Żywokost lekarski
174a] Żywokost lekarski - Symphytum officinale
Skład chemiczny: terapia wykorzystuje zwłaszcza alantoinę, śluz i garbniki.
Działanie: na rany, przeciw zapaleniom, wytwarzający śluzy ochronne, zapobiegający podrażnieniom.
Żywokost ułatwia gojenie się ran, granulację i tworzenie się tkanki łączącej złamania kości [zewnętrznie], działa przeciwzapalnie.
Jest środkiem ochronnym np. przy owrzodzeniach lub zewnętrznie na poparzenia, odmrożenia itp.
Stary środek stosowany przy schorzeniach płuc i dermatozach.
Wewnętrznie zażywa się 2-3 szkl dziennie naparu około 5%.
Przy owrzodzeniach jako środek stymulujący i ochronny stosuje się odwar z 1 łyżeczki korzeni na 1,5 szkl wody [macerować przez noc, rano gotować 1-2 min, odcedzić]. Pić po 0,5 szkl 2 razy dziennie.
Przy źle gojących się złamaniach odwar przykłada się zewnętrznie.
Z korzeni przyrządza się też syrop na kaszel [bronchit].
Zewnętrznie dodaje się sok z żywokostu do maści.
Obecnie zaleca się korzeń żywokostu przy reumatyzmie, neuralgiach, bronchicie, zapaleniach opłucnej i
jako lekki środek przeczyszczający.
174 b] Żywokost lekarski
W lecznictwie stosuje się korzeń.
Żywokost posiada działanie osłaniające, przeciwkrwotoczne i ściągające.
Zaleca się stosować żywokost w schorzeniach górnych dróg oddechowych, przy męczącym kaszlu oraz w gruźlicy płuc, poza tym u chorych na wrzód żołądka i dwunastnicy oraz krwawieniach z dziąseł.
Zewnętrznie stosuje się w postaci okładów na trudno gojące się rany, owrzodzenia, oparzenia i wysypki skórne.
Odwar: 1 łyżeczkę korzenia zalać 1 szkl wody i gotować 15min. Pić 3-5 razy dziennie po 0,5 szkl.
Odwar do użytku zewnętrznego: 2 łyżeczki korzenia na 2 szkl wrzątku i zagotować. Zawinąć w szmatkę i przykładać na chore miejsce. Okład zmieniać 2 razy dziennie.
174c] Żywokost lekarski
Działanie: przyspiesza gojenie, leczenie ran. Łagodzi podrażnienia skóry, leczy wrzody.
Zewnętrznie [w sprzedaży] gotowe kremy i maści zawierające żywokost są skuteczne na wszelkiego
rodzaju podrażnienia skóry [m.in. na otaria naskórka i ukąszenia owadów].
Stosowane są preparaty żywokostu do leczenia uszkodzonych ścięgien i wiązadeł.
Żywokost zawiera alkaloidy pirolizydowe, które stosowane dłużej [przez dłuższy czas] działają
uszkadzająco na wątrobę.
W ciągłej sprzedaży jest żywokost lekarski, który zawiera dużo mniej tej niebezpiecznej substancji
- nie stosować żywokostu rosyjskiego – ma za duże stężenie alkaloidu pirolizydowego
[niebezpieczeństwo raka wątroby].
W Polsce żywokost jest dopuszczalny do stosowania wyłącznie do użytku zewnętrznego na
nieuszkodzoną skórę.
Nie można go stosować dłużej niż 3-4 tygodnie w ciągu roku. Nie zaleca się stosowania w czasie
ciąży.
174d] Żywokost lekarski
Surowcem jest korzeń - zawiera śluz, garbniki, żywice, cukry, pektyny, sole mineralne, kwasy organiczne, ślady olejku eterycznego, garbniki, cholinę.
Suche korzenie pozbawione są zapachu, o smaku słodkawym, śluzowatym i ściągającym.
Żywokost działa osłaniająco, przeciwzapalnie. Zewnętrznie – ściągająco, zmiękczająco i gojąco.
Surowiec znajduje zastosowanie przy schorzeniach dróg oddechowych, uporczywym
kaszlu, gruźlicy [zwłaszcza płuc], przy nieżytach i wrzodach żołądka, dwunastnicy,
nieżytach jelit, silnych biegunkach.
Zewnętrznie używa się na trudno gojące się rany, owrzodzenia i oparzenia..
