Blog zielarski Plantago

Rdestowiec japoński (Reynoutria japonica) wykorzystanie w fitoterapii

Rdestowiec japoński (Reynoutria japonica) inne nazwy to: rdest ostrokończysty, rdestówka japońska, Fallopia japonica, Hedberg, Houttuyn, hu zhang, Pleuropterus cuspidatus H. Gross, Polygonum cuspidatum, Reynoutria henryi Nakai, Ronse Decraene, Siebold&Zuccarini, Tinaria japonica. Jest to gatunek rośliny z rodziny rdestowatych (Polygonaceae Juss.). Pochodzi z południowej Azji. Początkowo rosła ona wyłącznie w Azji – w Japonii, Tajwanie, Korei czy w północnych Chinach. W 1825 r. odnotowano pierwszą roślinę w Europie, która następnie rozprzestrzeniła się na reszcie kontynentu. Ze względu na swoją ekspansywność obecnie występuje pospolicie także w Polsce, nieustannie pokrywając nowe tereny.

Kłącza rdestowca osiągają wysokość nawet 5 metrów. Łodygi są puste w środku i nagie. Szczególnie cenione przez ziołolecznictwo kłącza są grube, po przekrojeniu widać ciemnożółty kolor. Bylina wypuszcza też drobne kwiaty, mające najczęściej białawą barwę. Kora rdestowca jest czerwonawa, a nawet brunatna.

Rdestowiec – zakorzeniona tradycja, a współczesność

Rdestowiec japoński znajduje wykorzystanie w tradycyjnej medycynie japońskiej i chińskiej. Jest on ceniony przede wszystkim za wyciszające substancje aktywne oraz swój pozytywny wpływ na leczenie zarówno łatwych w przebiegu infekcji, jak i skomplikowanych schorzeń, jak borelioza. Głównym wewnętrznym bogactwem rdestowca japońskiego jest resweratrol – silny antyoksydant, wymiatający wolne rodniki tlenowe i stabilizujący strukturę błon komórkowych- hamujący potencjalnie groźne mutacje wewnątrzkomórkowe. Warto zaznaczyć, iż systematyczne przyjmowanie tej substancji może wpływać na produkcję estrogenów, co pomoże w łagodzeniu hiperandrogenizmu i objawów menopauzy u pań. Dzięki temu, iż obniża syntezę androgenów, może być stosowany przez panów z przerostem gruczołu krokowego.

Rdestowiec japoński (w medycynie wschodniej: hu zhang) wspomaga proces detoksykacji- odtruwania, zwiększa wydzielanie moczu, obniża gorączkę, pobudza miesiączkowanie, przyspiesza regenerację tkanek i tym samym gojenie ran.

Rdestowiec japoński jest jedną z roślin, które opisuje Protokół Buhnera. Zioła, które wykorzystuje się w tej kuracji, mają pomóc w walce z boreliozą. Szczególnie dużym zainteresowaniem w fitoterapii cieszą się efekty działania rdestowca na układ odpornościowy człowieka. Zawarte w nim związku niwelują autoagresje immunologiczne, a jednocześnie stymulują układ do efektywniejszego działania.

Zastosowanie:

•       borelioza

•       astma

•       alergia

•       nadciśnienie

•       miażdżyca

•       choroba wieńcowa

•       stany zapalne żył i zaburzenia krążenia

•       artretyzm

•       wirusowe zapalenie wątroby

•       problemy z trawieniem i zatrucia pokarmowe

•       infekcje i stany zapalne układu moczowego i płciowego

•       menopauza

•       przerost gruczołu krokowego

•       choroby autoimmunologiczne

•       choroby pasożytnicze

•       problemy z pamięcią

•       stres i stany depresyjne

Stosowanie zewnętrzne:

•       trądzik

•       łojotokowe zapalenie skóry

Bogactwo substancji czynnych

Korzeń rdestowca zasobny jest w: resweratrol, polidatyna, parietyna, chryzofanol, emodyna, chryzofanol, kwestyna, cytreorozeina, kwercetyna, luteolina, apigenina, kemferol, kwas: protokatechowy, galusowy, kumarowy oraz związki antrachinowe i naftochinowe.

Przepis na napar

2 łyżki rozdrobnionych kłączy zalać 2 szklankami wody o temp ok. 100st- zaparzyć, przykryć i odstawić na 30-40 minut, a następnie odcedzić. Powstały napar należy wypić w ciągu jednego dnia, w postaci 4 zbliżonych objętościowo porcji. Napar można też użyć do okładów czy przemywania skóry, stosując go miejscowo, do 6 razy dziennie. Kuracja naparem wewnętrznie powinna trwać 3- 6 miesięcy, po każdym z miesięcy wykonać przerwę 1-2-tygodnie.

