dokonała wiele cudów, i ten poniżej jest jednym z największych i najcudowniejszych.

W 1540, w Lublinie, Polska, rzeźnik o nazwisku Marcin Lanio poszedł do miasta na zakupy. Jego małżonka Małgorzata została w domu by upiec chleb i opiekować się ich 2 chłopcami, Piotrusiem 4 i Kazimierzem 2 lata.

<- Pieczenie chleba dla rodziny w dużym piecu na zewnątrz domu.

Przydarzyło się, że Małgorzacie zabrakło drożdży, więc poszła do sąsiada by je pożyczyć, zostawiając chłopców w domu.

Starszy Piotruś, który często przyglądał się zażynaniu bydła przez rzeźnika, postano-wił naśladować go w zabawie. Nie zdając sobie sprawy z konsekwencji takiego zachowania, Piotruś wziął ostry nóż i poderżnął gardło spokojnie śpiącego w kołysce brata.

Widząc wypływającą krew, zrozumiał, że coś złego się stało. Bojąc się kary od matki, chłopiec ukrył się w dużym piecu chlebowym otwartym przez matkę.

.

Cudowny obraz Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze

Wkrótce matka wróciła do spokojnego domu. Nic nie podejrzewając, zaczęła rozpalać ogień z przygotowanego drewna i wróciła do pieczenia. Nagle zamarzła krew w jej żyłach, kiedy usłyszała wychodzące z pieca bolesne wrzaski Piotrusia. Chciała go wyciągnąć, ale chłopiec już był martwy, udusił się w wypełnionym dymem piecu. Dopiero wtedy zauważyła martwego małego Kazia w pokrwawionej kołysce.

Wszystko to było za dużo dla nieszczęsnej kobiety, i oszalała, uderzając głową w ścianę, wyrywając włosy i rozdzierając na kawałki swoje ubranie.

Kiedy do domu wrócił jej mąż, Marcin, zobaczył straszną scenę. Widząc oszalałą żonę, myślał, że zabiła swoich synów. Nie kontrolując furii, złapał siekierę i jednym ciosem zmiażdżył jej czaszkę.

Kiedy zdał sobie sprawę z tego co zrobił, ogarnęły go wielki strach i wyrzuty sumienia. Ale jego umysł został oświecony nagłym niebiańskim impulsem. Zamiast rozpaczać i odebrać sobie życie, całą wiarę i ufność złożył w Madonnie Częstochowskiej, do której miał wielkie nabożeństwo. Błagał by go nie opuszczała w tym krytycznym momencie.

Teraz wielu sąsiadów zgromadziło się na miejscu tragedii. Oszołomieni patrzyli. Marcin Lanio, bez słowa załadował 3 ciała na wozie, zrobił Znak Krzyża, i skierował konie w kierunku Częstochowskiego Sanktuarium.

W milczeniu Marcin jechał wąskimi drogami, po nim wielu sceptycznych ludzi, których liczba zwiększała się kiedy zbliżał się do Sanktuarium. Nie zwracał na nich uwagi, bo jego myśli i serce skupiały się na Najświętszej Matce Bożej.

.

Bł. Stanisław Oporowski, znany z nabożeństwa do Matki Bożej i cudów

Kiedy Marcin w końcu dotarł do Sanktu-arium, niektórzy z przechodniów pomogli mu wnieść ciała do kościoła. Sam nie wszedł, z braku siły i odwagi. Zamiast tego położył się na ziemi przed frontowymi drzwiami, całując stopy wchodzących osób, błagając je o modlitwę do Matki Bożej za jego rodzinę przed tronem Cudownej Madonny.

Wewnątrz bł. Stanisław Oporowski, pobożny ksiądz, prowadził Błogosławień-stwo Najświętszym Sakramentem. Portret Czarnej Madonny, wysoko nad głównym ołtarzem, lśniło niebiańskim przepychem. Ze łzami bł. Stanisław i wszyscy ludzie modlili się i błagali o wstawiennictwo Matki Bożej dla nieszczęsnego rzeźnika i jego rodziny.

Kiedy zaintonowano Magnificat, do kaplicy weszło nadprzyrodzone powietrze. Na słowa "Bo On który jest potężny zrobił mi wielkie rzeczy, i święte jest Jego Imię", przez zgromadzonych przeszedł oszałamiający szok. Trzy martwe ciała wróciły do życia i powoli podniosły się ze swoich miejsc.

Przez chwilę była wielka i głęboka cisza. Potem wszyscy spontanicznie dołączyli do pieśni dziękczynienia do Madonny. Wkrótce fama o tym cudzie stała się znana na całym świecie, i sam Cesarz nakazał wykonanie kopii tego cudownego obrazu i umieszczenie go w Wiedeń-skiej Katedrze.

