Ladislav Bittman KGB i Sowiecka Dezinformacja 1984 rok. PRZEDMOWA W ostatnich latach Zachód dowiedział się bardzo wiele o stosowaniu przez blok sowiecki rodków aktywnych. W ramach swojej strategii politycznej i wojskowej Moskwa i jej sojusznicy wykorzystujš różnorodne jawne i ukryte rodki, aby wpływać na postrzeganie Zachodu i wpływać na nasze decyzje dotyczšce obronnoci i spraw zagranicznych. Być może najbardziej użytecznym ródłem informacji o sowieckich rodkach aktywnych byli byli eksperci praktycy, którzy uciekli na Zachód. Dostarczyli nam ważnych informacji na temat sowieckiej doktryny, instytucji, zasobów i technik. Niektórzy mogš kwestionować wiarygodnoć informacji przekazywanych przez uciekinierów, zwłaszcza tych, którzy praktykowali dezinformację i inne techniki aktywnych działań. Rzeczywicie, zdrowy sceptycyzm jest zawsze na miejscu, zwłaszcza w mrocznym wiecie tajnych działań. Niemniej rozważni studenci, którzy przesiewajš informacje dostarczone przez uciekinierów i porównujš je z zeznaniami i wspomnieniami mężów stanu, dyplomatów, dziennikarzy, informacjami z archiwów historycznych, przechwyconymi dokumentami, procesami skazanych tajnych agentów i innymi ródłami, nie mogš nie pogłębić ich rozumienia współczesnej strategii sowieckiej. Niezwykle przydatne sš informacje i analizy dotyczšce aktywnych działań, które dostarczył Ladislav Bittman od czasu jego ucieczki z czeskiego wywiadu i służby bezpieczeństwa w 1968 roku. Jego ksišżka The Deception Game (1972), pierwsza napisana przez byłego czechosłowackiego specjalistę od działań aktywnych i dezinformacji, wywarła wpływ na wielu zarówno w rzšdzie, jak i poza nim. Teraz w The KGB and Soviet Disinformation: An Insiders View podaje konkretne nazwiska, daty i miejsca, aby dalej dokumentować sowieckie i czeskie operacje majšce na celu wpłynięcie na zachowanie Zachodu. Ponadto, opierajšc się na swoim dowiadczeniu i zrozumieniu etosu aktywnych działań bloku sowieckiego, stara się opisać i wyjanić działania sowieckie od czasu jego dezercji. Jego relacja z ostatnich wydarzeń w różnych częciach wiata jest fascynujšca. Aby jeszcze bardziej potwierdzić analizę Bittmana dotyczšcš współczesnych sowieckich działań, potrzebujemy dodatkowych informacji od nowych uciekinierów i innych ródeł dokumentacji. Jeli ostatnie dowiadczenia sš wskazówkš, te dodatkowe informacje nie powinny długo czekać. Ladislav Bittman pomógł nam zrozumieć ważny wymiar sowieckiego zachowania. Teraz, gdy jestemy wiadomi tego istotnego elementu, dowody coraz bardziej potwierdzajš jego kluczowe twierdzenia. DLACZEGO MUSIMY BYĆ ZAINTERESOWANI ??? Celowe i przebiegłe gry rozgrywane w Waszyngtonie w celu manipulowania politykami, biurokratami rzšdowymi i prasš angażujš wielu uczestników: krajowych przeciwników obecnej administracji i zagranicznych adwersarzy, przyjaciół i wrogów, ekspertów opinii publicznej, biznesmenów, prawników, dziennikarzy i wreszcie ale nie najmniej, szpiedzy. Oczywicie agenci sowieckiego wywiadu wród uczestników sš fachowo przebrani pod maskš amerykańskich swobód obywatelskich. Podczas gdy amerykańska polityka zagraniczna wobec Zwišzku Radzieckiego w cišgu ostatnich piętnastu lat była ukierunkowana zasadniczo na ochronę wiata zachodniego i powstrzymanie sowieckiej ekspansji, Sowieci