174e] Żywokost lekarski
Surowiec – korzenie, kłącze oraz liście.
Działanie: gojące rany, łagodzące, przeciwzapalne, ściągające, wykrztuśne.
Alantoina zawarta w żywokoście pobudza rozmnażanie komórek i przyspiesza gojenie ran zewnętrznych i wewnętrznych.
Ziele jest niezwykle skutecznym środkiem w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, w przepuklinie roztworu przełykowego oraz wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy.
Działanie ściągające pomaga w powstrzymywaniu krwotoków.
W schorzeniach układu oddechowego żywokost jest skuteczny przy zapaleniu oskrzeli oraz w napadach kaszlu, ponieważ działa łagodząco i umiarkowanie wykrztuśne, a także zmniejsza podrażnienia.
Może być stosowany zewnętrznie do przyspieszania gojenia ran oraz do zapobiegania nieprawidłowemu rozrostowi tkanki bliznowatej.
Przy głębokich ranach należy go stosować ostrożnie, ponieważ nakładany zewnętrznie może
doprowadzić do zabliźniania rany zanim ona się zagoi, co prowadzi do wystąpienia ropni.
Żywokost może być stosowany do kompresów na zewnętrzne wrzody, rany oraz pęknięcia.
Jest doskonałym środkiem na przewlekłe owrzodzenie żołądka.
Uważa się także, że ma właściwości przeciwrakowe.
W leczeniu wrzodów żołądka oraz stanów zapalnych żywokost dobrze się łączy z prawoślazem i wiązówką błotną.
Do leczenia schorzeń oskrzeli oraz płuc można łączyć żywokost z podbiałem, szantą białą lub omanem wielkim.
Do leczenia ran – łączyć z nagietkiem.
Odwar: 1-3 łyżeczki ziół zalać 1 szkl wrzątku, doprowadzić do wrzenia i gotować na wolnym ogniu przez 10-15min. Pić 3 razy dziennie.
Żywokostu powinny unikać kobiety ciężarne oraz osoby cierpiące na dolegliwości wątroby.
174f] Żywokost lekarski - Symphytum officinale
Surowcem jest korzeń i kwitnące ziele żywokostu -Radix et Herba Symphyti.
Skład chemiczny: Korzeń i ziele zawierają allantoinę - do 1%, krzemionkę, śluzy -
do 30%, skrobię, kwasy (chlorogenowy, ursolowy, dielagowy, kawowy), asparaginę,
garbniki pirokatechinowe - do 10%, cholinę, żywicę, gumy, glikoalkaloid -
konsolidynę, alkalold - symfitynę i symfitocynoglosynę, olejek eteryczny, izobauerenol.
Ziele ponadto zawiera alkaloid - luzyokarpinę, a korzeń - wirydoflorynę, echnidynę
i cynoglosynę.
Działanie: Wyciągi z żywokostu działają przeciwkaszlowo, osłaniająco, powlekająco, przeciwzapalnie, zmiękczająco, przeciwwrzodowo, rozkurczowo, gojąco, przeciwkrwotocznie, wzmacniająco, żółciopędnie; regulują wypróżnienia i metabolizm; przyśpieszają regenerację nabłonka, mięśni, kości i skóry właściwej. Wykazują działanie pojędrniające na skórę, przeciwzmarszczkowe, oczyszczające, nawilżające, odżywcze i przeciwropne.
Wskazania: zapalenie gardła, zapalenie płuc, krtani, tchawicy 1 oskrzeli, chrypka, zaniemówienie z
powodu ostrego stanu zapalnego strun głosowych, kaszel, katar, zgaga, przeziębienie, choroby zakaźne typu grypy, anginy i odry, choroba wrzodowa, nieżyt żołądka 1 jelit, niestrawność, zaburzenia trawienia,
biegunka, zaparcia, hemoroidy, czerwonka, sprue, ból brzucha, nadkwaśność treści żołądkowej, zażywanie leków, które mogą uszkodzić śluzówkę przewodu pokarmowego, choroby skórne i włosów, nieżyty układu moczowo-płciowego, kamica moczowa, choroby alergiczne, osłabienie.
