Matka siedzi z tylu - Joanna Mokosa-Rykalska.pdf

(2164 KB) Pobierz

Pudrowanie rzeczywistości

– Widziałaś, jak mało życzeń dostałam na Facebooku? – żaliła mi się

zmartwiona Baśka tuż po swoich pięćdziesiątych drugich urodzinach.

Niespecjalnie ostatnio miałam czas na cokolwiek, bo praca i domowy

kierat pochłonęły mnie jak mokradło ciekawskiego wędrowca.

– A ty już menopauzę przechodzisz, że przejmujesz się takimi rzeczami?

– zapytałam, bo zazwyczaj miała to gdzieś.

Baśka to bezdzietna singielka po pięćdziesiątce i jej stosunek do życia

jest raczej niezobowiązujący. Ja też tak kiedyś miałam – że mogę robić, co

chcę i kiedy chcę. A teraz po minucie w toalecie dostaję pytanie: „Mamo, co

robisz?”. „Obiad gotuję na kiblu” – ciśnie mi się na usta.

Dziwne czasy nastały, żeby liczba życzeń na twarzoksiążce była

wyznacznikiem sympatii. Co najmniej połowa znajomych u każdego to tak

zwani znajomi z dupy – ich nazwiska dzwonią w którymś kościele, ale nie

wiadomo w którym.

– A pamiętasz moją pięćdziesiątkę? Ale było bosko, nie? – rozmarzyła się

Baśka, uderzając dalej w tę samą nutę.

Trzeba przyznać, że jej urodziny były imponujące. Zaprosiła chyba pół

stolicy oraz, sądząc po językach obcych, wszystkich swoich przydupasów

z każdego kraju na świecie. Baśka potrafi spakować się rano, a po południu

już jest w drugiej części globu. Jedni z podróży przywożą magnesy na

lodówkę, a ona nowe męskie znajomości.

Tamte urodziny odbyły się w plenerze nad jeziorem, w blasku

niezliczonych świec. Baśka wymyśliła sobie, że wszyscy mają być cali na

biało. Pamiętam kiedyś taką imprezę, na którą szłyśmy z moją przyjaciółką

Mańką. Nie miałyśmy wtedy żadnego balastu w postaci dzieci ani mężów.