Przepis na odwar

2 łyżki rozdronionych kłączy zalać 2 szklankami wody o temp ok. 100st- zaparzyć, przykryć i odstawić na 30-40 minut, a następnie odcedzić. Powstały napar należy wypić w ciągu jednego dnia, w postaci 4 zbliżonych objętościowo porcji. Napar można też użyć do okładów czy przemywania skóry, stosując go miejscowo, do 6 razy dziennie. Kuracja naparem wewnętrznie powinna trwać 3- 6 miesięcy, po każdym z miesięcy wykonać przerwę 1-2-tygodnie.

Tradycyjne zastosowania zewnętrzne rdestowca

Zastosowanie zewnętrzne wyciągów, odwarów i naparów z kłączy rdestowca:

•       stany zapalne jamy ustnej, zakażenia o podłożu grzybicznym i bakteryjnym – płukanie gardła i jamy ustnej jako terapia uzupełniająca,

•       liszaje, wypryski, owrzodzenia, rany – przede wszystkim okłady stosowane do ich oczyszczenia,

•       infekcje kobiecych narządów rozrodczych czyli swędzenie i zaczerwienienie pochwy oraz warg sromowych – irygacje i nasiadówki,

•       leczenie hemoroidów, bolesnych zaparć i parazytoz – zastosowanie doodbytnicze do wykonania lewatywy,

•       problemy z włosami, od łamliwości, przez łupież, rozdwajanie się końcówek czy wypadanie włosów – stosowanie płukanek oraz wcierek.

Środki ostrożności

Rdestowca powinny unikać osoby cierpiące na niedobór enzymów trawiennych. wiązki taninowe zawarte w rdestowca hamują enzymy: trypsyny (trawiącej białka), amylazy (trawiącej skrobię) i lipazy (trawiącej tłuszcze). Ziele wykazuje wpływ estrogenny, dlatego jego długotrwałe stosowanie może wpływać na zredukowanie syntezy męskich hormonów. Wyciągi z rdestowca nie powinny być wykorzystywane w leczeniu nowotworów hormonozależnych. Nie powinien być też podawany kobietom w ciaży, karmiącym oraz osobom zażywającym preparaty rozrzedzające krew. Przed planowanym zabiegiem chirurgicznym odstawić rdestowca minimum na 10 dni przed.

Autor: Karina Rudzka

•       Rdestowiec bardzo dobrze pomaga przy miażdżycy ponieważ zmniejsza stężenie estrów cholesterolu w płytkach miażdżycowych oraz redukuje wielkość już powstałych płytek. Reguluję przemianę materii, oczyszcza organizm z toksyn i usuwa wolne rodniki. Zapobiega powikłaniom podczas cukrzycy, a nawet pozbywa się pasożytów.

Rdestowiec – Reynoutria (Fallopia) w praktycznej fitoterapii

Suma działania wszystkich związków rdestowca daje ciekawy efekt w stosunku do układu odpornościowego. Z jednej bowiem strony preparaty rdestowców działają immunostymulująco, z drugiej jednak hamują procesy autoagresji immunologicznej. Może to być wykorzystane w fitoterapii wielu chorób autoimmunologicznych, np. reumatyzmu, artretyzmu, pęcherzycy, bielactwa, cukrzycy, wyprysku potnicowego, atopowego zapalenia skóry, pokrzywek alergicznych, alergii uogólnionych, liszaja płaskiego, rumienia guzowatego, tocznia rumieniowatego, łuszczycy, łysienia z autoagresji.

Dłuższe przyjmowanie doustne wyciągów z rdestowca może zwiększać poziom estrogenów i obniżać syntezę androgenów. Ma to szczególne znaczenie w przypadku leczenia hiperandrogenizmu, hirsutyzmu i trądziku u kobiet. Estrogenne, przeciwzapalne, przeciwwysiękowe i przeciwnowotworowe właściwości rdestowca mogą mieć zastosowanie w leczeniu i profilaktyce stanów zapalnych i przerostu gruczołu krokowego. U kobiet preparaty rdestowca są zalecane w łagodzeniu objawów okresu przekwitania (klimakterium).