Zewnętrznie (okłady, maseczki, przemywanie, płukanki, kąpiele):
suchość skóry, wągry, ropnie, strupy, wszelkie rany, nadżerki, owrzodzenia, pryszcze, oparzenie, upławy, stany zapalne jamy ustnej, gałki ocznej, spojówek i powiek oraz warg sromowych i pochwy, spierzchnięte wargi, rozpadliny skórne, żylaki, odleżyny, odparzenie, wrastający paznokieć, wypryski, rogowacenie starcze, suchość, wypadanie, rozdwajanie i łamliwość włosów, uszkodzenie włosów zabiegani fryzjerskimi, łupież tłusty i suchy.
Odwar i olej żywokostowy stosować do lewatyw przy wrzodziejącym zapaleniu jelita, świądzie odbytu, hemoroidach, zapaleniu esicy i bańki odbytowej, bolesnym parciu na kał, niestrawności (odwar!),
wzdęciach bolesnych, zaparciach i biegunkach.
Leczenie zewnętrzne zawsze połączyć z leczeniem wewnętrznym!.
Olej żywokostowy stosować do przemywania skory cienkiej, delikatnej, wrażliwej, suchej i ze stanami zapalnymi.
Żywokost stosować także przy wszelkiego rodzaju złamaniach kości, zapaleniu okostnej, stawów i
ścięgien.
Odwar: 4 łyżki korzeni lub 2 łyżki ziela zalać 2 szkl. wody; gotować 10 minut; odstawić na 10 minut; przecedzić. Uzupełnić brakującą ilość wody. Pić 4-6 razy dz. po 50-100 ml; dzieci ważące 10-15 kg - 15 ml, 20-25 kg - 25 ml, 30-35 kg - 40 ml, 40-45 kg - 50 ml, 4-6 razy dz. Odwar można osłodzić miodem. Korzeń jest wartościowszy od ziela - jeżeli chodzi o złamania kości, nieżyty układu oddechowego i chorobę wrzodową.
Olej żywokostowy - Oleum Symphyti: 1 szkl. świeżych lub suchych korzeni zaleć 300 ml oleju lub oliwy o temp. 60 stopni C; wytrawiać 14 dni; przefiltrować, W chorobie wrzodowej, osłabieniu, schorzeniach skórnych, hemoroidach i zaparciach zażywać 3 razy d7. po 1 łyżce. Używać zewnętrznie przy leczeniu wyżej wymienionych schorzeń oraz do maseczek i przemywań skóry zdrowej w celach pielęgnacyjnych. Doodbytniczo podaje się 100-200 ml oleju o temp. 38°C.
Maść żywokostowa. Składniki:- olej żywokostowy - 1 łyżka, - wyciąg glicerynowy z żywokostu - 1 łyżka, - podłoże maściowe (Linomag - krem lub maść, Alantan - maść, lanolina, euceryna, maść z wit. A lub tranowa) - 60g, - silnie sproszkowany (zmielony) suchy korzeń żywokostu - 1 łyżeczka od herbaty (płaska).
Sposób przyrządzenia maści żywokostowej: do moździerza umieszczonego na gorącej maszynce
elektrycznej włożyć podłoże maściowe i gdy ulegnie ono rozpuszczeniu - wlać do moździerza olej żywokostowy wymieszany z proszkiem żywokostowym, wymieszać. Następnie wlać glicerynowy wyciąg żywokostowy i ucierać składniki aż utworzą jednolitą masę, stale jednak podgrzewając. Maść
przechowywać w zimnym miejscu i szczelnie zamkniętą. Chore miejsca pokrywać nią 3 razy dz.
Jeżeli chcemy maść żywokostową używać do natłuszczania warg i skóry (jako naturalny kosmetyk) to nie dodajemy proszku żywokostowego podczas jej produkcji.
Proszek żywokostowy - Pulvis Symphyti: suchy korzeń zmielić na pył. Zażywać 3-4 razy dz. po 1 płaskiej łyżeczce, dobrze popić. Stosować też jako zasypkę leczniczą.
Mel Symphyti: na każdą łyżeczkę proszku żywokostowego dać 1 łyżkę miodu i pół łyżeczki gliceryny, wymieszać. Zażywać 3-4 razy dz. po 1 łyżce.
Wyciąg glicerynowy-żywokostowy: pół szkl. świeżego lub suchego korzenia zalać 300 g gliceryny; wytrawiać 7 dni; przecedzić. Zażywać 1-2 razy dz. po 1 łyżce Przy zaparciach połączonych z
zaburzeniami trawiennymi i bólami brzucha. Przed zażyciem zmieszać z 100 ml soku cytrynowego lub
innego.
