Jack Du Brul - Philip Mercer 1 - Projekt ''Kuźnia Wulkana''.pdf

(1659 KB) Pobierz

Spis treści

Karta tytułowa

23 MAJA 1954 ROKU

ienki sierp księżyca na nocnym niebie wyglądał jak ironiczny uśmiech.

Łagodna bryza ze wschodu rozwiewała pióropusz duszącego dymu, który

wydobywał się z jedynego komina rudowca „Grandam Phoenix”. Ogromny

statek leniwie kołysał się na falach Oceanu Spokojnego dwieście mil na

północ od Hawajów. Wkrótce jednak spokój nocy miał prysnąć jak bańka

mydlana.

„Grandam Phoenix” odbywał dziewiczy rejs; ledwie dwa miesiące

wcześniej zjechał z pochylni w Kobe. Montaż wyposażenia i próby

oceaniczne przeprowadzono w wielkim pośpiechu, żeby statek jak

najszybciej zaczął zarabiać na spłatę ogromnych kredytów, zaciągniętych

przez firmę na jego budowę. Wykorzystanie najnowszych rozwiązań w

zakresie bezpieczeństwa i prędkości sprawiło, że jednostka ta była

wzorcowym modelem wyspecjalizowanego frachtowca. Druga wojna

światowa pokazała, że wydajność takiego statku jest znacznie ważniejsza

niż koszty projektu i budówy. Właściciele uważali, że ich najnowszy

nabytek będzie tego potwierdzeniem nie tylko w odniesieniu do okrętów

wojennych, ale także statków cywilnych. Stutrzydziestodwumetrowy

rudowiec miał się stać okrętem flagowym swojej linii w czasie, gdy na

kwitnących rynkach handlowych regionów Oceanu Spokojnego rozwijał się

transport dalekomorski.

Wkrótce po objęciu dowodzenia „Grandam Phoeniksem” kapitan Ralph

Line dowiedział się, że statkowi wyznaczono zupełnie inne zadanie niż

zadeklarowano towarzystwu ubezpieczeniowemu.

Bardzo szybko po wprowadzeniu w życie ubezpieczeń morskich

pozbawieni skrupułów armatorzy i załogi celowo zatapiali statki, żeby