Niech żaden protestant ani heretyk nie neguje tej prawdy o tym cudzie, bo w tym przypadku będą musieli stanąć przed Bogiem i Matką Bożą w tej sprawie, i nie chciałabym być w ich butach.

Źródło: Święci którzy wskrzeszali zmarłych / Saints Who Raised the Dead
Ks. Albert J. Hebert, TAN, 1986, NO. 24
Zamieszczone 2.09.2023

https://www.traditioninaction.org/religious/h246_Jas.htm

- 0 -

Świadek św. Stanisława

The Witness of St. Stanislaus

Augustine Calmet, O.S.B.

Zadowolę się opowieścią o historii św. Stanisława, Biskupa Krakowa, Polska, który przywró-cił życie mężczyźnie zmarłemu 3 lata wcześniej, w tak wyjątkowych okolicznościach i w tak publiczny sposób, że sprawa ta wykracza poza najsurowszą krytykę… Zdarzenie to było znane niezliczonym osobom i wszystkim na dworze Króla Bolesława II (panował 1058-1080).

Św. Stanisław kupił od człowieka o imieniu Piotr posiadłość ulokowaną nad brzegiem Wisły na terytorium Lublina do wykorzystania jego kościoła w Krakowie. Prałat dał sprzedającemu pełną cenę. To zostało dokonane w obecności świadków, i zgodnie z przepisami tego kraju, ale bez spisanej umowy, bo zapisy transakcji tego rodzaju rzadko zawierano wtedy w tamtych czasach w Polsce. Wystarczało im posiadanie świadków.

Stanisław przejął tę posiadłość, i jego kościół cieszył się nią spokojnie przez około 3 lata.

W międzyczasie Piotr, który ją sprzedał, zmarł. Król Polski Bolesław poczuł w sobie nieprzejednaną nienawiść do świętego bis-kupa, bo często ganił go za jego ekscesy.

Dlatego chcąc sprawić mu kłopot, Król na-mówił 3 synów Piotra, jego dziedziców, przeciwko ojcu i kazał im odebrać posiad-łość sprzedaną przez ojca, pod pretekstem, że za nią nie zapłacił. Obiecał po-przeć ich żądanie, i ją im przywrócić .

Więc ci 3 mężczyźni wezwali Biskupa by stawił się przed Królem, który wtedy był w Solcu, zajęty wymierzaniem sprawiedliwo-ści pod jakimiś namiotami, zgodnie ze sta-rym zwyczajem tego kraju. Biskup stanął przed Królem, i potwierdził, że kupił tę posiadłość i zapłacił za nią. Zapadał wieczór, i Biskup narażał się na ogromne ryzyko skazania przez Króla i jego dorad-ców.

Nagle, jakby zainspirowany przez Ducha Świętego, Biskup obiecał Królowi sprowadzić za 3 dni Piotra, zmarłego, który mu ją sprzedał. Warunek ten przyjęto z szyderstwem jako coś niemożliwego.

Święty Biskup wrócił do swego odległego Kościoła, gdzie modlił się i pościł z członkami gospodarstwa przez 3 dni. Trzeciego dnia, w swoich pontyfikalnych szatach, w towarzystwie swoich księży i tłumem ludzi, nakazał podnieść płytę nagrobną, i kazał kopać dotąd aż znaleźli zwłoki zmarłego, pozbawione ciała i zepsute.

Wtedy św. Stanisław rozkazał mu wyjść i poświadczyć prawdę przed trybunałem Króla. Biskup dotknął kości pastorałem i uzupełniły się ciałem. Martwy Piotr podniósł się; okryli go peleryną. Święty wziął go za rękę i zaprowadził go żywym do stóp Króla.

Nikt nie miał odwagi go przesłuchać. Ale Piotr sam mówił swobodnie, i oświadczył, że w dobrej wierze sprzedał posiadłość Prałatowi, i że otrzymał zapłatę. Po stwierdzeniu tego ostro zganił swoich synów, którzy tak złośliwie oskarżyli świętego Biskupa.

Stanisław zapytał Piotra czy chciał żyć by pokutować. Piotr podziękował mu i powiedział, że nie będzie narażał się na niebezpieczeństwo grzechu. Stanisław zaprowadził go z powrotem do grobu, gdzie znowu zasnął w Panu. Można przypuszczać, że taka scena miała wielu świadków, i że szybko dowiedziała się o tym cała Polska.

Król zabija mieczem Biskupa

             
Król tylko bardziej zdenerwował się na świętego. Po jakimś czasie (8.05.1079) zabił Biskupa własnymi rękami kiedy schodził od ołtarza w Zamku Wawel poza murami Krakowa. Wtedy nakazał by ciało Prałata rozerwano na 72 kawałki, żeby nigdy nie mogły pozbierać się razem by oddać należny im honor jako ciało męczennika za prawdę i wolność duszpasterską.