Rp. Syropek żywokostowy - Sirupus Symphyti: 4 łyżki suchego korzenia zalać 2 szkl. wody;
gotować 10 minut; przelać przez gazę i nie uzupełniać brakującej ilości wody. Do wywaru wlać
100 ml miodu, wsypać pół szkl. cukru i mieszać aż do rozpuszczenia oraz połączenia składników.
Na końcu dodać sok z jednej cytryny i 30 g gliceryny, wymieszać. Zażywać 4-6 razy dz. po 1 łyżce.
Przed zażyciem wstrząsnąć. Przechowywać w chłodnym miejscu.
174g] Żywokost lekarski
Roślina trująca - korzeń zawiera mieszaninę szkodliwych alkaloidów, m.in. cynoglossynę, echidyninę, konsolicynę, symfytinę.
Surowiec zielarski: korzeń (Radix Symphyti).
Zawiera cukry, pektyny, garbniki, alkaloidy, kwasy organiczne, duże ilości śluzów.
Największe lecznicze działanie ma alantoina.
Działanie: działa ściągająco, wywiera korzystny wpływ na błony śluzowe żołądka i jelit, wzmacnia siły obronne organizmu, działa przeciwzapalnie.
Używany był w mieszankach z innymi ziołami do leczenia choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w postaci syropu przy schorzeniach dróg oddechowych, kaszlu.
Stosowany był także przy złamaniach, gdyż przyspieszał wypełnianie się ubytków kostnych (stąd wzięła się nazwa rośliny).
Obecnie wydano zakaz jego stosowania wewnętrznego, gdyż stwierdzono jego toksyczne właściwości.
Nadal stosowany jest zewnętrznie przy odmrożeniach, oparzeniach, egzemie, ropniach i trudno
gojących się ranach.
Pobudza rozwój komórek przy ubytkach skórnych. Alantoina ułatwia i przyspiesza tworzenie się naskórka.
174h] Żywokost lekarski (kosztywał) - Symphytum officinale
Korzeń żywokostu zawiera głównie alantoiny, duże ilości śluzu, cukry, pektyny, garbniki, alkaloidy, kwasy organiczne, żywicę, węglowodany i inne aktywne
substancje.
Na szczególną uwagę zasługuje alantoina, pobudzająca rozwój komórek i przyspieszająca ich i podział,
dzięki czemu pomaga bardzo wydatnie w regeneracji naskórka, ubytków i gojeniu się ran.
Alantoina wywiera też. korzystny wpływ na błony śluzowe przewodu pokarmowego, zwłaszcza żołądka uszkodzonego wrzodem lub kwasami albo zasadami.
Związki śluzowe żywokostu działają osłaniająco i ochraniająco na różne wewnętrzne części organizmu.
Garbniki i inne związki działają wyraźnie przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie.
Napar względnie wyciąg korzenia żywokostu, najczęściej w mieszance z innymi surowcami, stosuje się w stanach nieżytowych żołądka i jelit, zwłaszcza przy ich owrzodzeniach.
Syrop żywokostowy z wyciągiem podbiału stosuje się także w schorzeniach dróg oddechowych, w zaziębieniach i uporczywym kaszlu, głównie u dzieci, według przepisu podanego na opakowaniach
(3-6 razy dziennie po łyżeczce).
Alantoinę stosuje się także zewnętrznie u niemowląt przy odparzeniach i zapaleniach skóry (w postaci
zasypki o nazwie Alant), zaś u dorosłych na żylakowate owrzodzenia nóg i zapalenia żył, przy stłuczeniach, wybroczynach, odleżynach itp. (w postaci maści o nazwie Alantan).
Bardzo korzystne jest stosowanie maceratu tego surowca: 1 łyżkę rozdrobnionego korzenia żywokostu
zalać 1,5 szklanki wrzątku, odstawić na 8-12 godzin dla maceracji, następnie, po odpowiednim naciągnięciu, zawartość podgrzać, przecedzić i pić 2 razy dziennie po 1/2 szklanki w schorzeniach przewodu pokarmowego (zwłaszcza w owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy) oraz dróg oddechowych, zaś zewnętrznie do płukania gardła i do okładów na stłuczenia i skaleczenia ciała.
bartek26