Wojna o złoto Rozdział pierwszy Dlaczego złoto? W maju 1973 roku zarzšdzajšcy pieniędzmi korporacyjnymi, urzędnicy skarbowi i rzšdowi, teoretycy akademiccy i politycy z całego wiata sięgnęli po lokalne gazety, aby przeczytać, że złoto na wolnym londyńskim rynku przekroczyło (wtedy) prawie niewiarygodnš kwotę 100 dolarów. uncja. Z kolei na oficjalnym rynku ustanowionym dekretem rzšdowym cena złota została ustalona na poziomie 42,22 dolara za uncję, a profesjonalni zarzšdzajšcy pieniędzmi w Waszyngtonie uznali nawet 42,22 dolara za zbyt wysokš jak na pozostałoć finansowego prymitywizmu. Zawodowi planici pieniężni rzeczywicie musieli czuć się nieswojo. W końcu przez dziesięciolecia odważnie zapewniali w przemówieniach i artykułach naukowych, że złoto jest niepotrzebnym kacem, barbarzyńskim reliktem, według Lorda Keynesa z mniej wyrafinowanych czasów. W tym nowoczesnym wiecie komputerów i technik szkół biznesu nie potrzebowalimy już złota w naszych zarzšdzanych gospodarkach. A przynajmniej tak się kłócili. Współczeni publicyci i eksperci monetarni wielokrotnie podkrelali ponurš przyszłoć złota. Jej rola w sprawach wiatowych, była pewna Sylvia Porter, będzie następować: Nieletni. A rola złota będzie coraz mniejsza, ponieważ złoto ma być celowo wycofywane z systemu monetarnego w nadchodzšcych latach, kończšc proces rozpoczęty w Genui w 1922 roku. A tutaj złoto gwałtownie przekraczało 100 dolarów za uncję. To był pokaz, któremu rzadko dorównywały boczki wieprzowe lub kontrakty terminowe na sklejkę. Dzienniki establishmentu i doniesienia medialne w Stanach Zjednoczonych przedstawiajš niepokojšcš sytuację w możliwie najlepszy sposób. Business Week powtórzył to. Tak! złoto było martwe. Przyznał jednak, że oczywicie wielu ludzi na całym wiecie nadal wierzy w złoto, a znacznie mniej w papierowe pienišdze: Przez kilka tysięcy lat wiat uważał złoto za pienišdz. Od kilkuset lat w coraz większym stopniu żyje na kredyt i nadal uważa złoto za pienišdz. Mylenie o papierowych pienišdzach jako jedynych pienišdzach, a o złocie jak o boczku wieprzowym, będzie wymagało pewnej korekty Jak zauważył Business Week, złoto było traktowane jako pienišdz (zwykle jako rodek przechowywania wartoci, rzadziej do celów wymiany) niemal od zarania cywilizacji. Złoto było używane jeszcze przed srebrem, chociaż srebro było bardziej powszechne, ponieważ rodzime srebro jest rzadkie, a umiejętnoci metalurgiczne wymagane do wydobywania srebrnego metalu ze złożonych rud pojawiły się póniej niż odkrycie prostszych technik wytapiania złota. Podczas gdy złoto we wczesnych czasach było zbyt rzadkie, a przez to zbyt cenne, aby można go było używać w codziennych transakcjach, starożytne cywilizacje w Egipcie, Chinach, Persji i Babilonie prawie bez wyjštku pozostawiły zapisy o używaniu złota jako magazynu wartoć. Dowody historyczne sugerujš, że system pienišdza papierowego może działać w celach wymiany tylko wtedy, gdy istnieje opcja zamiany na złoto. Nigdy w historii system niezamienianego papieru nie odniósł sukcesu bez złotego podkładu. Ale historycznie ważna jest również funkcja przechowywania wartoci złota; funkcja ta jest nierozsšdnie ignorowana przez współczesnych ekonomistów i polityków. Dlaczego złoto było akceptowane jako pienišdz