Sekty – realne zagrożenie XXI wieku
Na przestrzeni kilku ostatnich lat pojawiło się w Polsce zjawisko ekspansji
różnorodnych ruchów o charakterze pseudoreligijnym, określanych mianem sekt. Samo słowo
„sekta” oznacza grupę społeczną izolującą się od reszty społeczeństwa, mającą własną
hierarchię wartości i zespół norm zachowania się, z silnie akcentowaną rolą przywódcy.
Obecnie w Polsce część sekt działa legalnie, wiele zaś nielegalnie, wiele w zakamuflowanej
formie stowarzyszeń, salonów odnowy zdrowia fizycznego i psychicznego, kursów
"poszerzania świadomości", fundacji, spółek cywilnych, itp. Coraz częściej sekty przyjmują
nazwy zastępcze, np. „nowy ruch religijny”, „grupa kultowa”, „nowa religia. Tak naprawdę
jednak nie jest ważne to czy daną grupę można nazwać sekstą czy też nie. Jeśli stanowi ona
realne zagrożenie, to samo określenie jej nic nie zmieni. Warto się skupić się na
przeciwdziałaniu niebezpiecznym grupom.
Młodzież coraz częściej dąży do tego, by być akceptowanym wśród rówieśników.
Niestety zdarza się tak, że w środowisku szkolnym nie znajdują „bratniej duszy”, grupy
„zdrowej”, więc szukają dalej. Aktualnie idealnym, według młodych ludzi, miejscem na
poznanie nowych osób jest Internet, w którym tworzy się mnóstwo blogów, czatów, for
internetowych. Niestety często okazuje się, że należący tam ludzie oszukują nastolatków
przyciągając ich do siebie podobną sytuacją, odczuciami, problemami. Wtedy młodzież
zaczyna uczuć, że jest akceptowana, że ktoś ich rozumie, wspiera, daje oparcie. W takiej
sytuacji łatwiej się nimi manipuluje, co może się wiązać ze wstąpieniem do takiej
niebezpiecznej grupy.
Typologia sekt:
sekty destrukcyjne,
sekty posługujące się Biblią,
nowe ruchy religijne o charakterze religioznawczym,
ruchy parareligijne.
Mianem sekt destrukcyjnych określa się te grupy, które swoimi formami
kultycznymi stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia obywateli. Są to najczęściej grupy, które
posiadają silnie rozbudowaną strukturę władzy, wymagają od swoich członków
bezwzględnego posłuszeństwa i ukrywają prawdziwe zasady, jakimi rządzi się sekta. Z
działalnością tychże wiążą się tzw. rytualne zabójstwa czy zbiorowe przypadki samobójstw
popełnionych przez członków. W Polsce mieliśmy do czynienia z zabójstwami dokonanymi
przez satanistów na swoich ofiarach, dewastacją cmentarzy, profanacją grobów czy
znęcaniem się nad zwierzętami.
Sekty destrukcyjne występujące w Polsce to między innymi: Kościół Zjednoczeniowy Muna,
Towarzystwo Świadomości Kryszny, Wspólnota Niezależnych Zgromadzeń misyjnych
„Rodzina”, ruchy satanistyczne, Kościół Scjentologiczny, Niebo - Zbór Chrześcijan Leczenie
Duchem Bożym oraz Ruch Raeliański.
Do tak zwanych sekt biblijnych, czyli posługujących się Pismem Świętym zalicza się
te grupy, które w swoim nauczaniu wykorzystują Biblię i starają się przedstawić ją, jako
źródło swego autorytetu. Najczęściej, oprócz Biblii, uznają inne księgi „objawione” lub
„przesłania prorocze”. Czasami włączają niektóre księgi protokanoniczne lub zmieniają ich
treść. Największym niebezpieczeństwem jest tu fakt, że grupy te, wykorzystując Biblię,
przedstawiają siebie jako jedynego prawdziwego jej interpretatora, a nawet jako jedynie
prawdziwego reprezentanta chrześcijaństwa. Mimo że sekty te odwołują się do nauk
zawartych w Piśmie Świętym, są programowo wrogie wobec kościołów chrześcijańskich,
które nazywają często „apokaliptyczną bestią”.
Destrukcyjna rola sekt polega na stosowaniu wyrafinowanych i głęboko nieetycznych
metod i technik manipulacji w celu pozyskania członków, narzucania im określonych
stereotypów reakcji psychicznych, kontroli ich myśli, zachowań i uczuć, a także
kształtowania bezwzględnego posłuszeństwa, uzależniając ich zarówno w sferze materialnej,
jak i duchowej. Do sekty może zostać zwerbowany każdy, niezależnie od środowiska, w
jakim żyje, jak również od wieku. Wszystko zależy od zdolności osoby rekrutującej.
Niektórzy przed wstąpieniem do sekty borykają się z poważnymi problemami psychicznymi,
jednak zdecydowana większość to zrównoważeni, inteligentni ludzie, idealiści, którzy
odebrali gruntowne wykształcenie i nierzadko pochodzą z powszechnie szanowanych rodzin.