Rdestowiec wspomaga procesy detoksykacji = odtruwania (depurativa), zwiększa wydzielanie moczu (diuretica), obniża gorączkę (antypyretica, febrifuge), pobudza miesiączkowanie (emmenagoga), przyśpiesza regenerację tkanek i tym samym gojenie ran.

Wskazania: choroba wieńcowa, cukrzyca, nadciśnienie, stany zapalne żył, miażdżyca, zaburzenia krążenia obwodowego, zakrzepy, fitoterapia nowotworów, choroby autoimmunologiczne, zaparcia, atonia jelit, zatrucia, kuracje odtruwające, otyłość, zaburzenia pamięci, wirusowe zapalenie wątroby, marskość wątroby, choroba Alzheimera, zespół zimnych dłoni i stóp (np. u młodych dziewcząt), menopauza, przerost gruczołu krokowego, stany zapalne i infekcje układu moczowego oraz płciowego (w mieszankach), stres, depresja, rekonwalescencja po przebyciu chorób zakaźnych, przewlekłe choroby skóry na tle zaburzeń metabolicznych, profilaktyka i leczenie kandydiozy (Candida), choroby pasożytnicze, stany zapalne rogówki, tęczówki i naczyniówki, zaćma, dychawica oskrzelowa, stany zapalne piersi.

Ziele rdestowca ma zastosowanie jako środek moczopędny, odtruwający, wazoprotekcyjny i regulujący przemianę materii. Nie działa przeczyszczająco.

Przeciwwskazania: choroby powodujące upośledzone wydzielanie enzymów trawiennych, niedobory enzymatyczne w układzie pokarmowym.

Preparaty galenowe i dawkowanie.

Wszystkie preparaty z rdestowca polecam zażywać na 1-2 godziny przed jedzeniem.

1. Napar z ziela rdestowca: 2 łyżki rozdrobnionego ziela zalać 2 szklankami wrzącej wody, przykryć, odstawić na 30-40 minut, po czym przecedzić. Wypić w ciągu dnia w 4 dawkach (po pół szklanki). Stosować 3-4 tygodnie. Między kolejnymi powtórzeniami zastosować przerwę 2-tygodniową. Nie zalecam zażywać dłużej niż pół roku.
2. Napar z kłączy rdestowca: 2 łyżki rozdrobnionych kłączy zalać 2 szklankami wrzącej wody; odstawić pod przykryciem na 30-40 minut, przecedzić. Wypić w 4 porcjach w ciągu dnia (po ½ szklanki). Naparem można przemywać skórę (trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, wypryski, owrzodzenia) 2-6 razy dziennie. Korzystnie działają również okłady na schorzałe miejsca, które trzeba trzymać 20-25 minut (3 razy dziennie). Kuracja powinna trwać 3-6 miesięcy, przy czym co miesiąc należy uczynić przerwę (1-2-tygodniową) w zażywaniu preparatu. Napar używać również do przemywania i okładów na skórę.
3. Macerat z kłączy rdestowca: 1 szklankę zmielonych świeżych kłączy zalać 3-5 szklankami przegotowanej wody o temperaturze pokojowej. Pozostawić pod przykryciem 6-8 godzin, przecedzić. Pić 3 razy dziennie po 50 ml przez tydzień. Macerat można przechowywać w lodówce przez 2 doby.
4. Odwar z kłączy rdestowca: 2 łyżki kłączy suchych lub świeżych zalać 2 szklankami wody, zagotować i odstawić na 30 minut pod przykryciem. Przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie po 100 ml przez 3-4 tygodnie. Między kuracjami robić przerwę 1-2-tygodniową. Zewnętrznie: do płukania jamy ustnej i gardła przy stanach zapalnych, zakażeniach grzybami i bakteriami, do nasiadówek i irygacji przy stanach zapalnych i zakażeniach pochwy i warg sromowych; do okładów na skórę (rany, wypryski, owrzodzenia, liszaje). Do lewatyw – doodbytniczo 100-150 ml 1 raz dziennie (przez 3-5 dni), przy hemoroidach, świądzie, parazytozach, bolesnych zaparciach. Do płukania włosów (łojotok, brak połysku i puszystości, łamliwość, łupież, zakażenia grzybicze, rozdwajanie końcówek). Przy wypadaniu włosów korzystnie działa nalewka, intrakt i ocet rdestowcowy.
5. Ekstrakt rdestowcowy – Extractum Polygoni cuspidati: 1 część suchych lub świeżych zmielonych kłączy zalać 3 częściami alkoholu 40-50% (wódka), macerować w ciemnym miejscu w szczelnie zamkniętym słoju przez 7 dni, przefiltrować. Stosować doustnie 2-3 razy dziennie po 3-5 ml w 100 ml wody, przez 2 tygodnie, następnie zrobić przerwę w przyjmowaniu leku na 1 tydzień, kuracje powtórzyć. W jednym kwartale roku nie powinno być więcej niż 2 kuracje. Do pędzlowania skórnych zmian chorobowych, na błonach śluzowych jamy ustnej i narządów płciowych 3-4 razy dziennie. Do płukania, przemywania i okładów 1 łyżeczka ekstraktu na 1 szklankę wody zdrojowej lub przegotowanej. Płukanka do włosów: 1 łyżeczka ekstraktu + 1 łyżka octu 5% + 300 ml wody, wymieszać. Stosować po umyciu włosów.