Św. Stanisław został kanonizowany w 1253 przez Papieża Innocentego IV. Jest patronem Polski i miasta i Diecezji Krakowskiej, i jest wzywany podczas bitwy.

https://www.traditioninaction.org/religious/h057rp.Resurrrection.html

- 0 –

Decydująca bitwa o Częstochowę i epopeja o Janie Sobieskim

The Decisive Battle of Czestochowa & the Epopee of Jan Sobieski

Allan W. Royce

Recenzje książek Potop / The Deluge i Pan Michał / Pan Michael Henryka Sienkiewicza,

Little, Brown & Co., - t. 2 & 3 Trylogii / The Trilogy

Czytaj recenzję t. 1 Ogniem i mieczem /  With Fire and Sword tutaj / here

Druga księga trylogii Sienkiewicza, Potop / The Deluge, pokazuje historię walki Polski w latach 1650 na wschodzie z kozackimi buntownikami dowodzonymi przez Bogdana Chmielnickiego w sojuszu z krymskimi Tatarami.

Na domiar złego, szwedzkie wojska pod dowództwem Króla Karola Gustawa najechały na Polskę z północy i zachodu, kiedy Szwecja miała dużą armię z uwagi na niedawną wojnę 30-letnią, i widziała okazję ataku na Polskę, która była osłabiona przez niedawne walki z buntem Kozaków.

Osłabiona i zdemoralizowana polska szlachta szybko otoczyła Szwedów, którzy wtedy okupowali Warszawę i Kraków. Król Polski Jan Kazimierz uciekł na Śląsk. Tam rozpoczął się opór wobec Szwedów kierowany przez kilku szlachciców i wielu chłopów uczestniczących jest rodzajem wojny partyzanckiej.

Ta historia jest opowiedziana przez postacie Andrzeja Kmita [Kmicica] i Aleksandry Bilewicz, zaręczonych ze sobą przez ich ojców. Aranżowane małżeństwo zakończyło się prawdziwą miłością, ale Kmita był niesforny i otoczony przez złe towarzystwo, co nie podobało się Aleksandrze zachęcającej go do zmiany życia.

Początkowo Kmita był zachwycony Janem Radziwiłłem, hetmanem polowym Litwy, który popierał Szwecję przeciwko Królowi Polski. Kmita złożył przysięgę poparcia Radziwiłła, ale wkrótce zrozumiał swoje szaleństwo i zdradę Radziwiłła. Kmita, nazwany zdrajcą przez Polaków, pod fałszywym nazwiskiem uciekł na południe z kilkoma swoimi ludźmi.

<- O. Kordecki jest bohaterem bitwy o Jasną Górę

Ze swoją małą grupą dotarł do Klasztoru na Jasnej Górze, gdzie ostrzegł Opata, o. Kordec-kiego, o spisku Szwedów w sprawie udzielenia amnestii Polakom w Częstochowie, a potem grabieży Klasztoru.

Historia o Częstochowie opowiedziana przez Sienkiewicza jest w większości zgodna pod względem historycznym. To naprawdę odwaga o. Kordeckiego zachowała żywy opór i doprowa-dziła do pokonania Szwedów w Jasnej Górze. Rola Kmita odegrana w bitwie przywróciła mu stracone zaufanie i honor.

<- Odwaga i lojalność Stefana Czarnieckiego uczyniły go bohaterem narodowym

Król Kazimierz, zachęcony zwycięstwem w Częstochowie, rozpoczął marsz na północ ze Śląska, i kiedy szedł na północ, dołączyli do niego lojalni Polacy. Szwedów wypędzili z Warszawy Polacy w lipcu 1656 po 3-dniowej bitwie.

Wiele z głównych postaci były postaciami historycznymi: Król Jan Kazimierz, Radziwiłłowie, Jerzy Lubomirski, Jan Sapieha i Stefan Czarniecki. Ten ostatni awansował z drobnej szlachty i został Polowym Koronnym Hetmanem, dowódcą całej Polskiej Armii.

Czarniecki był wyjątkową postacią w tym dziele. Jego ciągłe i niezachwiane poparcie Króla było instrumentalne w pokonaniu szwedzkiego potopu, i uczyniło go bohaterem narodowym; jego jest nawet wspomniane w polskim hymnie narodowym. Zorganizował rodzaj wojny partyzanckiej polegającej na taktyce ataku i ucieczki, która była bardzo skuteczna przeciwko Szwedom.

Pan Michał: Romans i bitwy

Trzecią księgą kończącą sagę Sienkiewicza jest Pan Michał / Pan Michael, wydaną w 1888.