Sekta przede wszystkim poszukuje ludzi opiekuńczych, odpornych psychicznie i mających
silną motywację. Przynależność do destruktywnej sekty zapewnia niektórym ludziom takie
możliwości samorealizacji, jakich nie znajdowali w życiu rodzinnym czy działalności
społecznej. Niektórzy z nich mają autentyczną potrzebę współdziałania z innymi w ramach
jakiejś organizacji lub grupy występującej w obronie pewnych społecznych albo religijnych
wartości. Tymczasem tylko nieliczne środowiska dają możliwość zaspokojenia tego typu
potrzeb. Sekty bazują na tej ludzkiej potrzebie, dając ludziom złudne poczucie bycia
członkami wspólnoty. Bardzo często ludzie wstępują do sekt w okresie, gdy pozostają pod
działaniem silnego stresu, związanego niekiedy z poważnymi zmianami w życiu. Najczęściej
z sektami związują się ludzie młodzi, wolni jeszcze od poważniejszych zobowiązań i
odpowiedzialności. Okres dorastania wiąże się z rozbudzeniem potrzeb religijnych,
egzystencjalnych, poszukiwaniem własnej tożsamości, sensu życia. Oferty sekt zdają się
odpowiadać właśnie na te potrzeby młodych ludzi.
Potencjalnym członkom nie udziela się (do czasu pełnej integracji z grupą) szczegółowych
informacji na temat charakteru działalności wspólnoty. Stopniowo kształtuje się w nich
przekonanie, że poglądy i postawy zajmowane przez daną grupę są jedyne i słuszne. Dla
osiągnięcia pożądanego skutku - przez izolację członków - niszczone są również więzi
rodzinne i społeczne. W niektórych sektach praktyką jest wykorzystywanie seksualne
członków oraz przymuszanie wyznawców do prostytucji, produkcji filmów pornograficznych,
żebractwa i kwestowania na rzecz grupy. Nierzadko zmusza się do ciężkiej pracy fizycznej,
której towarzyszy ograniczenie liczby godzin snu i wartości energetycznej posiłków. Istnieją
sekty, w których stosowanie środków halucynogennych, farmakologicznych i narkotyków
należy do rytuału. Medytacje, nauki i modły celowo ukierunkowane są na wyczerpanie
fizyczne i psychiczne uczestników. Konsekwencją tych działań jest psychiczne i ekonomiczne
uzależnienie członków od wspólnoty. Próby zerwania więzi ze społecznością sekty spotykają
się z jednoznacznie restrykcyjnymi reakcjami pozostałych członków, takimi jak, np.
zastraszanie czy groźby pozbawienia życia. Powyższe oddziaływania prowadzą członków do
stanów depresyjno-lękowych i chorób psychosomatycznych. Hermetyczność
charakteryzowanych wspólnot powoduje pozbawienie wiernych właściwej opieki lekarskiej.
Znane są także przypadki uprowadzeń osób nieletnich przez przywódców grup.
"Objawy" wskazujące na kontakt bliskiej Ci osoby z sektą:
nagła zmiana ubierania się i odżywiania,
zerwanie kontaktu z dotychczasowymi kolegami i koleżankami,
krytyka rodziców i świata zewnętrznego,
nagłe nadgorliwe wypowiadanie się na bliżej nieokreślonym " bogu",
tajemnicze spotkania z całkiem nowymi ludźmi.
Zatem, Drogi Rodzicu, reaguj zanim ktoś ci bliski dołączy do sekty, a nie zwlekaj do
czasu, kiedy to się stanie. Twoje działanie musi być dokładnie przemyślane, nie wpadaj w
panikę. Odpowiednio rozpoznaj środowisko, w którym przebywa Twoje dziecko, dowiedz się
czegoś o nim, staraj się rozmawiać, nie krytykuj. Zgłoś się jak najszybciej do ośrodka
informacji o sektach. Nie trać nadziei – zawsze istnieje szansa na to, że ktoś Ci bliski opuści
sektę, bowiem więzi rodzinne są silniejsze od tych, które tworzy ta grupa. Nie stój w miejscu,
reaguj.
Psycholog Karolina Artowicz- Latocha
W artykule przybliżono przyczyny poszukiwania partnerów życiowych, najważniejsze walory decydujące o atrakcyjności płci przeciwnej, sposoby postępowania partnerów pozostających w bliskich związkach interpersonalnych, preferowane strategie zachowań w sytuacji konfliktu oraz przyczyny rozpadu związków interpersonalnych. Kobiety częściej niż mężczyźni wymieniali złagodzenie samotności jako przyczynę powstawania związków interpersonalnych, podczas gdy ci drudzy częściej wskazywali na maksymalizowanie przyjemności i minimalizowanie stanów nieprzyjemności. Dla przedstawicieli obojga płci bardzo waże były cechy charakteru, jakie posiadał partner życiowy. Oceniając atrakcyjność partnera mężczyźni zwracali głównie uwagę na wygląd i urodę kobiety, natomiast dla kobiet ważniejsza była pozycja społeczna i status materialny mężczyzny. Głównymi przyczynami nieporozumień i rozpadu w badanych związkach była chęć narzucenia własnej woli oraz różnice w cechach charakteru. Wyniki badań mogą wykorzystać zarówno osoby, które są na etapie tworzenia relacji partnerskich, jaki i pary o długim stażu w związku interpersonalnym.
Strefa_Usmiechu