Ekstrakt rdestowcowy można także sporządzić zalewając surowiec mieszanką wódki i glicerolu (3 części alkoholu etylowego lub wódki 40-50% na 1 część glicerolu = gliceryny). Taki ekstrakt warto wymieszać z miodem w proporcji 1:1 i zażywać 2 razy dziennie po 1 łyżce.

Nalewka rdestowcowa – Tinctura Reynoutriae: 1 część suchych i rozdrobnionych kłączy rdestowca zalać 5 częściami alkoholu 40-50%, zamknąć szczelnie i pozostawić do maceracji na 7-10 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dziennie po 5-10 ml w 100 ml wody zdrojowej (np. Jan, Słotwinka, Wielka Pieniawa, Stefan) lub przegotowanej. Stosować dwa tygodnie. Na każdy kwartał w roku powinno przypadać 1-2 kuracje. Ponadto używać zewnętrznie jak ekstrakt rdestowcowy. Nadaje się do wcierania w umyte włosy, przy wypadaniu, przedwczesnej siwiźnie i łamliwości włosów.

Wino rdestowcowe – Vinum Reynoutriae: 1 część suchego rozdrobnionego kłącza zalać 5 częściami wina białego lub czerwonego półwytrawnego, odstawić na 7 dni, przefiltrować. Jest to bogate źródło resweratrolu w łatwo przyswajalnej formie. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15 ml. Kuracja powinna trwać 2 tygodnie. Na każdy kwartał w roku może przypadać 2-3 kuracje.

Intrakt rdestowcowy – Intractum Reynoutriae: 1 część świeżych zmielonych kłączy zalać 5 częściami gorącego alkoholu 40-50%, odstawić w szczelnym słoju w ciemne miejsce na 7 dni, przefiltrować. Stosować jak nalewkę. Mieszając 1 część intraktu z 1 częścią miodu naturalnego uzyskujemy alkoholmiód rdestowcowy – Alkoholmel Reynoutriae, który należy zażywać 1-2 razy dziennie po 1 łyżce.

Ocet rdestowcowy – Acetum Polygoni cuspidati: 1 część świeżych lub suchych zmielonych kłączy zalać 5 częściami octu spożywczego 5%. Wytrawiać 14 dni, przefiltrować. Stosować do płukania jamy ustnej i gardła przy zakażeniach i stanach zapalnych, chorobach dziąseł, ponadto do płukania stóp, okładów na skórę i przemywania skóry (stany zapalne, urazy, opuchnięcia, krwiaki) po rozcieńczeniu: 1 łyżka octu rdestowcowego na 1-2 szklanki wody przegotowanej. Wreszcie do płukania włosów (1 łyżka octu rdestowcowego na 2 szklanki wody).

Rp. Tonik wzmacniający

Nalewka lub intrakt z rdestowca 25ml

Nalewka lub intrakt z owoców lub kwiatów głogu 20 ml

Nalewka z liści konwalii 25 ml

Nalewka miętowa 5 ml

Nalewka z miłorzębu 25 ml

Miód naturalny spadziowy lub akacjowy 500 ml

Składniki wymieszać. Zażywać 1-2 razy dziennie po 1 łyżce, przez 1 miesiąc. Po miesięcznej przerwie leczenie można powtórzyć.

Poprawia krążenie krwi, wzmacnia serce, uszczelnia naczynia krwionośne, podnosi wydolność fizyczną i psychiczną, wzmaga diurezę, działa przeciwalergicznie.

rozanski.li/4352/rdestowiec-reynoutria-fallopia-w-praktycznej-fitoterapii/