Ziele nawłoci Herba Solidaginis jest w Polsce surowcem zielarskim oficjalnym, ujętym przez Farmakopeę Polską VI z 2002 roku. Zgodnie z FP VI ziele powinno zawierać nie mniej niż 0,5% flawonoidów, w przeliczeniu na kwercetynę C15H10O7, o m.cz. 302,24. Strata masy po suszeniu nie większa niż 12%, popiołu nie więcej niż 8%. Oficjalnie jest to środek moczopędny i odkażający drogi moczowe. Dawki zwykle stosowane wg FP VI: doustnie dawka jednorazowa 6-12 g, w odwarach, dobowa 6-12 g, w odwarach. Surowiec pochodzi z gatunku Solidago virgaurea Linne (Asteraceae=Compositae), niem. Echte Goldrute, ang. Solidage, Goldenrod), pospolicie rosnącego w naszym kraju.
W obrębie gatunku zbiorowego nawłoć pospolita – Solidago virgaurea L. wyróżnia się podgatunek Solidago virgaurea minuta (L.) Arcangeli (niem. Alpen-Goldrute), o podobnych właściwościach leczniczych. Podobne zastosowanie lecznicze mają również: Solidago gigantea Aiton (nawłoć olbrzymia, niem. Spätblühende Goldrute = Riesengoldrute) i Solidago canadensis Linne (nawłoć kanadyjska, niem. Kanadische Goldrute). W Szwajcarii występuje też ciekawy gatunek nawłoć trawolistna – Solidago graminifolia (L.) Salisbury (niem. Grasblättrige Goldrute). W Polsce do leczenia schorzeń układu moczowego może być użyty także gatunek nawłoci późnej – Solidago gigantea serotina (Kuntze) Cronquist (=Solidago serotina Aiton).
Herba Solidaginis virgaureae, niem. Goldrutenkraut jest w Farmakopei Europejskiej PhEur. 5 (zrewidowana w wydaniu 5.3). Surowiec zawiera flawonoidy, głownie pochodne kwercetyny i kaemferolu. Całkowita zawartość flawonoidów w Solidago virgaurea 1,5%, w Solidago canadensis 2,4%, w Solidago gigantea 3,8%. Solidago virgaurea zawiera ok. 0,8% rutyny, Solidago gigantea ok. 1,3% kwercetyny, Solidago canadensis ok. 1,4% rutyny. Ph.Eur. wymaga, aby ziele nawłoci pospolitej (virgaurea) zawierało przynajmniej 0,5% flawonoidów, a ziele nawłoci olbrzymiej przynajmniej 2,5% flawonoidów. W przypadku nawłoci pospolitej PhEur. określa maksymalną zawartość flawonoidów: 1,5%, w przeliczeniu na hiperozyd. Ta maksymalna zawartość jest podana z uwagi na fałszowanie surowca (podmienianie) – ziela nawłoci pospolitej – zielem nawłoci olbrzymiej (gigantea; o większej zawartości flawonoidów, prawie 4%). W zielu nawłoci obecne są saponiny trójterpenowe pochodne kwasu oleanolowego: solidagosaponiny = virgaureasaponiny (w S. virgaurea 0,2-0,3%), canadensis-saponiny, giganteasaponiny (w S. canadensis i S. gigantea – 0,8-1,9%). W zielu jest około 0,4-0,6% olejku eterycznego zbudowanego z mono- i bicyklicznych monoterpenów oraz seskwiterpenów. Diterpeny są typu labdan- i trans-klerodan. Diterpeny typu cis-clerodan występują w S. gigantea, natomiast te pierwsze w S. canadensis. W surowcu pochodzącym z Europy nie występują diterpeny.
Ziele nawłoci zasobne jest w glikozydy fenolowe, ok. 1% (lejokarbozyd, virgaureosid A) i kwasy fenolowe (chlorogenowy, kawowy, salicylowy, waniliowy, synapinowy, protokatechowy). Antocyjany są reprezentowane przez glikozydy cyjanidyny. W surowcu są obecne polisacharydy kwaśne.
Wodne i wodno-alkoholowe wyciągi z ziela nawłoci zwiększają ilość wydalanego moczu, działają przeciwzapalnie, antydrobnoustrojowo, rozkurczowo, przeciwbólowo i hipotensyjnie. Działają odtruwająco, ułatwiają wydalanie szkodliwych ksenobiotyków i metabolitów. Uszczelniają i wzmacniają naczynia krwionośne. Zwiększają wydalanie chlorku sodu, amoniaku i kwasu moczowego. Odkażają układ moczowy, działają przeciwwysiękowo i przeciwobrzękowo. Wodne wyciągi leczą nieżyt żołądka i jelit.
Polecam napar z ziela, sporządzony z 1 łyżki surowca na 1 szklankę wrzącej wody, pity w ilości 2 szklanek dziennie.
Ze świeżego lub suchego surowca można sporządzić wyciąg alkoholowy: 100 g ziela rozdrobnionego zalać 400 ml gorącego alkoholu 40%, wytrawiać 14 dni, przefiltrować. Zażywać 3 razy dziennie po 5-10 ml lub 1 raz dziennie mały kieliszeczek.
Wyciąg z nawłoci na winie działa wzmacniająco na naczynia krwionośne, przeciwnadciśnieniowo i przeciwmiażdżycowo, poprawiająco na trawienie i krążenie wieńcowe, ponadto jako depurativum (środek czyszczący krew) i diureticum (moczopędnie). 100 g świeżego lub suchego ziela zalać 450 ml ciepłego wina wytrawnego czerwonego, dodać 50 ml wódki czystej 40%, odstawić na 2 tygodnie, przecedzić. Pić po 30-50 ml 1 raz dziennie.
Wskazania do stosowania nawłoci: stany zapalne i infekcje układu moczowego i płciowego, kamica moczowa, choroby metaboliczne i z autoagresji immunologicznej (reumatyczne, toczeń, trądziki, łuszczyca), kuracje odtruwające, otyłość, cukrzyca, nadciśnienie, niewydolność krążenia, nieżyty przewodu pokarmowego.
Sok z nawłoci i maść na świeżym zielu z masłem (ucierać) stosowane były dawniej w leczeniu wyprysków, ran i oparzeń.
Napar z nawłoci może posłużyć do przemywania skóry łojotokowej, z trądzikiem młodzieńczym, zapaleniem mieszków włosowych, trądzikiem różowatym i z mokrymi wypryskami. Zmniejsza i oczyszcza pory. Rozjaśnia cerę. Posiada właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, osuszające i ściągające.
https://rozanski.li/341/herba-virgaureae-herba-solidaginis-ziele-nawloci-jako-surowiec-farmakopealny/
bartek26