bez wštpienia przez kilka tysięcy lat, nie można docenić bez przyjrzenia się wyjštkowej roli, jakš pełni ono jako pienišdz i alternatyw dla złota. Dlaczego złoto zostało powszechnie przyjęte jako pienišdz? Dlaczego ludzie rozróżniajš złoto od prawie wszystkich innych towarów? Dlaczego złoto jest wyjštkowym rodkiem przechowywania wartoci i rodkiem wymiany? Musimy najpierw przyjrzeć się historii, zanim przyjrzymy się dalej dzisiejszej wojnie ze złotem. Wiemy, że Chińczycy używali złota i srebra od około 1200 r. p.n.e. póniej Egipt od około 1000 r. p.n.e., Babilon i Minoa co najmniej od III w. p.n.e. Bizancjum osišgnęło niezwykły rekord 800 lat stabilnoci monetarnej i dobrobytu za pomocš złotej monety. Co znamienne, w tych starożytnych imperiach obowišzywała niezwykła jednolitoć wzorców wagi złotych monet. Szeroko oddalone od siebie miejscowoci na przestrzeni tysięcy lat miały złote monety o prawie tej samej wadze. Być może spodziewalibymy się, że monety będš przenone i wystarczajšco duże, aby nie zgubić się podczas transportu. Ale jednolitoć była bardziej precyzyjna niż limity nadwagi i niedowagi dla celów transportowych. Ta jednolitoć jest istotnym odzwierciedleniem intuicyjnej i uniwersalnej pewnoci, jakš rzšdzi złoto. W 1892 roku William Ridgeway wymienił następujšce standardy wagi złotych monet tych starożytnych imperiów. Krótko mówišc, starożytne złote monety miały prawie dokładnie takš samš wagę: wahały się tylko od 120 granów dla monet kartagińskich, niemieckich i galijskich do 135 granów dla staterów attyckich i macedońskich. Talent homerycki i daryk perski wynosiły 130 ziaren; inne starożytne złote monety wahały się tylko w granicach od 120 do 140 ziaren. Dlaczego istniała ta niezwykła jednolitoć przez kilka tysięcy lat, kiedy komunikacja była powolna, a miasta bardzo oddalone? A. R. Burns sugeruje*, że stała waga pochodzi z jednego centrum handlowego, albo w Egipcie, albo w Chaldei, a emigranci i kupcy przenosili monety do bardziej odległych częci, gdzie waga była duplikowana w innych monetach. Ważnš kwestiš jest to, że te starożytne złote monety były powszechnie akceptowane w czasach prymitywnych ze względu na wagę złota, które zawierały. To fizyczne właciwoci złota, znana zawartoć złota o szczególnej próbie, fakt, że monet nie można było łatwo rozszerzyć podaży ani zepsuć i podrobić, trwałoć złota sprawiły, że złoto było powszechnie akceptowane. Złoto wygenerowało niezwykle ważny monetarny warunek zaufania. Pewnoć, że zachowa swojš wartoć. Zobaczymy póniej, że ten psychologiczny atrybut zaufania leży u podstaw akceptacji wszystkich pieniędzy. Nawet w starożytnoci, przy prymitywnej komunikacji między bardzo różnymi ludami i zwyczajami, złote monety budziły zaufanie na całym wiecie; wymóg zaufania doprowadził do przyjęcia podobnych standardów monetarnych, w zwišzku z czym podobne jednostki wagi ewoluowały niezależnie na różnych obszarach geograficznych. Pełna waga była niezbędna dla pewnoci, a pewnoć była niezbędna do obiegu monet. Dewaluacja przez przycinanie lub zmniejszanie próby była znana, ale rzadko stosowana aż do czasów redniowiecza. W rzeczywistoci deprecjacja monet nie mogła mieć miejsca w starożytnych społecznociach niezbyt odległych od handlu wymiennego, które nadal