Opowiada historię płk Wołodyjowskiego, fikcyjnej postaci opartej na prawdziwej osobie, płk Jerzym Wołodyjowskim, który był kapitanem pod Hetmanem Janem Sobieskim. Historia trwa w latach 1668-1673, w czasie wojny Wspólnoty Polsko-Litewskiej i Imperium Otomańskim.

Pan Michał jest wiernym żołnierzem i niezrównanym szablistą, który zawsze przedkładał obowiązki ponad osobiste pragnienia, opóźniając swoje małżeństwo o kilka lat, aby walczyć na Ukrainie. W końcu poślubił Barbarę (Basię) Jeziorkowską, która towarzyszy mu do Hreytyoff pod Mołdawią. Ten romans pojawia się głównie w pierwszej części powieści, a w drugie połowa jest poświęcona walce z Turkami.

cd

https://www.traditioninaction.org/bkreviews/A_069_Trilogy_2.htm

Decydująca bitwa o Częstochowę i epopeja o Janie Sobieskim

The Decisive Battle of Czestochowa & the Epopee of Jan Sobieski

Allan W. Royce

Recenzje Potopu / The Deluge i Pan Michał / Pan Michael
Henryka Sienkiewicza, Little, Brown & Co., 1887 – t. 2 & 3 Trylogii / The Trilogy

Recenzja t. 1 tutaj / here

Druga księga trylogii Sienkiewicza, Potop / Deluge, opowiada historię dalszej walki Polski w latach 1650 na wschodzie z kozackimi buntownikami dowodzonymi przez Bogdana Chmiel-nickiego w sojuszu z krymskimi Tatarami.

Co gorsza, siły szwedzkie dowodzone przez Króla Karola Gustawa najechały Polskę od północy i zachodu, kiedy Szwecja miała dużą stałą armię w wyniku niedawnej wojny 30-letniej i dostrzegła okazję do uderzenia na osłabioną przez niedawne walki Polskę przez powstanie Kozaków.

Osłabiona i zdemoralizowana szlachta polska szybko poddała się Szwedom, którzy zajęli wtedy Warszawę i Kraków. Król Polski Jan Kazimierz uciekł na Śląsk. Tam rozpoczął się opór wobec Szwedów, na którego czele stało kilku szlachciców i wielu chłopów, i miał cha-rakter wojny partyzanckiej.

Historia ta opowiedziana jest poprzez bohaterów Andrzeja Kmity / Kmicica i Aleksandry Bilewicz, zaręczonych ze sobą przez ojców. Zaaranżowane małżeństwo zakończyło się prawdziwą miłością, lecz Kmita był niesforny i otoczony złym towarzystwem, co nie podobało się Aleksandrze, która zachęcała go do zmiany życia.

Ks. Kordecki jest bohaterem Bitwy o Jasną Górę

Początkowo Kmita był zachwycony Janem Radziwiłłem, hetmanem polowym litewskim, który wspierał Szwecję przeciwko Królowi polskiemu. Kmita złożył przysięgę, że będzie wspierał Radziwiłła, ale wkrótce zrozumiał swoją głupotę i zdradę Radziwiłła. Kmita, uznany przez Polaków za zdrajcę, przyjął fałszywe nazwisko i wraz z kilkoma swoimi ludźmi uciekł na południe.

On i jego mała grupa udali się do Klasztoru na Jasnej Górze, gdzie ostrzegł przeora, ks. Kordeckiego, o spisku Szwedów mającym na celu udzielenie Polakom amnestii w Często-chowie, a następnie splądrowaniu klasztoru.

Opowiedziana przez Sienkiewicza historia o Częstochowie jest w większości dokładna historycznie. Odwaga ks. Kordeckiego trzymała opór żywym i doprowadziła do klęski Szwe-dów w Jasnej Górze. Rola Kmity odegrana w bitwie zdobyła mu stracone zaufanie i honor.
 

Odwaga i lojalność Stefana Czarnieckiego

uczyniły go bohaterem narodowym

Król Kazimierz, zachęcony zwycięstwem w Częstochowie, pomaszerował na północ ze Śląska, i tam dołączyli do niego lojalni Polacy. Po 3-dniowej bitwie Szwedzi zo-stali wypędzeni z Warszawy przez Pola-ków w lipcu 1656.

Wiele głównych postaci było postaciami historycznymi: Król Jan Kazimierz, Radzi-wiłłowie, Jerzy Lubomirski, Jan Sapieha i Stefan Czarniecki. Stefan Czarniecki awansował z drobnego szlachcica na stanowisko Koronnego Hetmana Polo-wego, dowódcy całej Polskiej Armii.

Czarniecki był wyjątkową postacią w tym dziele. Jego ciągłe i niezachwiane wsparcie dla króla odegrało kluczową rolę w pokonaniu potopu szwedzkiego...