zintensyfikowali swojš nieustajšcš ofensywę w tajnych akcjach. Sš dobrze znani z zamiłowania do tajemnicy i intryg politycznych oraz sš mistrzami dezinformacji. Nawet agenci CIA cierpiš na pewnego rodzaju paranoję w tym sensie, że każdš sowieckš kampanię dezinformacyjnš postrzegajš jako częć większego i bardziej złowrogiego spisku. Spędziłem czternacie lat w komunistycznym wywiadzie, w tym dwa lata jako zastępca dowódcy czechosłowackiego wydziału dezinformacji. W tym okresie brałem udział w wielu akcjach przeciwko tzw. zewnętrznym wrogom socjalizmu. Kilka dni po sowieckiej inwazji na Czechosłowację w 1968 roku uciekłem i poprosiłem rzšd amerykański o azyl polityczny. Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych chciałem najpierw zapomnieć o kontrowersyjnej przeszłoci i rozpoczšć nowe życie, ale jako oddany student stosunków międzynarodowych i uzależniony od gazet zadanie to wydało mi się prawie niemożliwe. Sygnały o kontynuacji sowieckiej tajnej akcji docierały do mnie ze stron gazet i przypominały mi o mojej przeszłoci. Wkrótce po opublikowaniu w 1972 roku Gry oszustwa, opisujšcej moje osobiste dowiadczenia w działaniach dezinformacyjnych prowadzonych przez blok sowiecki przeciwko Zachodowi, zaczšłem zbierać dane do nowej, kompleksowej analizy aktywnych działań podejmowanych przez Zwišzek Sowiecki przeciwko Zjednoczonym państwa w okresie odprężenia. Sowieci prowadzš dwa podstawowe rodzaje działalnoci wywiadowczej. Pierwsza, sklasyfikowana jako rola pasywna lub zbierajšca informacje, koncentruje się na zbieraniu szerokiego wachlarza informacji niejawnych o mocnych i słabych stronach przeciwnika oraz jego planach i zamiarach. Drugi typ obejmuje tajne operacje specjalne, okrelane w języku komunistycznym jako działania aktywne. rodki te sš istotnym elementem sowieckiej polityki zagranicznej. Amerykańskie orodki badawcze stworzyły szereg opracowań teoretycznych dotyczšcych charakteru i roli propagandy, ale w dużej mierze zignorowały techniki i wpływ komunistycznej dezinformacji i aktywnych działań. Prasa w amerykańskim systemie demokracji odgrywa ważnš rolę nie tylko jako kanał komunikacji, ale także jako aktywna siła polityczna. Jest to częsty cel różnych międzynarodowych kampanii propagandowych i sztuczek dezinformacyjnych, które majš na celu wywarcie wpływu i oszukanie profesjonalnych dziennikarzy, a ostatecznie amerykańskš opinię publicznš. Intencjš tego tomu nie jest sugerowanie, że jedynym problemem współczesnego wiata jest zagrożenie ze strony dobrze zorganizowanego i wyrachowanego sowieckiego spisku kierowanego przez fanatyków na Kremlu. Ale kto jest naiwny i uproszczony, jeli wierzy, że Rosjanie nie stanowiš zagrożenia. Oszustwo to stosunkowo łatwa gra, szczególnie przeciwko każdemu, kto chce zostać oszukany. Celem tej ksišżki jest opisanie metod i technik dezinformacyjnych stosowanych przez blok sowiecki oraz ocena wpływu tych operacji na Stany Zjednoczone w ostatniej dekadzie. Głównymi celami jest pokazanie, w jaki sposób narody komunistyczne nadużywajš demokratycznych systemów komunikacji i propagowanie skuteczniejszych narzędzi ochrony wolnoci gwarantowanych przez Pierwszš Poprawkę do Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Jestem bardzo wdzięczny Fundacji Carthage w Pittsburghu za wsparcie