prowadziły handel wymienny i monety na wagę jednoczenie po wprowadzeniu systemu monetarnego. W bardziej nowoczesnych społeczeństwach pienišdz jest dobrze zintegrowany z gospodarkš, podlega propagandzie politycznej i procesom decyzyjnym, dlatego poniżanie i manipulacja sš trudne do wyizolowania i rozpoznania. Istnieje więc pokusa, by państwo zdeprecjonowało swojš monetę dla szybkiego zysku i zamaskowało tę deprecjację zaporš propagandowš. Uznajšc podstawowy wymóg zaufania, starożytne imperia utrzymywały stałš wartoć swoich pieniędzy przez długi czas bez dewaluacji. W Imperium Perskim dewaluacja występowała tylko w schyłkowych latach i nawet wtedy przybierała formę zmniejszania próby, aby uniemożliwić eksport, a nie politycznš żonglerkę zawartociš metalu. W wiecie greckim złote monety były prawie zawsze czystym złotem. Pod koniec ery greckiej Grecy wynaleli monety platerowane, ale monety platerowane nie udawały autentycznych złotych monet o pełnej wadze i próbie. Cesarstwo Macedońskie prawie do końca utrzymywało czysty system monetarny. Dopiero w póniejszym Cesarstwie Rzymskim poniżanie stanowiło celowš politykę rzšdu. Złote monety Republiki były prawie zawsze czyste; po Augustie i założeniu Cesarstwa Rzymskiego w 15 rpne złote monety ulegały stopniowej dewaluacji pod wpływem wojny i skorumpowanych rzšdów. Dopiero w Cesarstwie Rzymskim różne techniki obniżania wartoci monet były szeroko stosowane na dużš skalę. Wschodnie imperia Chin, Persji i Egiptu wyróżniały się niemal całkowitym brakiem deprecjacji lub dewaluacji aż do bardziej współczesnych czasów, z wyjštkiem chińskiego pienišdza papierowego, który opiszemy poniżej. Gdyby w maju 1973 roku urzędnicy skarbowi i eksperci establishmentu wiedzieli więcej o historii monetarnej, a mniej o swoich wielkich planach nowego porzšdku wiatowego, nie byliby zaskoczeni, gdy złoto przebiło 100 dolarów za uncję. Te niezmienne cechy, które sprawiały, że złoto było akceptowane w starożytnoci, sš nadal głęboko zakorzenione w ludzkiej psychice. Pienišdz papierowy starożytnych Chin W wielu innowacjach Chińczycy wyprzedzili wiat zachodni. Jednym z takich przykładów jest nadużywanie przez nich papierowych pieniędzy fiducjarnych. Pierwsze europejskie użycie papierowych banknotów odnotowano w Szwecji w 1661 roku. Z kolei Marco Polo podczas swoich podróży odkrył, że Chińczycy używali papierowych pieniędzy w XIII wieku. Wenecki podróżnik i odkrywca przedstawia następujšcy pełen podziwu opis systemu pienišdza papierowego stworzonego przez Kubila Khana. Jak Wielki Kaan sprawia, że kora drzew jest przerabiana CO JAK PAPIER, ŻEBY PRZEJĆ ZA PIENIĽDZE W CAŁYM KRAJU. Teraz, gdy opowiedziałem wam szczegółowo o splendorze tego Miasta Cesarza, przejdę do opowieci o mennicy, którš ma on w tym samym miecie, w której wybijał i wybijał swoje pienišdze, jak opowiem Tobie. Czynišc to, pokażę wam, jak to jest, że Wielki Pan może być w stanie dokonać nawet znacznie więcej, niż powiedziałem wam lub zamierzam wam powiedzieć w tej Księdze. Albowiem, powiedz mu, jak mógłbym, nigdy nie byłby zadowolony, że trzymam się prawdy i rozsšdku! Cesarska Mennica znajduje się więc w tym samym Miecie Cambaluc, a sposób jej wykonania jest taki, że można by powiedzieć, że posiada Sekret Alche...
Pawulon66