2022-06-11_Związek Strzelecki „Strzelec” (ZS „S”).pdf

(194 KB) Pobierz
Związek Strzelecki „Strzelec” (ZS „S”).
Okres powojenny 1989 – 2008
Druga wojna światowa na 50 lat przerwała działalność jawnych Związków Strzeleckich.
Po roku 1945 władze ludowe zwalczały tradycje piłsudczykowskie, o ruchu strzeleckim
w PRL nie mogło być mowy. Reaktywacja „Strzelca” związana była z powstałą w 1979 roku
organizacją Konfederacja Polski Niepodległej.
W 1981 r. z inicjatywy środowisk piłsudczykowskich i niepodległościowych Małopolski
i Kielecczyzny reaktywowano Marsz Szlakiem I Kompanii Kadrowej zachowując ciągłość
jego numeracji. Aż do roku 1989 impreza ta była nielegalna, miała charakter manifestacji
patriotycznej i była szykanowane przez władze. Organizacja imprez upamiętniających czyn
zbrojny strzelców i legionistów Piłsudskiego była wstępem do reaktywacji ruchu
strzeleckiego w Rzeczypospolitej.
Na trzecim Kongresie KPN w 1989 r. podjęto uchwałę o powołaniu organizacji Związek
Strzelecki „Strzelec” (ZS „S”).
Terytorialna struktura ZS „S” oparta była na podziale terytorialnym kraju. Obszary ZS „S”
dzieliły się na Okręgi pokrywające się z województwami. Na czele Kwatery Głównej stał
Komendant Główny. Jego prawą ręką był Szef Sztabu. W skład Kwatery wchodziły
Wydziały: Organizacyjny, Bezpieczeństwa, Operacyjny, Kwatermistrzowski, Szkoleniowy
oraz Biuro Informacji i Propagandy. Podobnie zorganizowany był Sztab Okręgu. Związek
nawiązywał do tradycji strzeleckiej i legionowej. Godłem ZS „S” był orzeł w koronie z literą
„S” umieszczoną na tarczy amazonek, świętem organizacyjnym był dzień 6 sierpnia – dzień
wymarszu Pierwszej Kompanii Kadrowej.
Pierwszy kurs instruktorsko – metodyczny zorganizowano tego samego roku w Beskidzie
Makowskim w Juszczynie. Szkolenie zorganizowano pod kątem przygotowania kadry
mającej w przyszłości prowadzić zajęcia z młodzieżą. Oficjalna rejestracja stowarzyszenia
Związek Strzelecki „Strzelec” nastąpiła 13 VI 1990 r. w sądzie wojewódzkim w Warszawie.
Komendantem Głównym zostaje Leszek Moczulski.
W dniu 8 września z inspiracji Oddziału Społeczno – Wychowawczego MON w odpowiedzi
na zarejestrowanie ZS „S” i aby przełamać KPN-owski monopol na „Strzelca” zostaje
zarejestrowana organizacja pod nazwą „Strzelec” – Organizacja Społeczno Wychowawcza.
Członkami założycielami byli między innymi: Michał Wnuk, Wiesław Gęsicki, Danuta
Laskus, Adam Bidas. Organizacja nawiązuje współpracę z MON i dzięki uzyskanej pomocy
dość szybko się rozrasta przejmując kolejne oddziały i luźne grupy strzeleckie działające
do tej pory w ZS „S” lub takie, które utworzyły się samodzielnie z inspiracji byłych działaczy
niepodległościowych.
W marcu 1992 roku dochodzi do zjazdu zjednoczeniowego kilku takich właśnie organizacji
lokalnych, pod patronatem ówczesnego wiceministra MON d.s. Wychowania Romualda
Szeremietiewa / byłego działacza KPN /. Zostaje powołany Związek Strzelecki „Strzelec” –
Organizacja Społeczno Wychowawcza. Pierwszym Komendantem Głównym Związku
Strzeleckiego „Strzelec” – OSW zostaje bryg. Wiesław Gęsicki.
W latach 1994 – 1996 dochodzi do następnych podziałów w pierwszej organizacji strzeleckiej
czyli w Związku Strzeleckim „Strzelec”. Spowodowane to jest konfliktami wewnętrznymi
w samym KPN-ie, brakiem wykwalifikowanej kadry do pracy z młodzieżą, niemożnością
uzyskania pomocy ze strony państwa oraz wykorzystywaniem strzelców do celów
politycznych przez działaczy lokalnych struktur KPN-u.
Powstaje Związek Strzelecki z siedzibą w Łodzi, którego pierwszym komendantem zostaje
Leszek Marcinkiewicz. W tych latach powstają również i aktywizują swoja działalność
mniejsze organizacje strzeleckie takie jak: Związek Strzelecki „Kielce”, Związek Strzelecki –
RWN, Polskie Drużyny Strzeleckie, Drużyny Strzeleckie „Strzelec” i inne mniejsze lokalne
takie jak np: Szydłowskie Towarzystwo Strzeleckie.
We wrześniu 1999 roku w Krakowie powstaje kolejna organizacja strzelecka pod nazwą
Związek Strzelców „Strzelec”. Komendantem zostaje Artur Czajkowski.
Lata 2001 – 2007 to lata, w których różne organizacje strzeleckie podejmują próby
porozumienia oraz pierwszych rozmów zjednoczeniowych. Powstaje między innymi Polska
Federacja Strzelecka jako alternatywa dla najsilniejszego ze związków czyli ZS „S” – OSW.
Jednak po kilku miesiącach okazuje się, że jest ona martwym tworem, który to nie potrafi
nawet uregulować własnych spraw federacji nie mówiąc już o prowadzeniu jakichkolwiek
rozmów zjednoczeniowych całego ruchu strzeleckiego.
W marcu 2007 roku dochodzi do zjednoczenia dwóch organizacji strzeleckich: Związku
Strzeleckiego i Drużyn Strzeleckich „Strzelec”.
W lutym 2008 roku w Katowicach odbyła się ogólnopolska konferencja pod hasłem:
Strzelcy
– razem czy osobno,
która w swoim założeniu miała przybliżyć współpracę pomiędzy
poszczególnymi organizacjami strzeleckimi. Zostają powołane wspólne komisje problemowe,
których zadaniem jest opracowanie zasad współdziałania poszczególnych organizacji
strzeleckich. Podejmowane są również próby wspólnego organizowania imprez
propagujących działalność „Strzelca” w kraju.
W listopadzie tego samego roku dochodzi w Warszawie do spotkania Komendantów dwóch
największych organizacji strzeleckich tj. Związku Strzeleckiego „Strzelec” – OSW
oraz Związku Strzeleckiego, gdzie zostaje podpisany list intencyjny mający przygotować
grunt pod przyszłe zjednoczenie wszystkich organizacji strzeleckich w jedną. Niestety
z niewiadomych względów na spotkanie nie przybywa komendant trzeciej co do wielkości
organizacji tj. Związku Strzeleckiego „Strzelec”. Tak więc perspektywa szybkiego
zjednoczenia w jedną dużą organizację oddala się.
11 czerwca 2022 rok
Zgłoś jeśli naruszono regulamin