finansowe na końcowych etapach moich badań i pisania. Bez tego wsparcia ten projekt nie mógłby zostać zrealizowany. Za niezbędnš pomoc w badaniach chciałbym podziękować Davidowi Kogutowi. Jestem również bardzo wdzięczny Henry'emu LaBrie i Johnowi C. Smithowi za ich pomoc redakcyjnš. Rozdział 1 Wspomnienia byłego sprawcy Po II wojnie wiatowej trzy supermocarstwa Stany Zjednoczone, Chińska Republika Ludowa i Zwišzek Radziecki pojawiły się na arenie międzynarodowej z dobrze zorganizowanymi systemami propagandowymi. Systemy te obejmowały szeroki zakres technik promocyjnych w celu zwiększenia prestiżu w kraju i osłabienia mocnych stron i morale przeciwników. Ich przesłania wywarły wpływ na setki milionów ludzi na całym wiecie. Pod koniec lat pięćdziesištych i szećdziesištych Chińczycy więtowali wielkie zwycięstwa propagandowe wród krajów rozwijajšcych się i radykalnej lewicy w krajach uprzemysłowionych. Ale zamieszanie rewolucji kulturalnej, wynikajšca z niej walka o władzę wewnštrz Komunistycznej Partii Chin i pogłębiajšcy się konflikt ze Zwišzkiem Radzieckim zmusiły Chińczyków do ponownej oceny swoich priorytetów. Zamiast eksportować idee maoistów, musieli radzić sobie z ideologicznymi i politycznymi napięciami wewnštrz partii, narastajšcymi problemami gospodarczymi i sowieckim zagrożeniem militarnym. W tym samym okresie Stany Zjednoczone rozwinęły duży system rozpowszechniania jawnej i ukrytej propagandy, ale z wielu powodów nie opanowały sztuki perswazji i dezinformacji. Po pierwsze, kultura amerykańska przypisuje propagandzie wyranie negatywne konotacje, które ograniczajš wyobranię amerykańskich propagandzistów. Po drugie, nadmierny nacisk Zachodu na technologię zminimalizował ważny emocjonalny urok charakterystyczny dla każdej skutecznej kampanii. Wreszcie szeroko zakrojone dochodzenia kongresowe Centralnej Agencji Wywiadowczej w połowie lat 70. i agresywna prasa zniweczyły szanse powodzenia wielu operacji, ujawniajšc publicznie ich cele, strategię i techniki. Sowiecki aparat propagandy i dezinformacji jest niewštpliwie największym i najskuteczniejszym systemem na wiecie. Do pónych lat pięćdziesištych Sowieci prowadzili kampanie propagandowe przeciwko Stanom Zjednoczonym, ich głównemu rywalowi, głównie za porednictwem oficjalnych kanałów rzšdowych lub partyjnych, ale nie były one umiejętnie zaprojektowane ani kierowane, a ich sukces był raczej ograniczony. W 1959 roku Zwišzek Sowiecki powołał w ramach KGB (Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego) specjalnš komórkę o nazwie Departament rodków Czynnych, specjalizujšcš się w czarnej propagandzie i dezinformacji, a w latach 1961-1964 wszystkie kraje bloku sowieckiego powołały podobne wydziały i prowadziły intensywne antyamerykańskie kampanie propagandowe na całym wiecie. Pod koniec lat 60. status i rola Wydziału Działań Czynnych pod dowództwem gen. Iwana I. Agajanta uległy dalszemu wzmocnieniu, a wydział stał się znany jako Służba A. Lata 70. to okres intensywnej tajnej opery - zmiany i istotne ulepszenia jakociowe w planowaniu tych operacji. W rzeczywistoci bezprecedensowy wzrost liczby agentów KGB wysłanych do Stanów Zjednoczonych w latach 70. zaskoczył nawet starych wyjadaczy z Federalnego Biura ledczego. KGB i sowieckie kraje satelick...
Pawulon66