Knight Natasha - Dominic - (02. Benedetti Brothers).pdf

(1127 KB) Pobierz

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa

autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do

promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą

uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca

treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

ROZDZIAŁ 1

Dominic

Strach ma wyraźny zapach, coś, co należy tylko do niego. Ostry. Kwaśny. I

w tym samym czasie, słodki. Nawet nęcący.

Albo może tylko słodki i pociągający, dla takiego chorego pojeba jak ja. Tak

czy inaczej, dziewczyna skulona w kącie, wysyłała go falami.

Naciągnąłem maskę w czaszki, aby zakryć twarz. Pokój był ciemny, ale

mogłem powiedzieć, że się obudziła. Nawet jeśli wstrzymywała oddech i nie

poruszyła nawet pojedynczym mięśniem, wiedziałem. To był zapach. Ten

strach. To wydawało je za każdym razem.

I podobało mi się to. To było jak strzał adrenaliny, oczekiwanie na to, co

miało nadejść.

Lubiłem lecieć z nimi w chuja.

Zamknąłem za sobą drzwi, blokując tę odrobinę światła, któremu

pozwoliłem wpaść do tej małej, ciemnej i cuchnącej sypialni. Wczoraj została

przywieziona do tej odległej chaty w lesie. Taki pieprzony banał. Chata w

lesie. Ale tak właśnie było. Tu właśnie robiłem moją najlepszą robotę. W

pokoju znajdowało się duże łóżko, wyposażone w urządzenia przytrzymujące,

stolik nocny i zamykana skrzynia, zwierająca cały potrzebny mi sprzęt.

Przylegająca łazienka miała usunięte drzwi przed moim przyjazdem.

Znajdowały się tam tylko podstawowe rzeczy: toaleta, umywalka,

prysznic/wanna. Wanna była naprawdę luksusem. Albo stawała się nim w

pewnym momencie podczas okresu treningu.

Okna, zarówno w sypialni, jak i łazience, były zadeskowane dawno temu i

tylko skrawki światła, przebijały się przez drewniane listwy. Oba pokoje

zawsze były zimne. Nieprzeraźliwie zimne. Nie byłem bez serca. Cóż ...

miałem go tak dużo, jak każdy potwór mógłby mieć. Po prostu trzymałem w

pokojach około piętnaście i pół stopnia. Wystarczająco zimno, żeby nie

wyrządzić żadnej krzywdy, ale nie wystarczająco, aby było całkiem wygodnie.